Met de zomer voor de deur leek mij dit het uitgelezen moment om het te hebben over L’inconnu du lac. Deze zeer expliciet homo-erotische thriller uit 2013 kreeg lovende kritieken, was een succes op festivals en won verschillende prijzen, o.a. in Cannes (Queer Palm). L’inconnu du lac gaat over de gebeurtenissen rond een meer in Frankrijk, waar mannen zwemmen, zonnen en elkaar ontmoeten. Cruisen dus.
L’inconnu du lac is geen doorsnee film. Zo bestaat de soundtrack enkel uit ruisende bomen, tjirpende cicades, en zo nu en dan het geplons van een zwemmer. Er is geen seconde filmmuziek te horen, en dat in een thriller! Alle naaktheid, al dan niet in opgewonden toestand, wordt zonder gêne getoond, tot een zogenaamd cum-shot aan toe. Toch wordt het nergens porno. Misschien juist omdat de muziek ontbreekt. Dat mannen bloot in de zon liggen en soms samen of alleen de bosjes in verdwijnen, is hier alledaags, haast routineus. De gehele handeling vindt plaats in hetzelfde gebied: de parkeerplaats, het bos, het strandje en het meer. Een wereld op zich.
Het begint allemaal kalm. De knappe Franck is voor het eerst deze zomer terug op het strandje. Hij begroet een paar bekenden en ontmoet een wat zonderlinge man, Henri, die zich afzijdig houdt van de andere mannen. Hij komt hier voor de rust, zegt hij. In de daaropvolgende dagen worden hun gesprekken persoonlijker en ontstaat er een vriendschap tussen de twee. Ondertussen is Franck gevallen voor de gebronsde, gespierde en opvallend besnorde zwemmer Michel. De interesse is wederzijds, maar Michel heeft een jaloers vriendje.
Als Franck op een avond nog laat bij het strandje rondhangt, is hij getuige van een moord. Twee mannen stoeien in het water. Althans, zo lijkt het in eerste instantie. De een blijft de ander net zo lang onder water duwen, tot hij niet meer bovenkomt. Als de moordenaar uit het water komt, blijkt het om Michel te gaan. Het slachtoffer moet zijn vriendje zijn geweest. Franck houdt zich verscholen.
De volgende dag begint als alle andere, alleen een verlaten handdoek en een paar schoenen getuigen van wat er de voorgaande avond is gebeurd. Toch is alles anders. Michel is nu vrij voor Franck, die smoorverliefd is, maar ook in de war en bang door wat hij weet. Uiteindelijk wint de lust van het verstand. Niet veel later verschijnt er een inspecteur ten tonele, die alles op scherp zet. Er is een lichaam gevonden, en Franck en Michel zijn al snel de hoofdverdachten. Franck houdt zijn mond, de spanning stijgt, maar lijkt de mannen ook op te winden.
Francks vriend Henri – die Michel doorheeft – ziet met lede ogen aan hoe Franck zich verliest in zijn verliefdheid. Hij waarschuwt Franck en houdt een pleidooi voor vriendschap: ‘Pas op, het leven draait niet om seks. Moet je met iemand neuken om met hem te kunnen slapen?’ Het zijn de gesprekken tussen Henri en Franck, een beetje onhandig, met lange stiltes, die L’inconnu du lac diepte geven. Het gewelddadige slot van de film voelt als een koude douche. Had het meer maar onschuldig door kunnen kabbelen, met de twee vrienden mijmerend op het kiezelstrand.
L’inconnu du lac (2013)
Een film van Alain Guiraudie, met o.a. Pierre Deladonchamps, Christophe Paou, Patrick d’Assumçao, Jérôme Chappatte en Mathieu Vervisch
*
Jeroen de Beer (Utrecht, 1974) is filmwetenschapper en dichter. Hij schreef liedteksten voor o.a. Mylene d’Anjou, Ellen Evers en Vera Mann. Hij werkte bij Joop van den Ende Theaterproducties, Stadsschouwburg Amsterdam en sinds 2013 bij de Academie voor Theater en Dans. Sinds 2017 is hij lid van het Amsterdam Gay Men’s Chorus.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
