Vanuit mijn werk heb ik al veel congressen bezocht, nationaal en internationaal. Ik heb ze mogen helpen organiseren of was er spreker. Het Regenboogstedencongres, georganiseerd door Movisie, bezocht ik voor het eerst. En wat een ervaring! Zoveel diversiteit, zoveel positieve krachten. Daar doet iedere persoon ertoe.
De ontvangst en opening waren heel anders dan die van de congressen die ik voorheen bezocht: de ontvangst door superleuke gastheren en -dames, het openingsoptreden door House of Vineyard. Dit was zo puur en met een duidelijke boodschap: “Zet de spotlight op jezelf en straal zoals je wilt stralen, laat daarom je gezicht zien, laat jezelf zien!”
De host van het congres was Barbera Barend, een sportvrouw in hart en nieren, die zich net als ik verschrikkelijk ergert aan het bijna genormaliseerde scheldwoord homo in onze samenleving.
Ik bezocht inspirerende en motiverende workshops, maar het meest heb ik genoten van de bezoekers. Wat een eigenheid, wat een parels. Van homo tot hulpverlener, van transqueer tot cameraman, iedereen straalde op zijn eigen, unieke manier.
Toch zit me een ding dwars, namelijk de bijzondere mededeling van minister Robbert Dijkgraaf bij de afsluiting. Hij kwam met een toezegging dat de subsidiëring de komende vier jaar voortgezet gaat worden. Subsidiering? Het gaat hier toch vooral over acceptatie en jezelf vrij voelen? Waar is al dat geld dan voor nodig? Voor nog een regenboogzebrapad? Of voor meer evenementen voor de community? Aan iedereen in Nederland een regenboogtompouce uitdelen? Geld is zeker nodig om dingen te organiseren en voor elkaar te krijgen, begrijp mij niet verkeerd, maar volgens mij gaat het om iets groters, iets dat je met alleen subsidie niet bereikt.
House of Vineyard zei het aan het begin van het congres zo mooi: laat jezelf zien. En dat kan alleen als we ook de homoseksuele of transpersoon, die naar een kerk gaat waar het anders zijn niet omarmd wordt, bereiken. Of die stoere middelbare scholieren, die te pas en te onpas ‘homo’ roepen. Het gaat om de normen en waarden in onze samenleving. Het begint bij het aanspreken en opkomen voor de ander die gekwetst wordt of bedreigd, lastiggevallen of geïntimideerd. Of erger nog, die met geweld in aanraking komt.
Verbinding is het sleutelwoord. En daar hebben we geen geld voor nodig. Dat je buren je ramen schoonmaken als er eieren tegenaan gegooid worden omdat je de regenboogvlag hebt gehesen, daar gaat het om. Dus laten we ons richten op het zoeken naar die verbinding vanuit onze eigen kracht. Wat versterkt ons? Welk licht kunnen we laten stralen? Maar waarom lukt ons dat nog steeds niet?
We hebben nog een lange weg te gaan. We hebben geen handtekening nodig onder een of ander beleidsdocument om weer een werkgroepje op te richten en een zak geld beschikbaar te krijgen. Nee! Dit moeten we allemaal samen doen. Werken aan de normen en waarden binnen onze samenleving, een cultuurverandering op gang brengen door voor te leven dat iedereen er voor iedereen is en dat eenieder mag zijn zoals hij, zij, hen of die is. Vrij van oordeel!
Laten we gaan voor die pluscommunity. Iedereen is een parel, een pluspersoon. Schep ruimte, accepteer, en misschien nog wel het belangrijkste: verdedig en ga staan voor die geweldige pluspersoon. Alleen als we opkomen voor elkaar zijn wij één samenleving. Daar hebben we geen subsidie voor nodig, dat kunnen we helemaal vanuit onszelf.
*
Leon Augustijn is schrijver, motivator en spreker. Hij schrijft momenteel aan zijn autobiografisch boek met de wat pretentieuze titel ‘IK’. Niet als egodocument, maar omdat hij zichzelf niet meer wil ontkennen, niet meer wil verloochenen wie hij is. Een hele strijd, die hij niet voor niets op papier zet. Het is een proces dat je kunt volgen door zijn columns of nieuwsbrieven. Zijn boek verschijnt begin 2023.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
