‘Ik voel me niet zo oud als ik ben,’ verzucht menigeen regelmatig. En als ik naar mezelf kijk is dat ook zo. Maar als we het allemaal vinden, moeten we misschien concluderen dat uiterlijk en leeftijd niet congruent lopen. Iedereen is in het hoofd jonger dan het lijf eruitziet.
We kunnen er dan voor kiezen het lichaam te verjongen tot het hoofd en corpus dezelfde leeftijd uitstralen, maar dat heeft vaak desastreuze gevolgen. De voorbeelden daarvan kennen we allemaal. Een andere mogelijkheid is het herwaarderen van de geest. Het lichaam gaat minder lang mee dan ons bewustzijn wil, die is flexibeler en jeugdiger dan de rimpels, gleuven en groeven, hangbillen en kalknagels uitstralen. Uiteindelijk zou dat kunnen leiden tot een overwinning van onze gedachtenwereld. Het lichaam sterft langzaam af en de persoonlijkheid raast voort een ander lijf in, reïncarneert, of evolueert in een ander bewustzijn. Ach in mijn geval: was het maar zo’n feest.Ik ga vast dementeren.
En dan is de cirkel ook weer rond: een kindse geest in een versleten lichaam.*
Eduard Hoekstra (1956) is barkeeper/entertainer, psycholoog, journalist en schrijver. Hij woont in Amsterdam en heeft twee kinderen.