Thierry Baudet, Chang Noi en Leon

FICTIE

Ik verschroei tussen twee vuren. Die van Leon en Marcel; bff’s van elkaar, zoals zij zelf te pas en te onpas roepen, om iedere mogelijke nieuwe best friend forever, te laten weten waar ze nooit tussen komen.

Marcel is automonteur; mecanicien, vindt hij. Want hoewel hij begon op de lagere school met skelters: ‘nu zijn het Audi’s, Mercedessen en BMW’s.’

Leon is meer van het cabaret: ‘Omdat mijn hoofd mij weinig keus laat.’

Aanstellers zijn het.

Met alle twee ben ik bevriend. Of was ik bevriend; tot ze dit lezen. Daarom probeer ik dit zo onpartijdig mogelijk op te schrijven. Want in werkelijkheid zit ik niet geklemd tussen twee, maar drie uitslaande branden die zich niet laten blussen.

*

Het eerlijkst lijkt mij, dat ik begin met het eerste voicemailbericht dat ik te horen kreeg vanmorgen; van Marcel aan Leon.

‘Hé, Marcel, met Leon. Ik krijg je niet te pakken, dus ik spreek even in. Nou goed, we zien elkaar zometeen. En nee, ik heb het Chang nog niet verteld omdat ik denk dat ze me vermoorden zal. Maar ze moet het wel weten, vind ik. Dus, zeg jij het maar.’

Een week geleden hadden Marcel en Leon een meeting gepland, in het Kruisherenhotel in Maastricht. Zij zouden de concepttekst van Leons stand-up monoloog aanscherpen. Zijn

verhaal — over Thierry Baudet — moest spaanders laten vallen. Leons agent had alvast een optreden geregeld bij Op1.

Baudet is de werkgever — en volgens Marcel tevens minnaar van Marcels vrouw — Chang Noi. Bij wijze van wraak moest Leons optreden bij Op1 Baudet harder raken dan de roast van Baudet door Martijn Koning bij Jinek een paar jaar geleden.

Leon kwam op plastic klompen met zebra print het vijfsterrenhotel binnen kleppen en plofte neer in het restaurantgedeelte. Het voormalig klooster inspireert hem. Daar wachtte hij op Marcel. Maar in plaats van Marcel kwam diens echtgenote de politicologe Chang Noi opdagen.

Daar begint deze geluidsopname die ik te horen kreeg:

‘Chang, wat doe jij hier? Waar is Marcel?’ vroeg Leon. ‘Leuke schoenen.’

Zelfs op ballerina’s kijkt Chang Noi over iedereen heen. Ze is lang — zeker voor een Thaise — ging tegenover Leon zitten en begon te schelden.

‘Ik breek je vingers, klootzak.’

‘Chang, hoe bedoel je?’

‘Ik heb je roast gelezen.’

Maar Leon had met niemand zijn tekst gedeeld, behalve Marcel. De act over Baudet was Marcels plan. Aan Chang Noi verraden dat Marcel, haar echtgenoot — Leon kende Marcel nog vanuit de zandbak — de initiatiefnemer was geweest van de roast, kon Leon niet. Het zou de knock out dreun zijn voor het huwelijk van Marcel en Chang dat al in de touwen hing.

‘Waarom ga jij zeggen, Leon, dat Thierry een exorcist heeft ingeschakeld?’

‘Ik roep zo vaak wat over politici.’

Baudet beweert dat andere politici reptielen zijn die de gedaante van magistraten hebben aangenomen en zo de wereld regeren. Een oude, wereldwijd verspreide samenzweringstheorie.

‘Mijn humor ken je, Chang, politieke satire. Dat Baudet vermoedt bezeten te zijn en zijn heil zoekt bij een exorcist, is mijn nieuwste punch line. Blijkbaar ken je ‘m al.’

‘Met een paar stomme grappen streep jij door wat wij hebben, Leon.’

‘Jij en Baudet hebben toch niks?’

‘Ik heb het niet over Thierry, ik heb het over jou en mij.’

‘Kom op, Chang. Wat moet jij met die wappie?’

‘Thierry is mijn werkgever, mijn politiek leider. Bij hem ben ik veilig.’

Ooit was Chang Noi masseuse op Koh Samui. Ze kwam naar Utrecht om politicologie te studeren en werkte zich op tot Baudets rechterhand. Met haar in zijn team rechtvaardigt hij zijn extreme denkbeelden.

Chang klonk alsof Leon haar doodvonnis zou uitspreken. Haar zware stem haperde.

‘Jij en ik hebben geknokt, geworsteld met ons verleden, en gewonnen,’ zei ze. ‘Jij bent naar je geboortegrond weergekeerd. Voor een volgroeide vlinder als ik is er geen weg terug. Mijn familie wil mij in deze gedaante niet zien.’

Ze bleef herhalen dat Baudet zou doorhebben dat zij de bron was van Leons optreden. Leon zei dat dat onzin was.

‘Waarom zou hij dat denken? Ik verzin dat toch? Het is satire.’

Haar tranen plensden op tafel. Haar stem haperde, alsof Leons spottende bliksem, bedoeld voor Baudet, haar zou verpulveren.

‘Ik wil je geen pijn doen, Chang.’

