Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst (questionnaire) aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. Door de eeuwen heen hebben verschillende beroemdheden de vragenlijst ingevuld. De Gaykrant bevraagt in ProfieLHBTI+ aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity. Vandaag: Wouter Groenleer uit Middelburg.
Mijn naam is Wouter Groenleer, geboren op 2 februari 1989 in het ziekenhuis in Vlissingen, maar nu woon ik in de prachtige hoofdstad van Zeeland, Middelburg. Inmiddels ben ik dus 33 jaar jong. Sinds mijn 12e is het voor mij duidelijk dat ik ‘anders’ ben dan mijn vriendjes en op deze leeftijd concludeer ik dat ik op één van hen verliefd aan het worden ben. Mijn echte coming-out is echter pas wanneer ik 20 ben.
Wat zijn mijn belangrijkste eigenschappen?
Ik ben een rustige, sociale en empathische jongen. Kan goed luisteren en doorvragen en weet goed om te gaan met mensen en hun vraagstukken. Het feit dat ik een rustig persoon ben wil overigens niet zeggen dat ik wars ben van feestjes, integendeel! Een goed feest kan ik erg blij van worden.
Wie zijn mijn grootste voorbeelden in het leven?
Eén van mijn grote voorbeelden is Queen Elizabeth. Wat een doorzetster is zij, wat een plichtsbesef, wat een harde werker. Haar heb ik hoog in het vaandel. Wat kan ik veel van haar leren. Al jaren volg ik het Britse Koningshuis op de voet en het raakt mij enorm nu zij op 96-jarige leeftijd is overleden. Ze is onderdeel van de geschiedenis, het einde van een tijdperk. Al sinds gisteren, de dag van haar overlijden, zoek ik naar een ticket om naar Londen te reizen om net als zovelen aanwezig te zijn bij haar staatsbegrafenis. Zij betekent veel voor mij.Hoe identificeer ik mezelf in gender en seksualiteit?
Vanaf mijn 12e tot mijn 20e ben ik niet geweest wie ik diep vanbinnen eigenlijk was. Ik vocht tegen het ‘homo zijn’ en wilde absoluut niet met dit stempel door het leven gaan. Dit heeft vooral te maken met de gelovige gemeenschap waarin ik opgroeide. Uiteindelijk kon ik niet anders dan voor mezelf opkomen en voor mijn eigen geluk kiezen. Vanaf dat moment moest ik mezelf gaan accepteren en ben ik meer en meer in mezelf gaan geloven. Sinds drie jaar ben ik helemaal happy met mezelf.
Vind ik het belangrijk om mezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Ik sta niet op de barricaden, alhoewel ik nu trots ben op de persoon die ik ben. Het raakt me wel wanneer we in de kranten lezen over anti-homogeweld, pestende taxichauffeurs, en andere zaken waarmee onze community in een hoek wordt gedreven. Maar op die momenten weet ik nooit goed hoe te handelen.
Wat vind ik het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Voor mij is het meest aantrekkelijke dat iemand een doel heeft in zijn leven. Dat iemand gelooft in zijn eigen kunnen en daar vol voor gaat. Maar ook humor is belangrijk, de lol van het leven inzien en alsjeblieft: ‘Denk niet wit, denk niet zwart.’
Wat is het meest positieve dat ik ooit hebt ondervonden aan niet hetero/niet cis-gender zijn?
Een leuke opvatting van vooral heteroseksuele vrouwen vind ik: ‘Het is altijd zo gezellig met jullie! Waarom zijn alle homomannen nu zo knap?’ Dit vat ik altijd maar op als compliment 😊
Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBTI+’ers te veranderen?
Er is nog heel veel werk te verzetten. Waar je moet beginnen weet ik niet zo goed. Ik denk dat er op scholen nog een wereld te winnen valt. Het begint bij onze jeugdige medemens. Heeft de jeugd niet de toekomst?
Hoe zou ik het liefst herinnerd willen worden?
Met deze vraag heb ik dagelijks te maken, want in mijn werk als uitvaartverzorger schrijf en vertel ik vele levensverhalen. Daarom stel ik deze vraag ook altijd aan de families die ik mag begeleiden en natuurlijk heb ik hier zelf ook over nagedacht. Uiteindelijk hoop ik dat mensen mij herinneren als een waardevol persoon in hun leven, dat ik net dat steentje kon bijdragen, of dat ik gewoon hun leven mooier maakte met mijn zijn.
Wat is mijn motto?
‘Als ik het niet meer trek, dan ga ik duwen.’
Er is altijd wel een manier om iets gedaan te krijgen, er zijn altijd wegen te bewandelen waarmee je iets kunt bereiken. Volhouden, uitproberen en doorgaan.
*
Ook meedoen met ProfieLHBT? Mail dan naar redactie@gaykrant.nl