Deel 1: De schaamte voorbij

Vandaag start een nieuw feuilleton in drie delen over ‘La Magnifica’, een travestie-artiest in het homovijandige Spanje onder generaal Franco. Sam Roozen tekende zijn verhaal op uit de mond van de nu 84-jarige Cayetano, die La Magnifica in 1974 in de gevangenis van Zaragoza ontmoette, beiden veroordeeld omdat ze homoseksueel waren. Het levensverhaal van Cayetano publiceerde Gaykrant eerder in zes delen.

*

Deel 1: De schaamte voorbij 

Zondagochtend kwart over zeven. Ik ben gelukkig een vroege vogel en sta in de keuken een appel te schillen. Een verdomde appel omdat ik voor de verandering weer eens op dieet ben. Ik schrik me een hoedje (vrij vertaald: ik schrik me de pleuris) als de telefoon gaat. De naam Cayetano verschijnt op het beeldschermpje. Opnieuw schrik ik. Er zal toch niets aan de hand zijn? Half slapend neem ik de telefoon op. Nog voordat ik mijn naam heb kunnen zeggen begint hij al vol enthousiasme aan zijn verhaal. ‘Ik kwam gisteravond met een geweldig idee en kon niet wachten om het je te vertellen. Ik heb geen oog dicht gedaan. Hallo! Luister je überhaupt wel?’

Ondertussen ben ik naar het terras gelopen. Het is nog donker. In de afgelopen maanden heb ik geleerd dat je een stoel onder je reet nodig hebt als Cayetano aan de andere kant van de lijn zijn relaas doet. Dit kan wel even duren denk ik bij mezelf. ‘Goedemorgen. Natuurlijk luister ik. Vertel. Wat heb je op je geweten?’ zijn mijn eerste woorden van de dag. Ineens zingt Tano een toontje lager. ‘Heb ik je wakker gemaakt? Je klinkt niet echt vrolijk. Geen beurt gehad vannacht? Nou ja, hoe dan ook. Ik heb een geweldig idee. Moet je horen’.

Rond de klok van twaalven rij ik weg uit Calpe, het dorp waar ik niet meer woon maar wel de nacht heb doorgebracht. Een dik half uur verwijderd van zijn geliefde Benidorm. De epidemie heeft het eens zo flitsende toeristenoord een treurige gloed gegeven. Maar niet alleen de epidemie. Ook de Brexit heeft de tot voor kort nog bruisende stad lichtelijk de das omgedaan. Vooral nu de winter voor de deur staat.

Het buitenlandse toerisme dat dit jaar maar mondjesmaat van zich heeft laten horen neemt duidelijk af. Niemand weet hoe de dag van morgen eruit zal zien. Gooit de avondklok straks weer roet in het eten? Mogen de mensen straks weer niet meer reizen? Met dat in het vooruitzicht timmeren de horecaondernemers hun etablissementen met grote houten planken tijdelijk dicht. Benidorm verandert weer in een spookstad. Alleen de boulevard en de oude authentieke binnenstad draaien nog op volle toeren. Gelukkig is het de binnenstad waar we opnieuw hebben afgesproken.

In de auto vraag ik me af of die Italiaanse ober er nog werkt. Ook vraag ik me af waarom we altijd in hetzelfde restaurant afspreken. Cayetano en ik hebben sinds onze eerste ontmoeting regelmatig telefonisch contact gehad met elkaar. Gezellig, inhoudsloos en soms tegen het merkwaardige aan. Jammer dat ouwe nichten een uitstervend ras zijn.

Cayetano is oprecht blij als hij me ziet aankomen. ‘Patrizio is even weg maar komt zo terug. Hij heeft naar je gevraagd. Wist je dat hij de hele geschiedenis van Miguel de Molina heeft gevolgd op…. Wat zei hij ook alweer. Ik weet het niet meer. Iets op zijn computer waar je oude filmpjes kan kijken. Ik heb hem blijkbaar geïnspireerd. Hoe vind je dat. Ik sta al met één been in mijn graf maar met het andere been heb ik een ouwe vedette een nieuwe fan bezorgd. Ga zitten. Neem een borrel. Je ziet eruit alsof je er wel een kunt gebruiken. Ik heb je veel te vertellen’.

