De wetenschappelijke voortgang.
Afgelopen week had ik al om 09.00u twee ‘check-up’ afspraken bij de genderpoli van het VUmc (tegenwoordige UMC).
De laatste ‘check-ups’ waren al weer van twee jaar geleden, en de voortgang gaat verder over drie jaar.
Een verpleegkundige was verbaasd over mijn geboortejaar toen ze op haar PCscherm keek: ‘Nee, hoe doet u dat?’ riep ze uit, ‘ik had u zeker tweeëntwintig jaar jonger geschat’.
De ‘Metabolic Age’ op de onderzoeksprint bevestigde haar reactie. Een stofwisselingsleeftijd die behoorlijk uit de pas loopt bij mijn werkelijke leeftijd. Ik grapte tegen haar dat het zou kunnen liggen aan te veel koffie, aan nachtbraken, en aan mijn aangeboren luiheid.
Altijd leuk, een ‘compliment’ op een vroege druilerige maandagochtend in Amsterdam.
Mijn gesprek met de endocrinoloog ging over hormoonspiegels, waarbij we spraken over het gegeven dat hormoontherapie nooit standaard uitkomsten biedt. Kort door de bocht: lichamen reageren niet eenduidig op hormoontherapie.
Gewenste zichtbare veranderingen van de ‘buitenkant’ zijn niet standaard, niet te garanderen en al heel zeker niet af te dwingen met een: “onsje hormonen méér per keer”.
Hormoonlevels bepalen, en zijn uiteraard af te lezen door bloedonderzoek.
Bij de ene persoon is een bepaalde dosis voldoende om optimale levels te bereiken, een ander persoon zal wellicht een hogere dosis nodig hebben om een evenwichtige hormoonbalans te creëren in het lichaam.
Leeftijd, fysieke gesteldheid, genen etc…. het speelt allemaal een rol, óók in de voor trans mensen zo gewenste (snelle) fysieke veranderingen aan de buitenkant. Dat je met een ‘hogere dosis’ snellere veranderingen zou kunnen afdwingen is niet alleen een begrijpelijk broodje aap verhaal, het is ook onjuist. Dat je bij de ene trans persoon bepaalde fysieke veranderingen sneller waarneemt dan bij de ander, is doorgaans een samenspel van allerlei factoren.
Fysieke veranderingen door hormoontherapie gebeuren niet terwijl je slaapt als in een mooie droom, het zijn simpelweg chemische processen in een lichaam die veel tijd kosten.
Dat sommige trans mensen al na zes maanden wanhopen over het ‘uitblijven’ van zichtbare resultaten is een bekend fenomeen, een begrijpelijke frustratie. Maar ieder trans persoon die hormoontherapie ondergaat, zal uiteindelijk inzien dat gewenste fysieke onomkeerbare veranderingen het gevolg zijn van een langdurig proces dat vele jaren bestrijkt.
Natuurlijk, de genderbevestigende operatieve ingrepen kun je er in een relatief korte tijd doorheen jassen, maar hormoontherapie is een proces dat geduld vraagt. Uiteindelijk gaat je lijf steeds meer ‘kloppen’ met je geest.
Of je er jong uitziet, er jong blijft uitzien, of snel veroudert is complexe materie die in elkaar grijpt. En niet zelden zit ‘jong en leeftijd’ tussen je oren, en gedragen mensen zich braaf naar het leeftijdsnummertje dat in hun geboorteakte staat. Bij elke leeftijdsfase is er kennelijk een bepaalde outfit voorgeschreven met bijhorend gedrag. Iets dat je overal om je heen ziet als je daar oog voor hebt.
Het was weer prettig bij de genderpoli van het VUmc- Amsterdam. Aardige hardwerkende mensen die zich inspannen om de juiste zorg te verlenen aan trans personen.
Voordat ik de poli verliet bekeek ik nog even de portretten van de voortrekkers aan de muur.
VUmc pioniers die in achterkamertjes de transzorg zoals we die nu wereldwijd kennen, letterlijk hebben uitgevonden.
Dag VUmc, tot over drie jaar maar weer.
*
Jacky van Tongeren identificeert zich als vrouw met een transseksueel verleden. Ze heeft de volledige transitie doorlopen, en is inmiddels dus ook legaal ‘mevrouw’. Haar seksuele oriëntatie is panseksueel: ze valt op personen en niet op lichaamsdelen. Jacky is een multi-instumentalist met als hoofdinstrument basgitaar. Ze schrijft muziek, arrangeert en is sessiemuzikante.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
