Gaykrant is uitermate verheugd Dinah de Riquet-Bons als derde ambassadeur voor Gaykrant te mogen verwelkomen, naast Boris Dittrich (Eerste Kamerlid voor D66) en Karin Blankenstein (voorzitter van de John Blankenstein Foundation). Tijd voor een nadere kennismaking met Dinah.
Tekst: Rick van der Made
Foto’s: Cyriel Jacobs
Dinah de Riquet–Bons is 51 jaar. Ze heeft een Molukse achtergrond, al is ze niet door haar biologische ouders opgevoed. Ze is grootgebracht in een academisch en kunstzinnig adoptiemilieu en heeft een anti-autoritaire, vrije jeugd gehad.
Ondanks de vrije omgeving, wilde de transidentiteit er niet uitkomen. Ze heeft enorm geworsteld: op de middelbare school werd zij gepest. Ondanks het feit dat haar ouders heel accepterend waren en vele LHBTI+ vrienden hadden, was het toch onmogelijk voor Dinah om dat belangrijke deel van haar identiteit verder te ontwikkelen. ‘Ik wilde zelf kiezen,’ zegt ze over die periode nu. ‘En me niet laten leiden door mensen. Ook niet door mensen die alleen maar het beste met me voor hadden. Natuurlijk is transfobie de grote oorzaak voor het laatbloeien.’
Op haar 20e kwam ze uit de kast als gay. Ze ging veel uit, had veel vrienden in het internationale clubleven en trok naar New York naar haar liefde, Taylor Siluwé, de zwarte pornoschrijver en activist van destijds. Daar werd Dinah in 1992 gediagnosticeerd met hiv.
Pas op haar 32e is ze in transitie gegaan. Destijds was er maar één mogelijkheid: de volledige operatie of niets. ‘Ik weet niet of ik nu nog voor de volledige transitie zou zijn gegaan. Ik heb tot aan mijn transitie goed met mijn vrouwelijkheid in een mannenlichaam kunnen functioneren, maar na de transitie moest ik mezelf opnieuw uitvinden.’ Dat werd een nieuwe zoektocht die mede door middel van sekswerk werd afgelegd. ‘Dat was niet de gemakkelijkste route,’ zegt Dinah daarover, ‘Want sekswerk voor trans vrouwen kent soms harde kanten.’
Ze schoolde zich van juriste om tot verpleegkundige en ze heeft jarenlang in diverse ziekenhuizen in Amsterdam gewerkt. Het zaadje van haar activisme werd in 1989 gepland bij ACT UP NYC, en veel later toen ze een relatie kreeg met een islamitisch vriendje en zij zich de vraag stelden hoe een inclusievere islam naar Nederland te halen. Uiteindelijk kwam Dinah bij Trans United Europe/BPOC Trans Network terecht en namens deze organisatie is zij nu NGO-delegatielid Europa voor het Program Coordination Board van UNAIDS in Genève.
‘In New York zag ik hoe hiv-activisme en belangenbehartiging handen en voeten moesten krijgen. Daar heb ik veel aan gehad voor de toekomst.’
Dinah is bestuurslid en ambassadeur voor Pride Amsterdam. ‘Pride was altijd het hoogtepunt van het jaar,’ zegt ze daarover, ‘Maar ik werd me meer en meer bewust van het feit dat het – naast alle fun en feesten – ook over beleid en politiek moet gaan. Met mijn ambassadeurrollen wil ik anderen – en vooral jongeren – laten zien dat de LHBTI+gemeenschap ook serieuze aandacht verdient en dat er naast het prettig vertoeven in een bubbel van gelijkgestemden ook gezocht moet worden naar manieren hoe contact te leggen met de wereld buiten deze bubbel. Ook met mensen die ons minder gunstig gezind zijn.’
Voor de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam staat Dinah op de derde plek voor de partij Bij1. Ze wil duidelijk maken dat het werk aan en voor onze community nooit af is, dat we gezamenlijk nog heel veel werk te doen hebben, dat het niet erg is om te leren van de fouten die in het verleden gemaakt zijn en dat we vooral ook vooruit moeten blijven kijken.
‘We moeten als regenbooggemeenschap dicht bij elkaar blijven, schouder aan schouder blijven staan om onze plek onder de regenboog te waarborgen. Alert blijven op gevaren. Daarom word ik ook ambassadeur van Gaykrant.’
‘Vroeger was Gaykrant voor mij een van de bronnen en in het begin de enige bron van informatie. Nu zie ik hoe Gaykrant zich tot een inclusief en divers platform probeert te ontwikkelen en daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen. Het is ook nog steeds belangrijk dat Gaykrant er is. Het is een medium waar zoveel mensen nog belang bij hebben: ik denk aan jonge LHBTI+ers in de bible belt bijvoorbeeld. In de regenbooggemeenschap hebben we elkaar nog steeds hard nodig. Misschien wel meer dan we denken. Ik doe mee.’
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
