Lars Brinkman: solovoorstelling over homoseksualiteit en fascisme

‘Is er een verband tussen homoseksualiteit en fascisme? Want juist tijdens die afschuwelijke Tweede Wereldoorlog leek de Nederlandse homoscene te floreren,’ zegt Lars Brinkman (28) die er een solovoorstelling over maakte: Männerbund. Een raamwerk waarin hij vanuit het perspectief van vijf personages, uit vijf perioden vanaf de jaren ‘30 tot heden, kijkt naar wat queer-zijn betekende in WOII.

‘Ik probeer een nieuw licht te werpen op de geschiedenis die we allemaal denken te kennen,’ vertelt Lars. ‘Is er een verband tussen homoseksualiteit en fascisme? Wat heeft de hechte mannenband, de aantrekkingskracht van het uniform en de verafgoding van het mannelijke lijf binnen het SS-leger met elkaar te maken? In 2019 speelde ik de voorstelling voor het eerst maar toen kwam de pandemie. Voor mij persoonlijk was corona een periode waarin ik vooral thuis zat. Terwijl de oorlog, en daar kwam ik ook pas achter toen ik onderzoek deed, niet een periode was waarin homo’s thuis bleven. Er werd ook gefeest, gefantaseerd en onder de spanning die de bezetting meebracht, kwam er ook een seksuele energie vrij. Dat was een openbaring voor mij.Zo was er een geheim gemaskerd homo- en lesbiennebal in Den Haag waar men vanuit het hele land naar toe kwam. Mannen verkleed als vrouw, vrouwen als man. Omdat er een verbod op samenscholing was, werd er een inval gedaan door de Nederlandse politie. Keiharde consequenties zijn daar toen niet aan verbonden.’

Lars werkt als theatermaker en performer. Hij schrijft zelf voorstellingen, zoals Männerbund en zijn vorige Nader tot u die september vorig jaar in première gegaan is.

‘Ik leg mijn identiteit in mijn werk, en soms lijken die twee dingen helemaal samen te vallen. Vroeger wilde ik alles in de gay scene beleven en meemaken. Tegenwoordig reflecteer ik meer, heb ik meer te vertellen en voel ik de behoefte dat te delen. Tijdens mijn middelbare schooltijd heb ik mij vaak alleen gevoeld als queer-persoon. Ook in Amsterdam-Zuid. Pas toen ik uit de kast kwam zag ik dat er meer was en ik niet alleen stond. Tijdens het maken van de voorstelling ontdekte ik: die worsteling is van alle tijden en het queer-zijn is er ook altijd al geweest.Dat gaf me zo’n gevoel van berusting en verbondenheid. Mensen zoals ik die honderd jaar geleden leefden, staan helemaal niet zoveel van me af in het queer-zijn. Wat voor mij ooit voelde als anders en verkeerd, vond ik ook terug in de jaren ‘30. Wat ik in die mensen herkende had zo’n diep effect op mij, daar moest ik mee de planken op.Dat zie je terug in de voorstelling denk ik. Het is erg persoonlijk geworden. Queer-zijn is niet iets van nu of jaren ‘60, wij zijn er altijd al geweest.’ *Deze voorstelling kwam tot stand in het kader van Theater Na de Dam. “Brinkman is een performer die charme combineert met lef, even stoer als verleidelijk, een tikkeltje koket soms, maar altijd oprecht.” – De Volkskrant

“Ontwapenend in zijn eenvoud, ontroerend in zijn historische dimensies.” – de Theaterkrant *