Cayetano vraagt me of ik de publicaties over zijn leven naar het Spaans heb vertaald. Ik leg drie uitgeprinte kopieën op tafel. Beloftes maken schuld. Ook wil hij weten of er reacties zijn geweest. Hij heeft het zelfs zo bont gemaakt dat hij aan zijn zus verteld heeft dat er misschien wel een film over zijn leven wordt gemaakt. Een dagdromer pur sang. ‘In mijn hoofd ben ik elke nacht met de titel bezig’ vertrouwt hij me toe. ‘Alleen mijn naam gebruiken vind ik te simpel. Ook vraag ik me dan af wie mij zou kunnen spelen. Ik ben niet meer op de hoogte van wie er ‘hot’ is vandaag de dag. Het moet een knappe man zijn. Zo rond de dertig. Als ik een acteur uit mijn jonge jaren zou moeten kiezen dan wist ik het wel. James Dean. Denk je dat hij homo was?’

Ik vertel hem dat de reacties positief zijn en dat de lezer hem een warm hart toedraagt. ‘Is het voldoende stof voor een boek’ vraagt hij me op een nogal arrogante manier. Mijn woorden dringen niet tot hem door. Als ik in de lach schiet merk ik dat hij gepikeerd is. ‘Je neemt me niet serieus he? Ik zei nog tegen mijn zus dat we snel aan de slag moeten gaan want mijn tijd is bijna op. Een man voelt zoiets’.  Dan schiet hij zelf in de lach en merk ik dat zijn woorden met een bozige ondertoon weer een vrolijke noot krijgen.

Hij is allesbehalve een gemakkelijke man. ‘Ik probeer altijd mannelijk te doen al ben ik me er best wel van bewust dat ik met mijn kont wiebel. Net als ik niet toe wil geven dat ik een drama queen ben. In gedachten pleeg ik minstens twee keer per dag zelfmoord. Sinds de dood van Cristian denk ik elke dag dat mijn aanwezigheid hier op aarde doelloos is. Maar goed, even terug naar dat boek. Ik heb hier echt over nagedacht. Je mag het pas publiceren als ik dood ben want ik wil niet dat de politie na zoveel jaren alsnog aan mijn deur klopt. Juist ja, die eeuwige angst die me altijd is blijven achtervolgen. Ik zal je verhalen vertellen die echt niet door de beugel kunnen en namen noemen die nog nooit zijn uitgesproken’.

Ik probeer de oude man op een nette en zachte manier uit te leggen dat hij te hard van stapel loopt en dat zijn plannen allesbehalve haalbaar zijn. ‘Weet je Sam, laat me je in de rede vallen voordat je de sfeer verpest. Als je tegen de honderd loopt loop je nooit te hard van stapel. Laat mij lekker in mijn waan. Je hebt me een reden gegeven om ‘s morgens op te staan. Jij hebt oude wonden die voor de buitenwereld allang genezen waren opengekrabd. Op mijn verzoek uiteraard. Daar ben ik je dankbaar voor. Je hebt me nieuwe gespreksstof gegeven.’

Hij slikt. En vervolgt: ‘Ik ben ineens de schaamte voorbij. Zelfs daar is een mens schijnbaar nooit te oud voor. Ik heb mijn steentje bijgedragen aan deze verrotte maatschappij.

Pas toen ik zag hoe mijn woorden jou raakten ging er een belletje bij mij rinkelen. Je hebt een traan weggepinkt en je bent zelfs opgestaan om me een omhelzing gegeven tijdens onze gesprekken. Toen pas kreeg ik in de gaten dat ik goed materiaal met me meedraag. De eerste twee weken na onze laatste ontmoeting twijfelde ik of ik mijn belevenis wilde delen met mijn vrienden. Ik heb namen genoemd van mensen die misschien wel anoniem wilden blijven. Natuurlijk heb ik het niet over de vijand. Die interesseren me geen mallemoer. Ze zijn geloof ik allemaal al de pijp uit. Van David weet ik het zeker.

