Dat er door de diverse lockdowns en andere beperkende maatregelen een stuwmeer aan uitgestelde theaterproducties ontstaan is zal niemand verbazen. Helaas kunnen niet alle producties worden hervat, enkele parels zijn inmiddels zelfs afgelast.
Tekst: Jules Opstap
Nu de theaters weer in volle bezetting kunnen draaien, komen er af en toe wat van die pareltjes alsnog bovendrijven. Van die voorstellingen die hun schaduw, of in dit geval hun licht, ver vooruit hebben geworpen. ‘Gardenia – Tien Jaar Later’ is er zo een.
‘Gardenia’, een coproductie van het NTGent en Les Ballets Contemporains de la Belgique uit 2010, werd bejubeld en toerde zo’n tweeëneenhalf jaar de wereld rond. Een voorstelling waarin de liefde in al zijn vormen gevierd werd, inclusief teleurstellingen en illusies.
Een meesterzet was het maken van een documentaire waarin door zes van de negen hoofdrolspelers teruggekeken werd op wat deze productie hen had gebracht en nog steeds bracht: Before the last curtain falls. Jeroen de Beer schreef er vorige maand nog over in de Gaykrant.
Ik heb de oorspronkelijke voorstelling niet gezien. Spijtig; zeker na het bekijken van deze documentaire. Griet Op de Beeck koos deze als keuzefilm na haar optreden in Zomergasten in 2016. Het zien van deze film maakte destijds diepe indruk op me. En ook recentelijk weer, bij het weerzien ervan op Netflix. Want deze filmische ode is de moeite van het zien meer dan waard. Lees het artikel van Jeroen daarover er maar op na.
Waarom breng ik dit allemaal te berde?
Omdat zich binnenkort een mooie gelegenheid voordoet om deze queer pioniers weer op de theatervloer te kunnen gaan zien.Vorig jaar werd ‘Gardenia’ weer in het programma opgenomen. De voorstelling werd, in een ietwat aangepaste vorm, herdoopt tot ‘Gardenia – Tien Jaar Later’.
Aangepast, omdat een van de oorspronkelijke sterren inmiddels helaas is overleden. In januari stond ‘Gardenia – Tien Jaar Later’ geprogrammeerd in het ITA in Amsterdam. Tot corona daar een stokje voor stak en de voorstelling afgelast moest worden. Teleurstelling alom.
En einde verhaal dacht ik toen. Maar gelukkig bleek het in dit geval geen afstel maar uitstel te zijn. Want dit theatrale liefdeslied over de broze, kostbare kwetsbaarheid van het leven en de zelfkant ervan keert toch terug. Op 2, 3 en 4 juni aanstaande is deze bitterzoete voorstelling alsnog te zien in het ITA te Amsterdam.
Garanties vooraf zijn moeilijk te geven. Zeker over theatervoorstellingen. Maar hier past het; bitterzoet en prachtig. De gardenia’s in deze voorstelling zou je kunnen vergelijken met tulpen. Ook die groeien naar het licht en tijdens dat proces, en terwijl ze langzaamaan verwelken, worden ze steeds mooier.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
