Op het gebied van de LHBTI-emancipatie had Nederland internationaal de naam één van de koplopers te zijn. Maar al enige tijd valt er een omgekeerde trend te signaleren. Behalve dat de veiligheid op straat voor LHBTI+ers een groot probleem is en rapporten erover ook nog eens maanden op het bureau van de betrokken hoofdstedelijke wethouder kunnen blijven liggen, blijkt inmiddels nu ook de kijk op prostitutie hopeloos achterhaald.
Aldus de sombere observatie van Ine Vanwesenbeeck (emeritus hoogleraar Jeugdstudies aan de Universiteit van Utrecht) in een opinieartikel in de Volkskrant van 28 maart j.l. De veelzeggende titel ervan luidt: ‘Bevrijd sekswerkers van christelijk mededogen’.
Sinds in 2000 het bordeelverbod uit het Wetboek van Strafrecht verdween, is het vervangen door een systeem van strenge gemeentelijke regels en bleken repressie en verboden belangrijker dan positieverbetering . Vanwesenbeeck: ‘Inmiddels is driekwart van de vergunde werkplekken verdwenen, heeft een slinkend aantal exploitanten een monopolie positie verworven en is het voor sekswerkers vrijwel onmogelijk geworden legaal zelfstandig te werken.’ Dit alles onder invloed van een visie op sekswerk waarin vooral mensenhandel en slachtofferschap domineren en de landelijke overheid ertoe neigt om de beroepsgroep weer in een verdachte, criminele hoek te plaatsen.
Zo dreigt de nieuwe wet, waarover al jaren wordt gesproken, de Wet regulering sekswerk (Wrs), genoemde kwalijke trend vanwege de verplichte registratie (ook voor individuele sekswerkers) en de vele vormen van strafbaarheid te versterken. De verwachting is dan ook dat het illegale circuit erdoor wordt vergroot. Wat weer als gevolg heeft dat het een ernstige bedreiging inhoudt voor de veiligheid en de gezondheid van de sekswerkers. Niet alleen van de kant van de Raad van State en de Autoriteit Persoonsgegevens zijn ernstige bezwaren geuit, maar tal van deskundigen hebben zich tegen de voorgenomen wetswijziging uitgesproken. Desondanks lijken de kaarten eigenlijk al geschud!
Het is opvallend en verontrustend dat in dezelfde maand dat verdergaande ontkerstening van Nederland ter sprake kwam, Ine Vanwesenbeeck moest waarschuwen tegen ‘christelijke medeogen’, lees tegen het ‘christelijke paternalisme’ van de ChristenUnie. Dat is niet nieuw. Toen ze nog voldoende aanhang hadden, hebben orthodoxe gelovigen op allerlei gebied de samenleving – ook in ons land – naar hun hand gezet. Eerst via hun electorale overwicht en later door tijdens kabinetsformaties, via wetgeving en beleidsmaatregelen, andersdenkenden zo effectief te chanteren dat ze alsnog hun zin kregen.
Zo bleef bijvoorbeeld het huwelijk gesloten voor paren van hetzelfde geslacht. Vervolgens kregen orthodoxe weiger-ambtenaren nog heel lang de gelegenheid om paren van hetzelfde geslacht te weigeren om ze in de echt te verbinden. Twee jaar geleden bleek uit een artikel in de NRC (26 maart 2021) dat het in Nederland nog mogelijk was dat LGBTQ-kinderen (oud-leerlingen van reformatorische school Gomaris in Gorinchem) op grond van artikel 23 van de Grondwet (vrijheid van onderwijs) door de leiding van genoemde school werden gedwongen aan hun ouders op te biechten dat ze homoseksuele gevoelens hadden, terwijl ze daar nog niet aan toe waren. Het Kamerlid Kwint (SP) sprak hier terecht van ‘door de overheid gesubsidieerde kindermishandeling.’ Laatst bleken nog lesmethoden te worden gekuist onder invloed van reformatorische stromingen.
Zo dreigt er nu weer een wet te komen voor de regulering van sekswerk alsof in Nederland orthodoxe gelovigen nog steeds de meerderheid hebben. Maar we weten dat dit niet waar is. Als orthodoxe paternalisten desondanks slachtoffers kunnen maken, kan dit alleen als een de meerderheid hiermee instemt. Dat wil zeggen als deze in meerderheid te opportunistisch zou zijn om haar eigen principes hoog te houden en bereid zou zijn, bijvoorbeeld ter wille van coalitievorming het met de orthodoxen op een akkoordje te gooien. Dit is in het verleden vaker gebeurd.
Daarom beste mensen, als jullie lid van een partij zijn, let op je zaak!
*
Coos Huijsen (1939) is schrijver, oud-politicus en columnist. Hij was in 1976 de eerste parlementariër ter wereld die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Nederland steeds verder achterop?”