Hij kijkt van me weg. Schraapt zijn keel. ‘Laten we zijn graf opzoeken,’ zegt hij. ‘Ik deins er heus niet voor terug om op zijn graf te dansen. Daar denk ik weleens aan als ik in slaap probeer te vallen. Nou ja, om eerlijk te zijn sta ik in mijn dromen op zijn graf te pissen. De armoedige plastic bloemetjes water te geven. Ik zie het zo voor me. Verbleekt door de zon. Ik hoop niet dat hij gecremeerd is en ergens in een potje op een schouw staat. Ik ben niet zo’n goede richter. Vraag maar aan mijn dokter. Als ik in zo’n potje moet plassen voor weer een onderzoek breekt het zweet me bij de gedachte alleen al uit’.

Hij grinnikt. ‘Mijn zus, Inmaculada, zei dat ik open kaart moest spelen. Vandaar dat ik mijn verhaal aan de mensen om me heen vertel. Met wat je net op tafel gooide kan ik het bewijs leveren. Mijn verhaal staat geprint op papier. Wat heet. Het is zelfs uitgebracht zodat eenieder het kan lezen. We hebben de voucher gebruikt die jij me hebt gegeven en zijn met z’n vieren om de tafel gaan zitten in een mooi restaurant aan het strand.

Inma, die twee jaar ouder is, Manuel, je weet wel, La Magnifica, en Jaime, mijn beste vriend die ook even vast heeft gezeten. Je kunt Jaime beter links laten liggen. Hij is een oude travestiet die nog steeds werkt. Je lacht je rot. Ze moeten hem eerst met twee man het podium op tillen. Zijn geluidsbanden staan geloof ik nog op cassettebandjes. Zijn show bestaat uit liedjes die voor de tweede wereldoorlog al uit de mode waren’.

Tano lacht om zijn ondeugende uitspraken. ‘Mijn idee is om aanstaande woensdag met z’n allen te lunchen. Met jou erbij natuurlijk. Jij betaalt. Ik lever kostbare stof af en daar moet wat tegenover staan. Klinkt dat redelijk of ben ik te hebberig? Dit moet je niet opschrijven hoor, anders vinden de mensen me straks niet meer aardig. Ze vonden me toch aardig zei je? Als je akkoord gaat dan kun je mijn verhaal bij mijn vrienden verifiëren en hun verhaal eventueel aanhoren. Lijkt je dat een goed plan?’

Dan komt de befaamde ober er eindelijk bij staan. ‘Je bent een stuk slanker Sam’ zegt hij en geeft me een stevige hand. ‘Leuk je weer te zien. Wat mag het zijn?’ Het voelt weer als vanouds al is dat slechts een viertal maanden geleden. Cayetano reserveert nog voor ik antwoord heb kunnen geven een tafel voor vijf personen. Dezelfde tafel en als het eventueel mogelijk is dezelfde ober. Patrizio bevestigd dat hij die woensdag dienst heeft en Tano lijkt helemaal in zijn nopjes te zijn. ‘Het wordt een gezellige nichtenboel dus trek je roze tutu maar aan’ vertrouwt hij Patrizio toe. Patrizio op zijn beurt geeft me een knipoog en speelt het spel als vanouds weer mee.

Klik hier voor de andere delen van dit feuilleton

*

Sam Roozen is in Dordrecht geboren en woont sinds 1982 in Spanje. Hij heeft daar voor verschillende tijdschriften en kranten geschreven. Tegenwoordig is hij fulltime schrijver en werkt hij aan zijn boek ‘Lulletje Roozenwater’, waarin hij ingaat op de traumatische ervaring die hij als jong mannetje had toen zijn ouders besloten te emigreren en hij uit zijn vertrouwde wereldje werd weggerukt. 

*

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.