Jordan Roy: ‘Mensen doen zo moeilijk over dingen die er niet toe doen’

Jordan Roy (34) werd vooral bekend door zijn deelname aan X Factor in 2011 waar hij, samen met de zangeressen Laise Sanches en Shirley Spoor als Adlicious tweede werd. In 2016 deed hij mee als soloartiest aan het programma The Voice. Hij groeide op binnen de Pinkstergemeente, een contrast waar Gaykrant graag meer over wilde weten.

Tekst: Floor Brands

Onlangs deed hij mee met Better Than Ever, een nieuw programma van RTL, waar oud-deelnemers van (zang)talentenjachten aan meedoen. Jordan Roy viel op door zijn verhaal uit zijn verleden, waar hij als homoseksuele man opgroeide binnen de Pinkstergemeente. Hoog tijd om Jordan Roy beter te leren kennen. Wie is hij, wat is zijn verhaal, hoe gaat het nu met hem en wat zijn de plannen voor de toekomst?

Wat super dat we elkaar even kunnen spreken. Het is zo belangrijk dat deze verhalen zichtbaar worden gemaakt.

Ik was heel erg blij dat ik mijn verhaal mocht doen, ook tijdens die uitzending. Niet alleen voor mezelf, maar vooral ook voor anderen. En dan niet alleen voor mensen die ermee worstelen, maar ook voor ouders, familieleden, omgeving en mensen uit een geloofsgemeenschap bijvoorbeeld. Vooral om daarin een bewustwording te creëren.

Ben jezelf ook nog bij een geloofsgemeenschap?

Ik ben officieel nog steeds lid van de kerk, maar ik ga niet meer naar de diensten toe. Soms als mijn broer in de kerk moet drummen of als er een speciale gelegenheid is, ga ik wel.

Ik heb er een paar jaar geleden bewust voor gekozen om wat meer afstand te nemen, vooral om mezelf te ontwikkelen en even weg te stappen van de plek die me zoveel verdriet deed. En dat terwijl het juist een plek zou moeten zijn van liefde, hoop en blijdschap.

Mis je het?

Op dit moment ben ik heel blij met mezelf en hoe ik mijn leven heb ingericht. Ik heb vrienden en mooie mensen om me heen verzameld die me accepteren zoals ik ben. Ik voel me geliefd en kan dus niet zeggen dat ik de kerk of de geloofsgemeenschap mis.

Ik had het wel graag anders gezien omdat het geloof iets heel moois en positiefs kan zijn. Mijn ouders hadden dit ook graag anders gezien en maken zich dan ook hard voor mensen zoals ik in de kerk. Zij vinden het heel erg hoe er met mij is omgegaan en zijn zelf ontzettend gegroeid sinds mijn coming-out. Ook dat mag wel eens belicht worden. Voor hen is het ook niet altijd makkelijk geweest.

Gaan zij nog wel steeds naar de kerk?

Ja, mijn familie is nog steeds heel gelovig en gaan elke zondag naar de kerk. Ik ben ook met mijn ouders bij de enorme New Creation Church in Singapore geweest van Joseph Prince. Heel indrukwekkend was dat en ik blijf het ook mooi vinden om te zien hoe zij zo genieten van het samenkomen in de kerk, het samen zingen en luisteren naar de preken.

Je familie heeft je geaccepteerd en ze nemen het de gemeenschap kwalijk hoe ze met jou zijn omgegaan. Ook omdat we natuurlijk voorbeelden kennen waarbij het niet zo is gegaan. Ondanks dat het dan voor jouw ouders niet heel gemakkelijk is geweest, staan ze wel achter je.

Absoluut. Het was voor mijn ouders best lastig om meteen te kunnen zeggen dat het prima was omdat zij een bepaalde visie en een bepaald denkbeeld hadden die weer van hun ouders, hun generatie en hun visie op de kerk komen. Nu zijzelf een zoon hebben die homoseksueel is, zien ze dat het ook anders kan. En ze zien op welke punten het anders moet. Daar maken ze zich dan ook hard voor binnen de kerk.

Ze laten daarbij iedereen in hun waarde en hebben respect voor andermans visie, maar alleen het feit dat mensen zoals ik de kerk uitgaan omdat ze niet geaccepteerd worden is iets waar mijn ouders fel op ingaan. Het doet mij heel erg goed om dat te horen en te zien. Want wát een verandering is dat ten opzichte van mijn coming-out.

Nu vertelde je al dat je broers ook gelovig zijn, hoe was het voor hen toen je vertelde dat je homoseksueel bent?

Ik wilde het eerst aan mijn ouders vertellen en daarna aan mijn broers. Ze reageerden allebei heel relaxed en eigenlijk zoals je wil dat iemand reageert. Ik heb me ook altijd welkom gevoeld bij beiden. Heel warm en heel goed.

Wat zou er volgens jou moeten gebeuren binnen de geloofsgemeenschappen om hierin meer acceptatie te krijgen voor de LHTBI+ gemeenschap?

