Recensie | Queer Planet van HNTjong

Soms kan een recensie kort zijn. Welnu, dit is er eentje. QUEER PLANET is een uitzinnig feestje waarin korte metten gemaakt wordt met alle vooroordelen, clichés en stereotypen die je op het vlak van afwijkend-van-de-norm gedrag maar kunt verzinnen. Kortom: gaat dat zien.

In zekere zin is deze productie Insta meets TikTok meets satire, en dat alles live on stage. ‘Queer’ in de zin van non-heteronormatief, zo stellen ze dat op de speelvloer. Maar net als alles in deze voorstelling ontsnapt ook het begrip queer niet aan vilein commentaar. De acteurs laten nogal wat clichés voorbijkomen en dat doen ze niet zomaar, alles wordt zo uitvergroot dat het stereotype, en daarmee ook het stigmatiserende, opgeblazen wordt. Zelfs in de vormgeving. Daar kom ik nog op terug.

In het uitzinnig en schaamteloos uitvergroten verheft de voorstelling zich tot het vieren van alles wat eigen is. Mede door de tegen camp aanliggende vorm die ze daarvoor toepassen is dit duizelingwekkende spektakel een verademende ervaring. Zeker omdat naast de vreugde, zonder te vervallen in zieligheid, medelijden of slachtoffergedrag, ook de onderliggende pijn getoond wordt, . En soms gaat het er confronterend hard aan toe, de spelers ontzien ook zichzelf niet. Het onderlinge respect is voelbaar waardoor het geklooi, gekissebis, gefrut en gelellebel hilarische vormen kan aannemen.

Het met vet plezier aan gort schieten van alles wat zonder zelfspot clichématig en stigmatiserend is, laat tussen de regels zien wat de prijs is als je niet in heteronormatieve groepsgedragspatronen past. En wat de prijs is van de dwang om je eigenheid te onderdrukken of zelfs op te geven. Ook het publiek krijgt op dat vlak een paar katten mee. Plus een spotlight gericht op je overtuigingen en oordelen.

Het bijzondere van deze ‘confettivoorstelling’ is dat dit snoer van cartooneske en karikaturale acts en sketchjes een kleurig parelsnoer blijkt. Een glinsterende parelketting die ook nog eens over wezenlijke zaken gaat.

En daarin schuilt de brille van dit theaterspektakel. Of van deze liefdeskermis. Zo noemt een van de spelers deze gecontroleerde chaos en dat is het ook; een kermis van en vol liefde.  Amuserend en confronterend schudt QUEER PLANET je wakker. Ondanks al het vertier word je gedwongen naar je eigen wereldbeeld, en oordelen, te kijken. Of je dat nu wilt of niet. Je ontkomt er niet aan.

Complimenten voor iedereen, maar eentje extra voor Carly Everaert. Haar over the top kostuums werken ontwapenend en maken daardoor de weg vrij om voorbij de uiterlijke vorm te kijken en zo de ontroerende menselijkheid van de personages te zien. Om ze meteen in je hart te sluiten.

Alle op de vloer aanwezige spelers krijgen eigen shine momenten, en ze zijn allemaal om van te houden. Ook in hun valse gedragingen. Juist dan. Over de hele linie zien we de groot, en soms groots, aangezette typeringen personages opduiken met een verrassende diepgang.

Verwacht geen heldere doorlopende verhaallijn. Dit campy cabareteske festijn ontregelt, schudt wakker, houdt spiegels voor, blaast vooroordelen op en steekt daarbovenuit een hart onder de riem.

Tijdens de première zag ik een aantal pubers in de zaal opgetogen QUEER PLANET als een spons opzuigen om ter plekke open te bloeien. Dat alleen al onderstreept de rechtvaardiging en het belang van deze zinderende productie. Ik schreef het al, gaat dat zien.

*

Klik hier voor de speellijst en kaartverkoop.

*

Jules Opstap werd ergens in de vorige eeuw, vanwege een fikse etnische DNA mix en met zijn Antilliaanse achtergrond, door zijn zus bestempeld tot ‘koninkrijkskind’. Het kwartje viel, en dat beviel wel. Jules schrijft als profi graag voor en over theater, en in zijn gedachten woont hij half in Londen.