“Ik zal je laten voelen wat het is om van mannen te houden, bitch.”
“Ik knal nog een keer je kop van je romp.”
“Wie denk je wel niet dat je bent, ik zal je maar niet in mijn buurt begeven, want ik maak je kapot.”
“LHBT is dat niet die club mensen die het niet alleen kan? En dan huren ze een looser in als jij. Ze zouden je van de flat af moeten duwen.”
Zomaar een selectie uit de berichten die ik wekelijks ontvang.
Ik heb een tijdje terug mijn geaardheid en mijn werkzaamheden van veel sociale media verwijderd en daarmee werd het rustiger. Het aantal foto’s van mannelijke geslachtsdelen daalde van gemiddeld vijftien per week, naar acht. En het aantal blote vrouwen van gemiddeld tien naar zes. De haat/dreigberichten zoals hierboven daalden van gemiddeld drie naar één per week, soms één per twee weken.
Toen ik me een paar jaar geleden meer ging bezighouden met LHBT+gerelateerde materie en casuïstiek, wist ik dat dit kon gaan gebeuren. Ik had dit ook ingecalculeerd. Hoewel de bedreigingen soms best heftig zijn, ben ik nog nooit bang geweest. Verbaasd wel. Geïrriteerd soms.
Want wat mij het meeste verbaast, is het gemak waarmee mensen dit soort dingen doen. Die onbedachtzaamheid vind ik bizar. Want waarom bedenk je als man om je pielemuis op de foto te zetten en deze bij een wildvreemde vrouw in de privé-berichten te plempen? Ik heb het de mannen wel eens gevraagd, maar meestal blokkeerden ze mij dan. En als ik de vrouwen een linkje terugstuurde waar ze een warme jas konden bestellen, blokkeerden ze me ook.
De haat- en dreigberichten blijven een apart iets. Veelal komen ze van accounts met weinig of geen vrienden en met een nietszeggende profielfoto. Aangemaakt om te rellen. Nu ben ik vrij nuchter en kan ik het goed van me af laten glijden, maar er zijn berichten die desondanks toch binnenkomen. Ook als je denkt van niet. Gelukkig heb ik mooie en lieve mensen om me heen die me rechtop houden en die me elke dag weer trots maken op wat ik doe en op wie ik ben. En als ik vanuit mijn LHBT+hulpverleningsrol de grote stijging verneem in het aantal casussen dat naar mij toekomt sinds ik daarmee begonnen ben, dan is er blijkbaar een groot vertrouwen in mijn manier van werken.
Maar sindsdien merk ik dat ik voorzichtiger ben geworden. Vooral omdat ik ook samen met mijn vrouw een gezin heb en omdat ik af en toe casussen toegeschoven krijg die heftig zijn en die te maken hebben met zwaar (huiselijk) geweld. Voor al deze mensen voel ik me in meer of in mindere mate verantwoordelijk. Soms, heel soms, moet je dan keuzes maken. De keuze om me iets meer in de luwte te begeven, bijvoorbeeld. Er zijn mensen die deze keuze bizar vinden, want waarom druk ik mezelf weg en geef ik toe aan de dreiging en geweld?
Ik zie het niet als het wegdrukken van mezelf, maar het kneden van de omgeving die duidelijk nog niet klaar voor mij is. Ik krijg gelukkig ook veel hele lieve berichten. Overigens slaat men hier ook wel eens in door, want per week krijg ik gemiddeld ook drie huwelijksaanzoeken.
Maar de allermeeste voldoening haal ik uit het feit dat mensen steun en kracht halen uit hetgeen ik ze vertel. Dat ik de levens van mensen positief kan veranderen en dat ik daadwerkelijk iemands leven kan redden als dat nodig is. Dat gegeven is iets wat elke dreiging meteen naar de achtergrond duwt.
Dat ik een stukje van mijn identiteit verborgen moet houden op sociale media, zodat iemand anders wel een identiteit mag hebben, klinkt voor velen scheef. En natuurlijk, ergens is dat ook zo. Ik zou willen dat het niet hoefde.
Tot die tijd buig ik misschien, maar breken zal ik niet.
*
Floor Brands (Rolde, 1979) is woonachtig in Bedum, samen met haar vrouw en drie kinderen. Met een enthousiaste groep mensen om zich heen zet zij zich in voor de verborgen LHBT+ers. Voornamelijk in haar buurt, maar ook daarbuiten. Zij draagt als ‘B’ uit het LHBT+regenboogpalet haar maandelijkse steentje bij aan Gaykrant.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
Nou zeg wat is dit erg ik wrns jou en je vrouw en kinderen heel veel sterkte om hier mee om te gaan.