Mijn geschiedenis begint in 1961. Volgens veel mensen zou het in de zestiger en zeventiger jaren veel moeilijker geweest zijn om in een genderdysfoor lichaam te leven dan nu. Ik mag dat graag betwijfelen.
We zien tegenwoordig veel grimmige opschudding rondom mensen die zich openlijk profileren als ‘trans’. Onlangs kwam Marieke Lucas Rijneveld in het nieuws omdat ‘ie voortaan met ‘Hij’ wil worden aangesproken. Op de site van nu<punt>nl werd de mogelijkheid om op dat bericht te reageren al snel uitgezet, wegens een karrevracht aan transfobe haatpraat die daar werd uitgestort.
Omdat dit soort dingen me raken, heb ik een poos geleden besloten me te gaan verdiepen in de tegenstanders van ‘transgenderisme’. Dat woord kende ik nog niet, dus wellicht vond ik daar ergens een ingang:
“Hey Google… ”
Opeens zat ik weer in de digitale achterbuurt waar ik eerder al eens was in een trans gerelateerde zoektocht. Destijds werd ik steeds meegetrokken naar schimmige uithoeken waar extreme onzedelijkheden van mij verlangd werden. Nu kom ik er een soort digitale brandstapel tegen.
Een belangrijk deel van de brandstof voor deze stapel wordt geleverd door Heren en Dames die goed onderlegd en welbespraakt zijn. Van sommigen ben ik hun werk gaan lezen. Hun verhalen klinken heel redelijk. Hun standpunten zijn uitvoerig onderbouwd. Helaas zijn die standpunten altijd botte afwijzing en categorische ontkenning. Kathleen Stock, bijvoorbeeld, geeft in de tweede regel van haar boek Material Girls al aan wat haar attitude is jegens [trans-]genderidentiteit. Ze noemt het ‘een filosofische theorie’.
Veel mensen zullen over deze sleutelzin heen lezen om vervolgens te constateren dat ms. Stock verdraaid goed weet waar ze over praat. De argeloze lezer zal niet beseffen dat nooit wordt ingegaan op het psychologisch fenomeen waar mensen zoals ik op duiden wanneer men zich identificeert als Trans.
Het lezen en beluisteren van dit soort boeken en verhandelingen gaat me niet in de koude kleren zitten. Enkele weken geleden begon ik te dromen dat ik door mensen met knuppels werd achtervolgd. Op dat moment heb ik besloten om een maandje ofzo niet meer bezig te zijn met LHBTI+ gerelateerde onderwerpen.
Enfin, ik kan er bijna weer tegen.
M’n heksenbezem is al besteld.
In de tussentijd wil ik het volgende kwijt:
De aarde is rond en ze beweegt.
Dieren hebben een ziel.
Darwin heeft gelijk.
Meisjes mogen wel naar school.
Zwarte levens doen er toe.
Homo is geen ziekte.
Transvrouwen zijn Vrouwen.
*
Carine de Graaf (1961) is van beroep geluidstechnicus. In haar vrije tijd leest ze veel, luistert ze naar muziek en bezoekt ze graag musea. Daarnaast doet ze een deeltijdstudie psychologie. Carine heeft een transgendered achtergrond: in 2010 is ze van man naar vrouw gegaan.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
