Maandag 16 mei had Maron Pots, Roze Règâhs supporter van ADO Den Haag, de mooiste dag van zijn leven. De telefoon gloeide witheet in zijn hand, toen de documentaire De Roze Supporters uitgezonden werd op NPO3. Maron is een van de supporters die gevolgd wordt.
Dit interview heeft plaatsgevonden twee weken voor de rellen na afloop van de wedstrijd ADO – Excelsior afgelopen zondag.
Interview Ranjith Postma
Foto: privécollectie Maron Pots
‘Ik ben groot geworden in de jaren ’60,’ zegt Maron Pots. ‘Er was geen seksuele voorlichting. Als twaalfjarig jochie werd ik betrapt toen ik stond te friemelen met een buurjongetje. Mijn ouders dachten dat ik ziek was, de huisarts wilde me al naar een psycholoog sturen. Tot een ander vriendje tegen me zei dat ik homo was. Ik had geen idee wat dat was.
Dus ik naar de bieb om dat woord stiekem op te zoeken in het woordenboek. Homo: man die zich seksueel tot mannen voelt aangetrokken. Toen viel het kwartje.
Op mijn dertiende heb ik mijn ouders gevraagd even te komen zitten om de keukentafel. Toen heb ik het verteld. Mijn moeder zei: “Jij komt met veel mooiere jongens thuis dan al mijn drie dochters.”’
Marons moeder was net zo voortvarend toen hij huilend thuiskwam van school. Zijn meester had hem een draai om de oren gegeven. Dus moeder met Maron achter op de fiets naar school, de klas in. Moeder: “Er zijn er maar twee die Maron klappen geven: mijn man en ik.”
‘Zo leerde ik voor mezelf opkomen,’ vertelt Maron. ‘Dat deed ik ook als jonge ADO-supporter. Toen ik een jaar of zestien was nam ik mijn vriendje mee naar Midden Noord, de plek in het stadion waar de harde kern zit. Toen er bij een doelpunt gejuicht werd zoende hij mij recht op mijn mond. Het hele vak schrok ‒ het waren de jaren ’70 ‒ trok zijn conclusies en ging verder met de wedstrijd.
Eenmaal ouder geworden, was ik hooligan. Ik sloopte af en toe wat, vocht tegen de politie en stond vooraan als er geknokt moest worden. Ik hoorde wel eens van de tegenpartij: “Hey flikker, slaan homo’s ook?”
Dan riep ik: Ik sla je het ziekenhuis in met mijn tasje. Maar meestal lagen ze voor ik uitgesproken was al gestrekt.
Waar ik persoonlijk die acceptatie binnen mijn club op Midden Noord vroeger al gevoeld heb, gaat dat tegenwoordig, binnen Nederland in het algemeen, steeds slechter. De regering is drukker met zichzelf dan met LHBTI-emancipatie en ouders hebben geen idee meer wat hun kinderen uitvreten op hun telefoon. Mensen zijn bijdehanter geworden en als ze iemand de schuld moeten geven is dat altijd de ander die anders is.
Niemand gaat voor mij bepalen met wie ik hand in hand over straat mag lopen. Daarom is het belangrijk wat we met de Roze Règâhs doen. We krijgen zelfs inmiddels ploegen van andere clubs over de vloer die we helpen hun eigen Roze supportersclubs op te zetten. Iedereen moet zich vrijelijke kunnen bewegen bij de club waar hij of zij of X van houdt.
Om de Roze Règâhs kan niemand heen. Als zesduizend-jaar-spinnenhuis op Midden Noord staat, dronken, stoned of nog erger, en deze homo loopt er met zijn roze sjaaltje tussendoor, ben ik trots dat we dat bereikt hebben. Ik ben blij dat bij ADO de discriminerende spreekkoren steeds minder voorkomen. En als ik van het uit-vak naar de bus loop en een paar jochies van de tegenpartij roepen iets als: “Hey, moet je die homo zien,” en een van ons roept terug, “Je moet je bek houden, dit is onze homo!” dan denk ik; yes.’
———-
De KRO-NCRV documentaire De Roze Supporters, was van 16 t/m 19 mei te zien op NPO3 en is terug te zien op NPO Start.:
De Roze Supporters terugkijken
Voetbal en homoseksualiteit gaan in Nederland nog steeds niet hand in hand. In de stadions vliegen de homofobe spreekkoren je nog wekelijks om de oren. Een groep ADO Den Haag supporters is dat zat en richt acht jaar geleden de eerste roze voetbal fanclub in Nederland op: de Roze Règâhs. Een groep roze Feyenoorders zoekt contact en wil de tweede roze supportersvereniging van Nederland oprichten. Bij hun eerste gezamenlijke actie is het meteen raak, tegen alle regels van de UEFA in wapperen er tijdens het EK in Boedapest, toch regenboogvlaggen in het stadion! De reacties van andere supporters zijn heftig en intimiderend.