Dit zei de jury van het Amsterdams Kleinkunst Festival over Collin Edson. Zij kende hem op 4 april jongstleden in de Kleine Komedie in Amsterdam de Ramses Shaffy Cheque toe, een aanmoedigingsprijs. Zijn voorstelling Tata Stima (geliefde vader) had indruk gemaakt.
Tekst: Ranjith Postma
Foto’s: Anne van Zantwijk
‘Na een tour van drie maanden, van Makkum tot Middenbeemster, had ik op de laatste dag alles gegeven. Toen ik mijn naam hoorde vallen werd ik emotioneel. Het stuk is opgedragen aan mijn vader die anderhalf jaar geleden is overleden. Het is een ode aan hem en aan hem moest ik denken. Het harde werken, alles wat ik ervoor gedaan heb, ik raakte in een soort van shock: gillen, huilen, dankbaar dat ik op het podium kan en mag staan met een queer-onderwerp, het kwam allemaal tegelijk. Het voelde als een accomplishment om die erkenning te krijgen. De jury ziet in mij een persoon die op het podium hoort en die door moet gaan. Ik ben gezien.
In mijn voorstelling kom ik op met het nummer Asin’e k’onan ta van Dibo D waarin hij zingt Asinaki mi ta i mi ta orguyoso. Het betekent: ‘Zo ben ik en ik ben er trots op.’
De voorstelling is een avondvullende monoloog met zang, muziek en dans. Het gaat over mijn coming-out en de invloed die mijn ouders daar op hebben gehad. 
Ik ben blij dat ik het verteld heb. In Tata Stima vertel ik over het plotselinge verlies van mijn vader. Ik mis hem.
Tijdens de competitie voelde ik me wel eens only the lonely. De andere vijf genomineerden zijn wit. Gelukkig koos de jury voor mij, zonder dat ik concessies gedaan heb aan wat ik wilde vertellen. Op het podium in het theater, met een overwegend wit publiek, zie ik steeds meer kleur voorbijkomen. Als je naar mijn show komt, zie je Collin en ik word omarmd. Hoe mooi is dat?
Op de Antillen kon ik niet mezelf zijn. In de witte homoscene in Amsterdam, een groep die zelf gediscrimineerd wordt, voel ik me niet altijd op mijn gemak. Daarom ben ik de uitgaansplekken gaan opzoeken waar veel zwarte gays komen.
In de voorstelling zit ook hoe ik iedere dag word geconfronteerd met homofobie en wat ik daar mee doe. Zoals toen ik op een gospelfestival, waar ik als vrijwilliger werkte, te horen kreeg dat ik een Amerikaans koor niet meer zou begeleiden. De organisatie was bang dat homofobe koorleden aan mij zouden kunnen zien dat ik gay ben. In mijn voorstelling volgt een tirade, maar in de praktijk stond ik perplex. Mijn verdriet was te groot.
Toch ben ik een bevoorrecht theatermaker. Voor alle lieve, leuke mensen die de afgelopen maanden zijn komen kijken: masha danki. Het betekent veel voor mij. God bless.’
*
Op 11 juni staat Edson op Curaçao.
Vanaf oktober toert hij met zijn show door het hele land tijdens de AKF Finalistentournee.
Boekingen: info@rightaboutnowinc.com of nilloces@gmail.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
