Hoe zorg je ervoor dat jij als homoseksuele jongen, woonachtig in de Noordoostpolder, de eerste keer seks kan hebben met een andere jongen? Ik stam nog uit de tijd dat er geen internet was, en dus ook geen gay.nl, gaydar.net of andere, soortgelijke forums.
Een mobiele telefoon was nog lang niet in de maak en dus had je ook geen toegang tot een app als Grindr. Nee, in die tijd moest je het hebben van zogenaamde contactadvertenties in de lokale krant. Of je kon een telefoonlijn bellen waar je een oproep kon plaatsen dat je graag voor seks in contact kwam met andere jongens. Je moest daarna wel iedere keer die lijn bellen om te controleren of er jongens op jouw oproep hadden gereageerd.
En dan maar hopen dat er iemand tussen zat die jij leuk vond. Je moest het ook hebben van de verbale omschrijving die de ander gaf, en erop vertrouwen dat hij live dan ook echt aan die omschrijving voldeed. Een ander probleem, althans voor mij, waren de kosten. Ik woonde nog thuis, en mijn (adoptie-) ouders betaalden de telefoonrekening. Je kunt je wellicht voorstellen dat dit soms tot interessante situaties heeft geleid.
Ik kan mij nog heel goed herinneren wie de eerste jongen was met wie ik, via zo’n telefoonlijn, met regelmaat afsprak. Hij woonde in een dorp in de Flevopolder en was een boerenzoon. Qua uiterlijk was hij een kruising tussen Christopher Atking uit de film ‘The Blue Lagoon’ en een Viking. Blonde krullen, blauwgroenachtig gekleurde ogen, stoer voorkomen en een sportief lijf.
Ik weet nog dat ik verbaasd was toen ik hem voor de eerste keer zag. Hij leek helemaal niet op een homo: alsof alle homoseksuele jongens er in die tijd uit zagen als Albert Mol of Jos Brink. Zij waren in die tijd voor mij de enige rolmodellen van wie bekend was dat zij homoseksueel waren. En ik dacht dan ook dat zij qua uiterlijk en expressie representatief waren voor DE homoseksuele man. Ik was daarom ook aangenaam verrast dat dat voor deze jongen niet gold.
De eerste keer seks met hem verliep onwennig en onhandig. Natuurlijk kwam dat door de spanning en bij mij door gebrek aan ervaring. Hij leek het vaker te hebben gedaan dus ik gaf me maar aan hem over. Tijdens de contactmomenten die erna nog volgden ging een en ander steeds beter en raakte ik ook meer vertrouwd met de nodige handelingen. Overigens werd er tijdens ons ‘samenzijn’ niet of nauwelijks gesproken. Ook duurde de ontmoeting nooit lang, max een half uur en dan vertrok hij weer. Dit tot mijn teleurstelling want ik had in de loop van onze ontmoetingen de nodige kriebels voor hem gekregen.
Er kwam overigens ook abrupt een einde aan ons contact. Hij is nooit meer verschenen, en ik kon hem ook niet bereiken. Ik heb nog een paar keer de datinglijn gebeld in de hoop dat ik hem daar zou spreken of dat hij toch weer op mijn oproep zou reageren, maar helaas…
In de jaren die volgden heb ik nog een paar keer via zo’n datinglijn een afspraak met andere jongens gehad, de een succesvoller dan de ander. Ik was blij dat ik op een gegeven moment in Amsterdam kwam te wonen zodat ik naar een gaybar kon gaan om daar met jongens af te spreken. Dat was toch meer mijn ding.
En toch denk ik met plezier terug aan die tijd dat ik als jonge, homoseksuele jongen in de Noordoostpolder vol spanning de datinglijn belde om een seksdate te kunnen scoren.
Seks in de polder… je moest er wat voor over hebben!
*
Niels Lam (Heveadorp, 1973) is een ietwat eigenzinnige levenscoach (voor LHBTI+’ers en geadopteerden) en heeft zijn eigen praktijk ‘Gewoon Niels’. Naast de liefde voor zijn man en hun twee Maine Coons, houdt hij van zingen (bariton bij homokoor ‘Het Herenakkoord’ in Arnhem). Hij leeft, zo goed als hij kan, volgens de Afrikaanse filosofie Ubuntu – Ik ben alleen maar omdat jij bent.