Rotterdam en Pride: Thijs van der Heijden (Roze Kameraden) en Jan Geerink (COC Rotterdam e.o.) aan het woord
Thijs van der Heijden is Rotterdammer, Feyenoorder en mede-oprichter van Roze Kameraden. Hij liep gisteren mee met de Pride March Rotterdam en zat daarna weer in De Kuip. Jan Geerink is vrijwilliger bij COC Rotterdam e.o. en bij de Regenboog Alliantie Gouda. Rotterdam Pride wordt vandaag afgesloten. Een Pride die dit jaar nog meer dan normaal nodig was na de geweldsincidenten tegen Roze Kameraden en het kantoor van de Rotterdamse COC-afdeling dat op 12 september werd beklad. Thijs en Jan doen hun verhaal.
Thijs:
Van jongs af aan kom ik bij Feyenoord. Feyenoord heeft een grote impact op mijn leven. Dit is mijn levensmotto: “Geen woorden maar daden.”
Laat zien wat je in huis hebt. Ga nooit bij de pakken neerzitten, daar kom je zeker niet verder mee.
Het valt mij op dat er onder Nederlandse hetero’s en LHBTI+ers veel onwetendheid is over Queer Football Fanclubs (QFF). Nederland loopt daarmee achter bij Liverpool, Young Boys, Bayern München en andere LHBTI+supportersclubs die hierbij zijn aangesloten.
Wij als Roze Kameraden willen er zijn voor LHBTI+ers die niet in het stadion durven komen of die ergens mee zitten. Iedereen moet de club helpen bij het signaleren van problemen. Mijn ideaalbeeld is hierbij – in samenwerking met Feyenoord – de helpende hand te bieden. Iedereen is welkom. Kijk eens gezellig mee in onze stamkroeg bij een uitwedstijd. Samen kijken, samen bieren, samen activiteiten ondernemen, samen genieten. Bovenal discriminatie voorkomen, dat is ons doel.
Na de walk, ‘s avonds, zit ik gewoon weer in De Kuip. Deal er maar mee!
Het is wel even schrikken als je op je werkplek aankomt en de gevel is beklad met teksten als ‘DOOD kankerhomo’. Zondagochtend werd ik gebeld: ‘Ons kantoor is beklad, de politie is onderweg’. ‘Ik kom eraan, Leon’. Dat het niet veel goeds kon zijn, was ik me wel bewust, gezien de gebeurtenissen in voorgaande week. Met Leon sprak ik af dat we zo min mogelijk ruchtbaarheid zouden geven om dit ‘tuig’ niet in de kaart te spelen.
Maar dat was een naïeve gedachte. Toen wij aankwamen stond de straat vol met politie en RTV Rijnmond liep al te filmen. Ik belandde in een rollercoaster. Mijn werkplek in het kleine COC-pand was verworden tot middelpunt van negatief nieuws. Wéér een geval van homohaat, weer bedreiging, vernieling en belediging. Het was me nog nooit zo indringend overkomen dat ik met de dood bedreigd werd. Op een plek waar ik twee dagen in de week met plezier werk en waar ik me nooit onveilig heb gevoeld. Een schokkende ervaring.
Wat is er aan de hand?
Voetbalclub Feyenoord heeft sinds kort een LHBT-supportersclub “De Roze Kameraden”. Opgericht door verontruste Feyenoorders die het extreme schelden met anti-homo-leuzen en antisemitische spreekkoren zat zijn. Zij vinden dat bestuur en directie van Feyenoord daar actief tegen moeten optreden, maar vinden daar geen gehoor.
De oprichting van de Roze Kameraden riep nóg meer haat en agressie op bij een kleine extreme groep binnen Het Legioen (de officiële supportersclub van Feyenoord). Er werd brand gesticht bij de sportschool, die eigendom is van de voorzitter van de Roze Kameraden; er werden niet mis te verstane teksten op de gevel gespoten. Ook werden de namen van alle bestuursleden, inclusief doodsbedreiging op de muur van de sportschool gespoten.
Helaas worden de LHBT-supporters bij hun favoriete sportclub alleen maar tegengewerkt en hebben zij zich met een postadres gevestigd in ons COC-pand. Vandaar waarschijnlijk ook dat wij het als bondgenoot van de Roze Kameraden moesten ontgelden.
Ik dacht me er wel makkelijk overheen te kunnen zetten. Met de gedachte dat degenen die dit doen zielige, gefrustreerde, kansarme figuren zijn. Zíj hebben hulp nodig, dacht ik.
Maar nu, een paar dagen later, is de realiteit dat ongeruste familieleden en vrienden mij met de beste bedoelingen van advies gaan dienen. Kijk je wel uit, Jan. Wij maken ons zorgen over je veiligheid. En: het is maar vrijwilligerswerk, is het dat wel waard? Ook een buurman spreekt mij aan, eerder bang voor zijn eigen veiligheid: ‘Je moet die regenboogvlag maar niet meer uitsteken; je ziet wat er van komt.’
Deze warme en ook kritische benadering hebben een grotere impact op mij dan die paar bussen verf die zijn leeggespoten voor haatdragende leuzen. Het fijne besef dat je vrienden zich bekommeren om je welzijn. Maar ook de alom aanwezige, bewuste en onbewuste intolerantie van ‘gewone’ mensen, die vinden dat ik wel homo mag zijn, maar dat ik dat vooral niet moet laten zien.
Dat het dus eigenlijk allemaal mijn eigen schuld is…
(NB: de betrokkenheid en medewerking van politie, gemeentebestuur, verwante organisaties is super. Het COC wil wel met Feyenoord een leerzaam traject ingaan dat erop gericht is dat er binnen een paar jaar niet meer met woorden als ‘homo’ wordt gescholden in het stadion. Hopelijk gaat de club ook mee bewegen. En natuurlijk ga ik gewoon door met mijn bescheiden vrijwilligerswerk voor acceptatie, inclusie en veiligheid.)
*
De foto en tekst van Thijs verschenen eerder bij GayRotterdam
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