Mijn wens is dat kerken alle mensen accepteren voor wie ze zijn. Volledig. Ongeacht iemands seksualiteit. Dat is misschien een grote stap voor sommige kerken, maar ik ben sterk van mening dat dit heel belangrijk is. Wat ik namelijk gemist heb, is het mogen zijn wie je bent. Dat was in mijn geval iets wat ervoor zorgde dat ik mij niet veilig voelde en dus ook op persoonlijk vlak heel erg worstelde en mezelf niet kon ontwikkelen.

En als je dan vraagt wat er moet gebeuren, dan vind ik dat lastig. Vooral de ‘extreme uitingen’ van homoseksualiteit zoals bijvoorbeeld bij de Pride, daar gaan kerken en ook mijn ouders niet zo goed op. En juist die ‘extreme uitingen’ worden er vaak bijgehaald omdat ze dat niet associëren met hoe God wil dat we leven.

Nu denk ik niet zozeer dat een kerk met een regenboogvlag hoeft te zwaaien – alhoewel, de regenboog komt van God, dus waarom ook niet? – maar ik denk eerder dat een kerk vooral niet bang moet zijn en mag laten zien en merken dat iedereen welkom is. Dat doe je denk ik door met elkaar het gesprek aan te gaan. Niet zozeer vanuit een geloofsperspectief, maar gewoon echt praten met elkaar. Van mens tot mens.

Had je het van tevoren verwacht dat je verhaal zoveel met mensen zou doen? Want je kreeg ongelooflijk veel reacties op je optreden.

Ik had totaal niet verwacht dat het zoveel zou doen met mensen. Ik wilde heel graag mijn verhaal delen omdat ik dat heel belangrijk vind, maar ik kreeg zo veel reacties. Ook van mensen die eigenlijk helemaal niets met de LHBTI+ gemeenschap hebben. Ook van mensen uit de kerk die het zo bijzonder vonden. En mensen die er nooit bij stil hadden gestaan en die nu toch wel een beetje anders zijn gaan denken hierover. Het heeft heel veel gedaan bij mensen.

Ik denk dat het begint bij de opvoeding van kinderen. Hoe ouders ermee omgaan, dat kinderen zich vrij voelen. Ik kreeg laatst een vervelende reactie op mijn Instagram: dat ik ‘te gay’ zou zijn. Ik vind dat raar. En waar zijn die ouders dan om deze jongen te vertellen dat je iemand gewoon moet respecteren om wie diegene is? Het is de basis. Heb elkaar lief.

Krijg je veel van dat soort berichten?

Gelukkig valt dat mee. Het was ook wel een gekke timing: ik kreeg dit bericht één dag voor de uitzending van Better Than Ever. En ik had nergens gepost dat het over mijn seksualiteit ging of over mijn coming-out. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een soortgelijk bericht had gehad, en op één of andere manier doet het je dan toch wel iets. Omdat je er dan toch over na gaat denken.

Uiteindelijk kan ik alleen maar concluderen dat ik niet ‘te gay’ ben, maar gewoon mezelf. En ik begrijp dan ook écht niet wat je op mijn Instagramaccount doet als je dat niet aankunt. Ik kon het dan ook niet laten om er een filmpje over te posten.

Mensen doen altijd zo moeilijk over dingen die er niet toe doen. Als ik make-up op doe of een jurk wil dragen, ben ik nog steeds mezelf. Loop me gewoon voorbij als het je niet zint. Als ik bij mensen langsloop ga ik ook niet roepen dat ze lelijke schoenen aan hebben. Ik vind dat altijd een vreemd iets.

Wat ligt in de planning, wat ga je allemaal doen? Want het gaat hier natuurlijk niet bij blijven.

Nog heel veel mooie dingen. Vandaag komt mijn nieuwe single MAN uit dus dat is wel heel erg spannend. Het is een single die gaat over jezelf zijn. Ik heb besloten dichter bij mezelf te blijven en meer eigen verhalen te delen. Door mijn deelname aan Better Than Ever ben ik erachter gekomen dat een oprecht en eigen verhaal veel meer aankomt bij het publiek. Daarnaast gaan we dit jaar weer het theater in en ben ik nog actief als zangcoach op mijn eigen zangschool en achter de schermen bij andere TV programma’s en projecten.

En je hebt een vriend zag ik. En een hondje.

Ja, klopt! En hij heeft inderdaad een heel leuk hondje. Dus afgelopen jaar had ik er niet opeens één, maar twee mannen bij in mijn leven, haha. Het is voor mij ook de eerste relatie die ik heb voorgesteld aan mijn ouders. Dus afgelopen kerst zaten we dan ook bij elkaars familie aan tafel, wat voor mij heel bijzonder was. We kennen elkaar sinds juni vorig jaar en we zijn nu officieel vijf maanden samen. We hebben het heel erg leuk.

Klik hier voor de nieuwe single van Jordan Roy

*