Over LHBT+ en de Kaapse grondeekhoorn

Ik heb al eens eerder in een column benoemd dat de overeenkomsten tussen mens en dier altijd mijn interesse hebben gewekt. Ik vind het verbluffend hoe dicht deze eigenlijk bij elkaar liggen. Zo zie ik in de praktijk waar ik werk regelmatig dieren met haast menselijke trekjes, maar ook mensen met eigenaardige dierlijke trekjes.

Nu wij sinds enkele weken weer een hondje hebben zie ik die trekjes ook bij hem, vooral naar onze katten toe. Ik moet dan ook stiekem heel hard lachen als de hond met de neus in de wind, de kat niet aankijkend, voorbijloopt in de hoop dat deze niet toeschiet en hem een mep zal geven.

De kat op haar beurt kijkt de hond haast hoofdschuddend na omdat zij dat helemaal niet van plan is.

Misschien vermenselijk ik het wel volledig, maar dat is dan ook waar ik plezier in heb. Overigens kijkt de hond mij ook regelmatig met een scheef koppie aan als ik weer eens over de grond kruip om iets onder de bank vandaan te vissen. Ik denk dat ik op dat moment ook wel iets honds heb en dat het een actie is die voor hem herkenbaar is.

Wat mij verbaast is dat mensen altijd roepen dat LHBT+ zo tegennatuurlijk is. Als je de sociale media erop nakijkt is er dagelijks minstens één persoon die roept dat het niet kan en vreselijk tegennatuurlijk is. Vooral binnen de gelovige kringen wordt dit vaak als reden aangevoerd om tegen LHBT+ te zijn.

Grappig genoeg is het absoluut niet tegennatuurlijk.

Binnen het hele dierenrijk is het aan de orde van de dag en zeer veel voorkomend. Momenteel is van vijftienhonderd diersoorten bekend dat ze seksuele handelingen verrichten met partners van hun eigen geslacht, dat ze veranderen van geslacht of dat ze polyamoreuze relaties hebben. Maar ook non-binair is volledig normaal en ook dit zie je binnen het dierenrijk, dieren die zowel mannetje als vrouwtje zijn en die zelf kunnen bepalen wat ze op dat moment willen zijn.

Zo heeft een tijdje terug een homoseksueel pinguïnpaartje een ei uitgebroed. De papa’s hebben hun taken prima uitgevoerd.

Geslachtsverandering zie je vooral veel bij vissen. Een bekend voorbeeld hiervan zijn de clownsvissen (bekend van de tekenfilm Nemo) die met enige regelmaat als man beginnen en uiteindelijk transformeren naar vrouw.

Als ik dit benoem krijg ik vaak de reactie dat vogels en vissen niet bepaald een graadmeter zijn.

Wanneer het over zoogdieren gaat zie je bij bijvoorbeeld mannelijke giraffen, die in vierennegentig procent van de gevallen seksueel gedrag vertonen tijdens het gevecht om een vrouwtje. Dit gedrag is vaak een vorm van dominantie en heeft weinig met liefde te maken. Voor zover bekend zijn alleen mensen, apen en dolfijnen in staat om voor de lol seks met elkaar te hebben.

Bij de apen geldt dat de meest dominante man met de vrouwtjes paart. Deze relatie heeft binnen een groep apen meer weg van een groot harem waarbij de man het recht heeft om met alle vrouwtjes te paren. Om ervoor te zorgen dat er geen inteelt ontstaat, verlaten de jonge mannetjes uiteindelijk de groep. Ze gaan dan zeg maar op kamers om zich voor te bereiden op hun eigen harem.

Bij de meeste apen zijn seksuele handelingen een vorm van sociale verbinding en zijn ook tussen de vrouwtjes regelmatig seksuele handelingen te zien, evenals tussen de jonge mannetjes.

Hoewel er ongetwijfeld mensen zijn die een polyamoreuze relatie zouden willen, wordt dit bij mensen vaak als ingewikkeld gezien en wordt het niet begrepen. Echter, als ik mensen vertel over de apen, dan vinden ze het heel normaal, want dat is de natuur. Nu wil ik de mensen in een polyamoreuze relatie niet vergelijken met apen – absoluut niet zelfs – maar ik wil alleen laten zien dat mens en natuur dus eigenlijk helemaal niet zo ver uit elkaar liggen en dat we een bepaald fenomeen binnen de natuur wel heel normaal vinden, maar bij mensen niet. Ik vind dat heel boeiend.

Nu zijn er natuurlijk altijd extreme gevallen, zowel bij de mensen als bij de dieren.

Er bestaan bij mensen grote verschillen in seksuele voorkeuren en manieren van seks bedrijven. Zo hangt op menselijk gebied toch altijd een beetje een schaduwkant over sadomasochisme en BDSM en toch zijn er heel veel mensen die hiervan houden. Ik heb hiervan niet de exacte cijfers, maar ik denk dat deze verbazingwekkend hoog zullen zijn.

Binnen het dierenrijk zijn er zelfs nog extremere vormen van sadomasochisme en BDSM dan op menselijk gebied en dat vinden we heel normaal.

Vooral bij spinnen zie je dit. Bekend zijn vrouwtjes die hun mannetje opeten nadat hij de bevruchting heeft uitgevoerd. Ook zijn er soorten die eerst hun mannetje vangen en als een mugje inbinden en hem uiteindelijk opeten. Maar er zijn ook soorten met een dubbele penis, waarvan er één wordt opgegeten vlak voor de paring. Je zou er toch niet aan moeten denken als man!

Wanneer het over zoogdieren gaat, dan spant de Kaapse grondeekhoorn de kroon als het gaat om seksueel gedrag. Het mannetje bevredigt zichzelf regelmatig oraal om zijn penis groter te maken. Zijn penis beslaat dan ook ongeveer veertig procent van zijn lichaamsgrootte. Om de vergelijking met de mens te maken, mannen zouden dan een penis hebben met een gemiddelde lengte van zeventig centimeter, in slappe toestand!

Nu zou ik de vergelijking met mensen best willen maken, maar ik geloof dat ik dan nu maar op advies van die lieve Bettine een fles wijn opentrek en de verbeelding het werk laat doen en lol heb over hoe mannen dit gaan aanpakken.

Maar goed, alle gekheid op een stokje.

Er is één groot verschil tussen het dierenrijk en de mensen en dat is dat LHBT+gedrag bij dieren algeheel wordt geaccepteerd en homofobie totaal niet aan de orde is. Het hoort er gewoon bij en het is gewoon zo. Hierin kunnen wij mensen nog heel veel van de natuur leren en er een voorbeeld aan nemen.

Floor Brands (Rolde, 1979) is woonachtig in Bedum, samen met haar vrouw en drie kinderen. Met een enthousiaste groep mensen om zich heen zet zij zich in voor de verborgen LHBT+ers. Voornamelijk in haar buurt, maar ook daarbuiten. Zij draagt als ‘B’ uit het LHBT+regenboogpalet haar maandelijkse steentje bij aan Gaykrant.