In de serie ‘Komt een atheïst in de kerk…’ wisselen atheïst Ronald Mol en predikant Stijn Jephta van der Woude ideeën uit over religie, geloof, atheïsme, zingeving, moraliteit en over de relatie die al deze onderwerpen hebben met de regenboog-community. Vandaag deel drie met het antwoord van Ronald aan Stijn.
Beste Stijn,
Je hebt een punt als je zegt dat ik er met mijn eerste column meteen met een gestrekt been in ben gegaan. Sorry daarvoor. Misschien had ik beter kunnen beginnen met deze disclaimer: Ik heb niets tegen individuele gelovigen. There, I said it.
Vandaar dat ik ook graag dit onderscheid duidelijk maak: geloof is volgens mij persoonlijk; maar religie is geloof in clubverband, met regels. En daar gaat het mis. Zolang het bij individuele gelovigen blijft: geen probleem. Ik gun iedereen een stok om op te leunen, ook al is het een verzonnen stok. Maar zodra die stok in groepsverband besproken wordt en anderen gaan vertellen wie de stok mag gebruiken en hoe, dan wordt het eng. Ik realiseer me dat ik daarmee ook aan jouw broodwinning zit te morrelen, maar dat zat er natuurlijk sowieso aan te komen. Jij staat namelijk iedere zondag vooraan in het clubhuis, als een soort ‘chef religie’ of Chief Religious Officer (CRO).
Zodra gelovigen zich verenigen, zijn er ook mensen die niet bij de club horen. Of wel, zolang ze bepaalde dingen niet doen. Dingen die andere clubleden wel mogen. Je mag homoseksueel zijn, maar niet homoseksueel doen, dat geleuter. Want het blijft voor religieuzen een verdachte groep, die regenboog-community. De lijst van dingen waar LHBTI’ers van beschuldigd zijn, is lang genoeg voor een vermelding in het Guiness book of World Records. De oorzaak van misbruik in de katholieke kerk? Homoseksuelen. Maar ook: pedofilie, de holocaust, het coronavirus, sprinkhanenplagen, ebola, droogtes, overstromingen, Islamitische Staat (IS), meteorietinslagen, de Spaanse griep, orkaan Sandy, verval van normen en waarden, HIV en aids en natuurlijk het uitsterven van de blauwe eend.
De meest recente beschuldiging: door de CRO van de Russisch Orthodoxe kerk, patriarch Kyrill. Hij geeft LHBTI’ers de schuld van de oorlog in Oekraïne. En ik maar denken dat Poetin de schuldige was! Maar het één sluit het andere natuurlijk niet uit. Wellicht weet Kyrill iets wat Vladimir graag verborgen houdt. Misschien probeert hij Poetin juist onbeholpen -als een Russische versie van een vertrouwenspersoon van het Gomarus-college- uit de kast te trekken.
Dat je niet bij een bepaalde club zit, is meestal geen probleem. Lidmaatschap van hockeyclub ‘Het Kromme Stokje’? Mij niet bellen. Maar leden van die club worden door de overheid hetzelfde behandeld als niet-leden. Hoe anders is dat bij een religieuze club. Discriminatie is bijvoorbeeld strafbaar, maar niet als je er een bijbeltekst bij gebruikt. Zo komen religieuzen met meer dingen weg: de afgetreden katholieke CRO, Benedictus, heeft afgelopen januari toegegeven dat hij een valse verklaring heeft afgelegd bij een onderzoek naar seksueel misbruik in de Duitse katholieke kerk. Zijn arrestatie blijft echter uit.
Ander voorbeeld: tijdens de coronacrisis moest club Church dicht, maar de kerken mochten openblijven. Wel bidden en zingen; niet dansen en springen.
Je schrijft vergoelijkend over religieuze genootschappen. Je plaatst onverkwikkelijke zaken in de verleden tijd en hebt het over ’sommige kerken’. Maar laten we niet naïef doen, Stijn. Het is nog altijd dagelijkse kost. De angst om als ongelovige bestempeld te worden is nog altijd een levensechte dreiging voor veel mensen. Dus zwijgen ze. En daardoor staat ook bij de PKN de deur nog altijd niet wagenwijd open voor het ‘samen’ waar jij over schrijft en zij slechts over preken. Wijdekerk bijvoorbeeld; het is een mooi initiatief, maar ook een druppel op een hele grote gloeiende plaat.
In je antwoord geef je aan dat een kerk een club is met zoekende mensen. En dat jullie je bij die zoektocht laten leiden door de bijbel. Maar waarom is de zingeving die de één voelt in de kerk, meer waard dan de zingeving die een ander tijdens het dansen ervaart? Toegegeven: in de bijbel (en de koran, de thora, de pali-canon etc.) staan een paar goede teksten, maar heel eerlijk? Ook een heleboel onzin. Dus waarom beperken religieuze mensen hun zoektocht met (stukjes uit) een bijbel en leggen ze anderen nog altijd hún beperkingen op?
*
One thought on “Sorry”