Theatermaker Lars Brinkman: “Er kwamen diepe, broeierige verlangens naar boven”

Theatermaker Lars Brinkman wordt tijdens een schoolreis in het Vaticaan voor het eerst geconfronteerd met zijn ontluikende seksuele gevoelens. Dat deze zoektocht naar zijn eigen seksualiteit hier symbolisch begint weet hij dan nog niet. In zijn nieuwste voorstelling Nader tot U gaat hij op zoek naar het spanningsveld tussen het geloof en homo-erotiek en schaamte. ‘Voor mij zijn erotiek en spiritualiteit een soort kruisbestuiving’

Tekst: Rik Alexander
Coverbeeld: Polina Gladkova & Arjan Bedding
Beeld: Prins de Vos

Een flinke bos krullend haar is het eerste dat op het beeldscherm verschijnt. Het is ’t kapsel van de zevenentwintigjarige theatermaker Lars Brinkman. Hij zit voor een betonnen achterwand, her en der staan rekwisieten. Zijn gelaat straalt in het felle schijnsel van TL lampen. Voor dit interview via Zoom heeft Brinkman een plekje gezocht in de coulissen van het Nationale Theater in Den Haag.

Hij lacht en vertelt enthousiast: “We hebben net de doorloop gehad van mijn nieuwe voorstelling Nader tot U en het voelt nu al ontzettend goed. Normaal heb ik dat gevoel pas zo’n twee dagen voor de première. Dat heeft er denk ik ook mee te maken dat ik nu meer rust en tijd heb gekregen om Nader tot U te maken.”

Als de puberende Lars tijdens een schoolreis het Vaticaan bezoekt krijgt hij een verwarrende openbaring: “Ineens stond ik als slungelende krullebol oog in oog met een groot marmeren beeld en werd overvallen door seksuele opwinding en schaamte tegelijk. Goede en misplaatste gevoelens maakten zich tegelijkertijd meester van mijn lichaam en ziel.” De zestienjarige wil de confrontatie hiermee nog niet aangaan en besluit de zoektocht naar de betekenis van deze gemengde emoties nog uit de weg te gaan.

Eerst vertrekt Brinkman in 2017 naar Leuven. Hij is dan net afgestudeerd als theatermaker aan de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten. Bij onze Zuiderburen krijgt hij de kans om zijn solovoorstelling The Bitchboy Project te maken. Hiervoor verkende hij de uitersten van zijn persoonlijkheid en ging op zoek naar de vrouwelijkheid binnen zijn man-zijn. Na een succesvolle theatertour in België en Nederland bracht hij Männerbund op de planken waarin hij nieuw licht probeert te werpen op homoseksualiteit tijdens de Tweede Wereldoorlog.

“Uitgangspunt voor mijn voorstellingen zijn een persoonlijke vraag of fascinatie. Als ik daarvoor heel diep in mijn eigen ziel te rade mag gaan om een mogelijk antwoord op die vraag te onderzoeken dan boeit me dat. Of die zoektocht dan relevant is om een voorstelling over te maken en een groter publiek aanspreekt voel ik vaak intuïtief aan”, zegt de theatermaker terwijl de toewijding waarmee hij zijn nieuwste theatervoorstelling maakt van het scherm afspat.

“Ook al ben ik zevenentwintig, ik merk dat ik nog steeds een bepaalde gêne voel als het over mijn seksualiteit gaat. Het was belangrijk voor me om die schaamte te ontleden en daarvoor moest ik de geschiedenis induiken. Terug naar bepalende en belangrijke momenten in mijn seksuele ontwikkeling. Dus ik moest ook weer de confrontatie aangaan met mijn zestienjarige ik die opgewonden werd en tegelijk schaamte voelde in het Vaticaan”, aldus Lars die in eerste instantie ook ervaringen van andere christelijke LHBTI’s in Nader tot U wilde verwerken.

Daarvoor sprak hij met een aantal gelovigen die hun verhalen over het spanningsveld tussen homoseksualiteit en erotiek binnen het christendom met hem deelden. “Gaandeweg kwam ik erachter dat ik terug moest naar mezelf en de zoektocht naar de betekenis van het geloof voor mij.”

“Christelijke kunst is heel gay. Als je in het Vaticaan bent zie je dat de homoseksualiteit werkelijk van de kunst afdruipt’” gaat de theatermaker verder. “Het beleven van erotiek is voor mij heel spiritueel. Tegelijk is er een kruisbestuiving tussen erotiek en spiritualiteit. Tijdens het maakproces van Nader tot U leerde ik allerlei nieuwe dingen over mezelf. Er kwamen diepe, broeierige verlangens naar de oppervlakte die eigenlijk allemaal te maken hebben met het afhankelijk willen zijn van iemand. Ik kwam erachter dat ik me prettig voel in de dienende rol, maar ook graag beschermd en vastgehouden wil worden door iemand anders.

Tegelijk voelde ik ook een hoop andere dingen waarvan ik dacht : ‘Wat is dit?’ Na een korte stilte: “Er wordt niet veel gesproken over seksualiteit en seksuele fantasieën. Ik besefte tijdens het maken van deze voorstelling dat ik, en dat we met z’n allen, de diepte in moeten. De schaamte voorbij, zodat we gaan praten over dingen waarover we liever zwijgen. Het theater is dé plek daarvoor. Die lege ruimte is een veilige plek om je kwetsbaar op te stellen en je verhaal te delen met het publiek. Op de bühne kun je heel direct richting het hart gaan, omdat de theatermaker en het publiek zich in een soort vacuüm bevinden.”

Nader tot U is door Lars Brinkman helemaal zelf uit de grond gestampt, maar hij maakt de voorstelling voor het eerst met een creatief team. Zij hebben de voorstelling, of delen daarvan, al gezien tijdens de repetities in de voorbije weken en deelden hun reacties. Lars: “Ze voelden dat ik me enorm kwetsbaar opstelde. Ook al is het theater een veilige omgeving en hoef ik me niet te generen als ik het bijvoorbeeld heb over mijn drang naar onderdanigheid in seks. Ik had voortdurend stemmen in mijn hoofd die zeiden: ‘Wat zullen ze wel niet van me denken nu’ en: ‘Ze vinden me vast een rare, seksueel geobsedeerde jongen.’

Nou die zorgen bleken nergens voor nodig! Mensen vinden het juist heel herkenbaar. Het blijft een spannend gebied om over te praten, maar in Nader tot U ga ik door die schaamte heen. De voorstelling is geen eindpunt, want waar gaat het echt over? Voor mij gaat het over beschermd, gezien en vastgehouden willen worden, maar ik nodig het publiek uit om in Nader tot U op zoek te gaan naar de betekenis van homoseksualiteit en erotiek in hun eigen leven en geloof.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!