Gaykrant werd uitgenodigd voor de press-release van Everybody’s talking about Jamie in het fraaie art-deco Tuschinksy Theater in Amsterdam. Twee drag queens stonden bij de entrée klaar om met me op de foto te gaan.
Ik zat naast een medewerker van Amazon. Deze dame bleek jarenlang bij de EO te hebben gewerkt en was net overgestapt naar Amazon. Ik zei: ‘En dan meteen terechtgekomen in Sodom en Gomorra met drag queens en een vette gayfilm?’ Ze moest lachen en gaf aan dat zij juist openminded was. Zo horen we het graag.
Everybody’s talking about Jamie is echt een feelgoodfilmmusical over een puberjongen van 16 die maar één droom heeft: drag queen zijn. Een geweldige rol van Max Harwood: je kunt alleen maar van hem houden in deze film. Hij steelt volledig de show en hij weet je permanent te boeien en te ontroeren.
Centraal in deze musicalfilm staat zijn tweede coming-out als drag queen, want Jamie is al uit de kast en openlijk gay op school. Zijn moeder steunt hem door dik en dun en geeft hem voor zijn 16e verjaardag een paar flitsende, rode glitterpumps. Very drag! Hij rent ermee door het huis, zet er de vuilnis mee op straat en zwaait dan vrolijk naar de als botsauto’s kijkende vuilnismannen, die uiteindelijk, aan het einde van de film, allemaal vrolijk naar hem terugzwaaien.
Acceptatie!
Zijn moeder vindt alles geweldig. Zo’n openminded mammie had ik als puber ook graag gehad, maar mijn moeder kon alleen zeuren dat ze geen schoondochter zou krijgen toen ik uit de kast kwam. Deze moeder zeurt nooit en beschermt hem vierkant tegen zijn vader, waar zijn moeder van gescheiden is (had mijn moeder ook moeten doen – ik moest even huilen). De vader wil helaas niets meer met zijn zoon te maken hebben, omdat hij gay is. Jamie wil heel graag de liefde van zijn vader, maar die krijgt hij niet. Het is pijnlijk om te zien.
Als rode draden lopen de thema‘s inclusie en heteronorm door de film. Voortdurend wordt op een niet-activistische, heel vriendelijke manier in diverse scenes uitgelegd dat Jamie erbij mag horen, dat hij er mag zijn zoals hij is en dat afwijken van de heteronorm ten onrechte excluderend werkt en onnodig pijnlijk is voor Jamie.
Pijnlijk genoeg is juist de lerares op school regelmatig onredelijk moeilijk voor Jamie, met als moeilijkste moment dat ze Jamie weigert voor het eindejaarsgala, omdat hij een jurk draagt. En dat terwijl Jamie er juist al rekening mee houdt om niet in full drag te komen. Uiteindelijk komen zijn medeleerlingen voor hem op en mag hij, als zichzelf, erbij zijn.
Deze scene deed me denken aan het recente onderzoek van de universiteiten van Utrecht en Groningen dat in Nederland zowel door medeleerlingen als door docenten dubbel zoveel geweld en pesterijen plaatsvinden tegen LHBTI+. Er is dus nog wel een weg te gaan.
Deze film laat je echter niet met een bezwaard gevoel de zaal verlaten. Ik heb veel gelachen en af en toe gehuild en ik heb vooral heel erg genoten. Ook van de vele liedjes in de film, terwijl ik hier normaliter eigenlijk niet van houd.
De songs en de clips passen naadloos in de film en hebben goede teksten and they make you feel good! Deze filmmusical is een echte aanrader en zou op elke middelbare school in alle klassen getoond moeten worden.
Everybody’s talking about Jamie
Regie: Jonathan Butterell | Scenario: Tom MacRae | Cast: Max Harwood (Jamie New), Sarah Lancashire (Margaret New), Richard E. Grant (Hugo Battersby / Loco Chanelle), Lauren Patel (Pritti Pasha), Samuel Bottomley (Dean Paxton), Ralph Ineson (Wayne New), Sharon Horgan (Miss Hedge), Shobna Gulati (Ray), e.a. | Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2021 | Te zien: vanaf 17 september bij Amazon Prime Video.
*
Jérôme van der Maes
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
