Volgens velen is het aantal trans en non-binaire personen dat in Nederland in een rap tempo toeneemt een ongewenste, ontwrichtende en ‘gevaarlijke’ ontwikkeling. Misschien raar om te zeggen, maar ik beschouw de anti-transwind die momenteel door allerlei landen waait als een soort van erkenning. Want als politici, presidenten en andere ‘belangrijke’ mensen zich gaan uitspreken over trans en non-binaire personen, dan zijn we kennelijk een factor van betekenis geworden.
In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw werden transvoorvechtsters nog weggezet als een stelletje verklede relschoppers die af en toe door de politie moesten worden opgepakt, dan waren ze wel weer even rustig. Er was halverwege de vorige eeuw relatief weinig kennis voorhanden over genderdysforie, en de behandelcentra en genderpoliklinieken moesten nog worden opgestart.
Eind vorige eeuw begon het transkwartje definitief te vallen.
Door neurologisch onderzoek, voortschrijdende psychologische kennis en chirurgische technieken, en vooral door de toenemende zichtbaarheid van trans mensen in de publieke ruimtes, kwam men tot het inzicht dat er nogal wat mensen zijn wiens genderidentiteit niét, of niet hélemaal aansluit bij het toegewezen geboortegeslacht en de fysieke kenmerken daarvan.
Op dit moment zijn er jaarlijks honderden aanmeldingen bij elke genderpoli en andere behandelcentra. Per jaar dus, aanmeldingen van mensen die transgenderzorg nodig hebben, mensen die uit de kast komen als transgender of non-binair.
Ouders zijn in eerste instantie nooit in een feeststemming als hun kind een coming-out doet als transgender of non-binair. Dat was in 1960 zo en dat is in 2022 niet anders. Doemscenario’s worden dan uit de kast gehaald, gebaseerd op onwetendheid en gebrekkige of onjuiste informatie. Sommige ouders gaan zich actief informeren over het voor hen ‘schimmige’ wereldje van genderdysfore mensen, andere ouders zetten zonder pardon hun kind op straat. Soms worden familierelaties juist versterkt door de coming out van een transgender of non-binair kind, maar vaker ontstaat er een verwijdering. Men heeft dan alleen nog het hoognodige familiecontact zoals trouwerijen of begrafenissen, en zelfs daar ben je als transgender of non-binair kind dan niet altijd meer welkom.
Vanaf ongeveer zestien weken is met redelijke zekerheid het geslacht van je ongeboren baby te bepalen, en bij een twintigwekenecho vraagt de echoscopiste aan ouders of ze het geslacht van hun ongeboren baby willen weten: ‘een jongetje of een meisje’. Op basis van dat toegewezen geboortegeslacht gaat de familie alvast voorsorteren. De babykamer wordt roze of blauw en de geslachtsbevestigende kado’s van opa, oma en anderen kunnen alvast gekocht worden. Voordat je geboren bent zijn anderen al enthousiast bezig om voor jou te bepalen hoe jij gaat opgroeien, als een jongetje óf als een meisje. En dat voorsorteren op identiteit is een pittige aanname want niemand weet dan nog de genderidentiteit van de ongeborene.
Toch maar even wachten met het opstarten van een gendernormatieve opvoeding op basis van wat toegewezen geslachtskenmerken? Toch maar even wachten tot het kind kan praten, en kan verwoorden wie hij/zij/hen is? Dat lijkt me een bijzonder goed en wijs plan.
En die bedreiging, die ontwrichtende genderdiverse ‘invasie’ die ons te wachten zou staan?
Die invasie komt er niet, want de mensheid was altijd al genderdivers. We begrijpen nu alleen steeds beter wat genderidentiteit is, waardoor steeds meer mensen uit hun ‘cisgenderkast’ komen.
Stuur en programmeer de genderidentiteit van je kind niet, en neem als ouder niet aan dat je die wel denkt te weten. Als kinderen zich vrij kunnen ontwikkelen als zichzelf, dan wordt alles vanzelf duidelijk.
Er van jongsafaan een ‘jongetjes of meisjes verwachting’ op plakken is onwenselijk, voorbarig en totaal overbodig.
Ik wens iedereen een dappere coming out dag toe.
*
Jacky van Tongeren identificeert zich als vrouw met een transseksueel verleden. Ze heeft de volledige transitie doorlopen, en is inmiddels dus ook legaal ‘mevrouw’. Haar seksuele oriëntatie is panseksueel: ze valt op personen en niet op lichaamsdelen. Jacky is een multi-instrumentalist. Ze schrijft muziek, arrangeert en is sessiemuzikante.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