‘Waarom doe je dit dan? Thierry spuugt me uit.’

‘Hij kan jou toch niks verwijten? Het zijn mijn grappen.’

‘Leon, je liegt.’

‘Het zijn mijn grappen.’

‘Ík heb de afspraak met de exorcist gemaakt.’

‘Hoe bedoel je? Chang? Is het waar? Heeft Baudet werkelijk een afspraak met een exorcist? Ik wil je niet kwijt. Alsjeblieft.’

‘Alleen ik weet dat hij bezeten is. Marcel heeft mij, bij hem in zijn garage, horen bellen met die uitdrijver. Marcel lag onder een auto te sleutelen, ik had hem niet zien liggen. Hij heeft het jou verteld. Dus, je lult dat je het zelf bedacht hebt.’

Misschien waren haar hormonen de reden dat ze vroeg:

‘Wil je me alsjeblieft even vasthouden?’

Leon stond op – heb ik begrepen, ik was er niet bij – en omhelsde haar. Met haar sterke armen kneep Chang hem fijn. Ze legde haar hoofd op zijn schouder, haar tranen drupten op zijn huid, hij voelde haar nepborsten tegen zijn borstkas. Ze verkruimelde onder zijn halsstarrigheid.

‘Waarom breken cismannen mij altijd af tot wie ik niet meer wil zijn?’

Leon draaide zijn gezicht weg, al die tranen.

‘Als jij Thierry roast, Leon, verwoest je mijn loopbaan en leven, en moet ik opnieuw vluchten. Behalve Marcel heb ik alleen seks met jou. En met Thierry,’ zei ze zo zacht dat ik de opname een stukje terug moest tikken om het nog een keer te horen.

Volgens Chang Noi had Baudet haar beloofd haar hoog op de kandidatenlijst zou zetten. Ze is dagelijks op pad met hem en doet alles voor de partij. Marcel en Leon zijn overtuigd dat Baudet Changs aanbidder is en willen hem buitenspel. Dat was de reden dat Marcel Leon wijsgemaakt had dat hij een roddel had: Baudet is bezeten en heeft een exorcist ingeschakeld. Uit boosheid naar Baudet, en uit jaloezie, had Leon zijn best friend forever Marcel beloofd, daar een komische act van te maken en die te spelen bij Op1.

‘Ooit zorgde jouw liefde voor cabaret dat je je neus ophaalde voor platte humor,’ zei Chang Noi snikkend. ‘Nu verlaag je je tot goedkoop scoren. Ten koste van mij, de enige persoon, bij wie je jezelf kunt zijn.’

‘Lieverd, niemand neemt het serieus als ik op het podium roep dat Baudet denkt bezeten te zijn door een hagedis.’

‘Jij doet dit, Leon, omdat jij en Marcel jaloers zijn op Thierry. Die is niet anders gewend. Mij verniel je.’

‘Marcel en ik zijn sinds de kleuterschool vrienden, van jou houd ik met heel mijn hart, Chang.’

‘Jij wilt toch de Poelifinario winnen? Dat lukt je als ik jou vertel over de partij wat niemand weet. Hilarisch. Echt.’

Chang nagelde haar grote hand aan Leons kruis. Haar adamsappel en brede nek kon ze niet verbloemen met de nepparelketting die er omheen bungelde. Hij pakte haar brede, met talloze armbanden versierde pols; de zoveelste hint die haar binaire verleden en haar huidige non-binaire voorkeuren prijsgaven. Hij trok voorzichtig haar vingers los.

‘Als jij deze grappen maakt, Leon, verlies ik de identiteit waar ik mijn leven lang naar heb gezocht.’

‘Het spijt me, butterfly, ik heb Marcel deze roast beloofd.’

Leon vluchtte naar buiten en liet Chang alleen achter. Zo stel ik mij voor.

Een week later, Leons optreden was net achter de rug, kreeg hij opnieuw een voicemailbericht dat ik ook te horen kreeg vanmorgen.

“Beste Leon, met Marcel. Ik krijg je niet te pakken, dus ik spreek even in tussen twee onderhoudsbeurten door. Ik heb je overgehaald die roast te schrijven. Daarna heb ik je concept thuis laten rondslingeren zodat Chang het zou lezen. Toen heb ik ervoor gezorgd dat zij in mijn plaats naar jou in het Kruisherenhotel ging. En vervolgens heb ik je aan je belofte gehouden er mee op te treden op tv.

Weet je, Leon, toen Chang nog een binaire man was, verloochende je mij al met haar. Nu heb je iedereen verraden, met als gevolg dat Baudet háár haat, zíj jou daarom haat en ík haat jou al heel lang. Dus. Zeg maar niks. Niemand moet jou en je flauwe grappen nog.”

*

Vanmorgen, ik had net wat ideetjes voor dit verhaal opgeschreven, heeft Chang Noi mij alles verteld. Het gesprek met Leon had ze opgenomen en me dat, samen met de voicemailberichten, laten horen. Ze heeft me gesmeekt, letterlijk, het te delen op deze plek.

Wat moest ik? Ik kon haar toch niet ook laten vallen?


Geschreven door Ranjith Postma

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

One thought on “Thierry Baudet, Chang Noi en Leon

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.