Van 25 april tot 1 mei is het Lesbian Visibility Week. Daarin willen we onze solidariteit tonen met alle vrouwen die (ook) op vrouwen vallen. Gaykrant geeft deze week het woord aan zeven vrouwen uit de community die aan de hand van negen vragen een inkijkje geven in hun leven en vertellen wat hen drijft. Deze keer: Arianne de Bruin.
Redactie: Simone Claessen
1. Wat doe je in het dagelijks leven en wat doe je voor de community?
In het dagelijks leven werk ik in het basisonderwijs. Sinds een jaar of vijf heb ik SPOTforall opgericht: ik organiseer laagdrempelige activiteiten voor voornamelijk LBT+ vrouwen, zoals pubquizzen in Den Bosch (Keulse Kar) en Bar Buka (Amsterdam), het jaarlijkse Lesbian Festival Nijmegen en samen met een enthousiaste werkgroep Coming Out Dag.
Daarnaast zat ik in de initiatiefgroep om de EuroGames (dit is het grootste meerdaagse roze sportevenement van Europa) naar Nijmegen te halen en dat is gelukt! Van 27 t/m 30 juli vindt deze plaats in Nijmegen. Daar doe ik op de achtergrond nog wat dingen voor, zoals het regelen van ambassadeurs. Dat vind ik erg leuk om te doen, want sport verbindt!
2. Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Merel van Dongen, bekend van het Nederlands voetbal, vind ik inspirerend. Ze komt uit voor haar geaardheid en doet daar niet ingewikkeld over. Daar heb ik bewondering voor, omdat ik daar zelf wel mee heb geworsteld.
3. Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Vrouw en lesbisch (zij / haar).
4. Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Eigenlijk niet. Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik het soms nog steeds spannend vind om het aan te geven, bijvoorbeeld als mensen vragen of ik een vriend heb. Ik wil er dan niet over liegen en vertel het dan. De ene keer kan ik dat heel makkelijk en de andere keer vind ik dat moeilijker.
5. Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero / niet-cisgender zijn?
Dat je bij LHBTI+ feesten vaak dezelfde mensen tegenkomt en dat is gezellig.
6. Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero / niet-cisgender zijn?
Dat ik me niet altijd prettig en/of veilig voel als ik op bepaalde stukken in Nijmegen (en waar dan ook) over straat loop. Soms kan ik niet volledig mezelf zijn omdat ik niet hand in hand durf te lopen of omdat ik mijn vriendin in het openbaar geen zoen durf te geven. Dat is natuurlijk te gek voor woorden. Ik leg dit weleens uit aan hetero-vriendinnen of bekenden, omdat ik soms het idee heb dat zij hier te weinig beeld van hebben. Zij staan hier niet altijd bij stil.
7. Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBTI+’ers te veranderen en die van vrouwen in het bijzonder?
Ik denk dan toch meteen aan het aspect veiligheid. Er zit een verschil in welkom zijn en je welkom voelen. Er hangen bijvoorbeeld bij elke sportclub borden dat iedereen zichzelf mag zijn, maar dan moet je het ook voelen en dat is niet altijd het geval.
8. Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht, maar ik vind het een leuke vraag. Ik denk dat ik het fijn vind als er over mij gezegd wordt dat ik iets betekend heb voor onze community door diverse activiteiten te organiseren. Hierdoor heb ik soms de drempel voor vrouwen kunnen verlagen om aan een roze activiteit mee te doen. En dat ze daardoor konden zien dat we een groep zijn; je staat er niet alleen voor. Samen staan we sterk!
9. Wat is je motto?
Geniet van het leven! Ik hou heel erg van werken, maar ook heel erg van genieten. Zo ga ik graag wandelen in het bos of ga met vrienden uit eten of naar het terras.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
