Stel je eens voor: je wordt tweeënveertig en zegt je huis op. Je laat alles achter om meer dan tienduizend kilometer te reizen. En dit alles omdat je een heel leuke jongen hebt ontmoet. Alex Timmer deed het. In deze serie lees je hoe dat verloopt.
*
Ben je al in Azië? Weet je al wanneer je gaat vliegen? Hoe lang duurt het eigenlijk nog voordat je gaat? Regelmatig krijg ik deze vragen. Hoewel ik héél dichtbij zit, moet ik nog even geduld hebben. (En alle mensen die superlief meeleven dus ook ?)
We willen beiden naar Thailand. Ik vanuit Nederland. Hij vanuit Indonesië. Een paspoort en een ontslag. Dat is in een notendop waar ik (we) op wacht(en). Ik zou een boek kunnen vullen met enkel deze twee onderwerpen. Misschien ooit, hihi.
Laten we het er voor nu ophouden dat het een behoorlijk bureaucratisch proces is (en ogenschijnlijk random.) Maar het zijn de hoepels die we door moeten om te komen waar we willen.
Twee weken geleden is zijn paspoort aangevraagd. Dat gaat allemaal iets anders dan bij ons. Bewapend met je bankafschriften en het geboorteregister van je halve familie onderga je een interview.
Na dit interview besluit ‘iemand die daar zit’ of je wel of geen paspoort kunt krijgen (dus dat was allemaal nog even spannend). Gelukkig viel het besluit de goede kant op en kan het deze week opgehaald worden. ??
Het zal geen verrassing meer zijn. Dit gaat niet zoals in Nederland. Hij werkt(e) in een staatsziekenhuis. En de laatste keer dat iemand hier ontslag nam was zes jaar geleden.
Vijf gesprekken en eindeloos heen en weer mailen (en wachten). Dat was er nodig om een handtekening te krijgen van de directeur. Nu moet het ontslag ‘alleen nog even’ naar het ministerie voor een officiële bevestiging.
In Nederland spreek je samen een datum af en vanaf dan kom je niet meer. Hier moet er gewacht worden op de officiële brief. Volgens de directeur zou het tot veertien dagen duren voordat deze er is. Maar dan kan hij ook per direct weg. Vanaf vandaag elke dag duimen dus.
En dan? Alles is in principe geregeld. Maar het is nog even wachten tot de documenten binnen zijn. Daarna kunnen we de volgende stap nemen: de reis naar Thailand regelen.
Ondertussen verblijf ik al een week bij vrienden in het westen van het land. Volgens mij zijn ze me nog niet zat, dus dat gaat goed ? Wat werk tussendoor, gezelligheid, wandelen en vooral ontspannen voor de grote reis.
P.S. Als alles geregeld is en we daar geland zijn samen, zal ik nog eens wat meer vertellen over dit gedoe.
Over twee weken deel 5.
*
Alex Timmer (Zaltbommel, 1979) is creatief en multi-gepassioneerd ondernemer. Geïnspireerd door internationale liefde gaat hij op avontuur. (En dat gaat niet altijd van een leien dakje)
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Deel 4: Waarom ben je eigenlijk nog niet weg?”