De gevoelens van twijfel die mij wel eens overvallen – val ik nu wel of niet op vrouwen? – zijn gisteren abrupt tot een eind gekomen.
Alsof ik had geroepen: ‘God, geef mij een teken, want ik ben in de war’, viel het antwoord opeens uit de lucht.
Niet dat ze zomaar uit de lucht kwam vallen, maar als een engel zweefde ze met haar dienblad wel naar ons toe. En ik zweefde meteen met haar mee terug naar de zevende hemel.
Even terug naar het begin.
Gisteren werd ik tot mijn verbazing uit eten genomen door mijn ex en zijn nieuwe vriendin. We vierden samen de verjaardag van mijn ex. Hij heeft denk ik nog wel een idee van mijn fantasieën, maar wij delen al lang onze intiemste gedachten niet meer.
Deden wij dat ooit?
Hoe dan ook, ik verwachtte eigenlijk een aankondiging vanuit hun kant: een baby of een huwelijksaanzoek, maar geloof het of niet, er zat niets achter. Gewoon een gezellig etentje. En ik voelde mij best een beetje vereerd dat beiden mij blijkbaar zo op prijs stellen.
Nadat wij klaar waren met het bestuderen van de menukaart, kwam de bediening naar onze tafel. Ik draaide mijn hoofd naar rechts en zag een full sleeve van mooie bloemen op een heel lichte huid. Toen keek ik iets hoger en zag een paar mooie, ronde borsten in een traditionele Dirndl, blijkbaar het kledingvoorschrift voor het personeel in het Poolse restaurant.
Ik bekeek haar heel goed: verliefdheid slaat toe in een fractie van een seconde. Als een vleugelslag. Er waren nog meer tatoeages, maar die zaten een beetje verstopt onder haar decolleté. Helaas.
Mijn ogen zagen haar gezicht en ik voelde mijn hart warm worden. De verlegenheid klom linea recta naar mijn wangen en ik voelde mijn temperatuur enorm stijgen. Ze had witblond haar en mooie, blauwe ogen. Haar haar was schouderlang en zat in een staartje. Ik stelde mij voor hoe het zou vallen als ze haar haar los zou dragen. Stond haar vast en zeker prachtig. Alles aan haar was prachtig, ook haar stevige lichaam. Ze hield van lekker eten!
Nadat ik mijn bestelling doorgegeven had, merkte ik dat mijn ex heel raar naar mij keek.
‘Vind je haar leuk, je bloost helemaal. Ik zag wel hoe je naar haar keek.’
Met zijn elleboog gaf hij zijn vriendin een por. Zo van: ‘Ik zei het toch!’ Zij keek een beetje beduusd en trok haar neus op.
‘Liefde is liefde,’ zei ik, ‘Dus laten we hier een beetje luchtig mee omgaan.’
Natuurlijk probeerde ik mij na de screening van mijn droomvrouw weer zo gewoon mogelijk te gedragen zodat niemand zich ongemakkelijk hoefde te voelen, maar intussen genoot ik van elke seconde die zij en ik in dezelfde ruimte waren.
Tegen het einde van de avond besefte ik dat als ik weg zou gaan, dit een droom zou blijven. Een herinnering of een fantasie, meer niet.
En dat wilde ik niet.
De vriendin van de ex was even weg, dus ik zei tegen mijn ex dat ik nog niet weg wilde, dat ik het nummer van de serveerster wilde, maar dat ik dit nooit zou durven vragen. Zeker niet in de hetero-omgeving van een vermoedelijk zeer conservatief Pools restaurant.
Verwarring.
Ik ging naar de wc en was nog aan het nadenken toen ik terug het restaurantgedeelte inkwam. Op dat moment kwam de mooie serveerster op mij aflopen en zei: ‘Ik ben hier iedere zaterdag en zondag. En ik hou ook van Chardonnay. Zie ik je volgende week?’
Mijn hoofd werd paars.
Maar ik lachte van oor tot oor en vertelde haar dat ik er zou zijn. Mijn ex gaf me een knipoog en zei iets tegen me. Wat hij zei weet ik niet meer. Wat maakt het ook uit: de uit de hemel gevallen serveerster en ik gaan elkaar weer zien.
Ik lachte nog een keer naar haar vanaf de garderobe en probeerde zo sexy mogelijk te kijken.
Volgende week neem ik een kleinigheidje voor haar mee om te laten merken dat ik echt onder de indruk van haar ben. Hopelijk is ze van binnen net zo mooi als van buiten.
Ik weet het wel zeker. Engelen zijn altijd mooi.
Sindsdien stel ik me inmiddels ongeveer elke tien minuten voor dat zij en ik samen een glaasje Chardonnay gaan drinken, en alleen al bij die gedachte voel ik mij de Koningin te Rijk.
De fles wijn die ik alvast in huis gehaald heb, beschouw ik maar als een glazen bol waarmee ik alvast een kijkje in onze gezamenlijke toekomst kan nemen.
Door het glas van de fles heen zie ik twee grote wijnglazen gevuld met sprankelende Chardonnay.
Lang leve de liefde!
*
Monique Wubbels (Augsburg, 1979) is van Nigeriaans-Duitse afkomst en is als kind door Nederlanders in Duitsland geadopteerd. Volgens eigen zeggen is ze een vrolijke, mulitculturele en panseksuele verschijning die zich onder andere inzet voor Poink, de organisatie die activiteiten voor LHBTI-vrouwen organiseert. Mensen bij elkaar brengen en good vibes verspreiden is wat zij het liefste doet.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
