Ik houd van nieuws. Het geeft mij een gevoel van verbondenheid met de wereld en het houdt mijn geest open. Soms blader ik door facebook en ik lees elke dag een artikeltje van ‘De Speld’. Veel meer tijd besteed ik aan een paar ‘mainstream’ kranten, nu en dan een stukje uit academische hoek en hier en daar wat leesvoer geschreven door willekeurige mensen die deel zijn van een netwerk van oprechte deskundigen.
In sommige kranten heb ik gezien dat columnisten, opiniemakers en -volgers er wel eens vrolijk op los broddelen wanneer het gaat om situaties en hun context. Je neemt gewoon een hapje uit de werkelijkheid en mengt dat naar hartenlust met toevallige kennis. Wat je vervolgens in je fantasierijke geest aantreft, giet je in een aantal vloeiende zinnen. Dat kunststukje drop je bij de redactie en klaar is Kees/Kesia/Casey!
Nou kan ik het mezelf als columnist van deze krant heel moeilijk maken, en ergens iets ingewikkelds opduikelen om een verhaal van te bakken, maar het kan ook simpeler.
Elke avond hoor ik op de radio het programma Langs de Lijn En Omstreken, dus ik weet iets van voetbal. Ik ben Vrouw en veel van mijn vrienden zijn Gay. In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat steeds meer vrouwen toegang krijgen tot de wereld van het profvoetbal en dat het bestaan van homo-mannen die bedreven zijn in het spelletje niet meer te ontkennen valt.
Uit nieuwsgierigheid heb ik bekeken of er nog een groepering bestaat die binnen deze tak van sport zodanig gemarginaliseerd is dat deze volledig buiten beeld is op het voetbalveld.
Zo’n groepering bestaat.
Daarom ga ik onderzoeken of het mogelijk is om met ingang van het komend voetbalseizoen elke week een katern in de Gaykrant op te nemen dat volledig gewijd is aan de Transgender Voetbaldivisie.
*
Carine de Graaf (1961) is van beroep geluidstechnicus. In haar vrije tijd leest ze veel, luistert ze naar muziek en bezoekt ze graag musea. Daarnaast doet ze een deeltijdstudie psychologie. Carine heeft een transgendered achtergrond: in 2010 is ze van man naar vrouw gegaan.