Camping De Paradijsvogel: ‘Ik heb een kind waarvan ik altijd al wist dat het anders was’

‘Vanaf de lagere school zag ik al dat Devin (zij/hen/hun) veel liever met meisjes speelde. Van de kinderdisco kon zij geen genoeg krijgen. En dan wordt zij ouder en zie je de jongetjes langs de kant van de dansvloer staan, achter elkaar aanrennen, een beetje duwen; mijn kind had andere interesses.’ Ik spreek met Brenda Schaaper die samen met haar kind camping De Paradijsvogel heeft opgezet. ‘Devin heeft heel lang op naailes gezeten. Voor Douwe Bob heeft zij zijn pak mogen ontwerpen een paar jaar geleden.’

Tekst: Ranjith Postma
Foto: Brenda Schaaper

‘Op school werd Devin gepest en nu op de havo is zij nog steeds anders dan de rest. Gelukkig is er op school een groepje met andere LHBTI-kinderen die elkaar in de pauze opzoeken. Kunnen ze even zichzelf zijn.’ En waarom zou je niet op hoge hakken je krantenwijk lopen? Omdat je uitgescholden wordt, denk ik dan. Maar Devin doet het gewoon. Met gelakte nagels en half lang haar. Kort is te jongensachtig voor hen. 

Toen ze twaalf was zei zij: “Mam, ik ben gay.” Dat was geen verrassing. Maar het zat anders. “Ik wist niet dat ik non-binair was,” zei Devin tegen mij. “Maar ik voelde me geen jongen. En ook geen meisje. Ik keek naar Rupaul, Netflixen Youtube, en ik kwam in chatrooms terecht. Toen ontdekte ik dat er een term was voor hoe ik me voelde, en dat ik niet de enige was.”

Als moeder ben ik gaan schrijven over waar je als ouder tegen aan loopt. Want reken maar dat je tegen van alles aanloopt. Ik moest even wennen. Kranten lopen op hoge hakken? Ik vond dat ongemakkelijk. Ik werd geconfronteerd met mijn eigen denkbeelden: Hoe erg wil ík de maatschappij pleasen? Dat krantenlopen was doodeng. Niet om mij, om Devin. Ik zag de angst als zij werd uitgescholden en het verdriet bij het besef: ‘Wij krijgen geen gewoon leven.’

Gelukkig is het tegenwoordig wat makkelijker om gelijkgestemden te ontmoeten, maar er zijn weinig rolmodellen voor deze kinderen. Tot zij naar theaterkamp ging. Na het weekend kreeg ik een heel ander kind terug. Er kwamen daar veel kinderen die wellicht in het dagelijks leven gepest werden. En zij zagen dat zij niet alleen waren. Drie dagen lang ervaren dat je ertoe doet, dat je jezelf mag zijn, dat je gezien mag worden: daar kon het peloton psychologen waar Devin inmiddels liep niet tegenop. 

Drie dagen zoveel zelfvertrouwen tanken, zo heerlijk ontspannen, zo zijn wie je bent, dat je er weer even tegen aan kunt. Want als ze dan weer in het dagelijks leven terecht kwamen, dan kon iemand nog zo lelijk doen, zij wisten; ik heb anderen gezien die net zo zijn als ik. Dat hield hen op de been.

We zijn samen naar een dragshow geweest. Na afloop was er een borrel en mijn kind was weg. Ze stonden lekker te kletsen met andere bezoekers. Die mensen vonden hen leuk. En toen wist ik het zeker: als jullie in de juiste omgeving zijn, dan zijn jullie helemaal niet anders. Ik was zo trots. Ik ben lekker gaan zitten en heb van een afstandje alleen maar genoten. Vanaf dat moment wist ik: “Ik wil zo’n plek creëren”, en dat ben ik gaan doen. Samen met Devin. Camping De Paradijsvogel.’

*

Camping De Paradijsvogel is een Regenboogcamping, een veilige plek waar je gelijkgestemden ontmoet, kunt chillen en experimenteren in je zoektocht naar je identiteit. Soms valt het niet mee om je staande te houden in deze maatschappij die er vaak iets van vindt als je opeens in een jurk of op hakken loopt of met een andere naam door het leven gaat. De Paradijsvogel is voor: 

Je mag er ook je gegevens achterlaten zodat we je op de hoogte kunnen houden van nieuwe data.

*

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!