Beste Frédérique

‘Ik ben wie ik ben, en jij mag zijn wie je wil zijn.’

Degenen die zich nooit afvragen wie ze eigenlijk zijn, willen vaak duidelijkheid, Frédérique. En zij – laat ik ze voor het gemak even ‘de begrensden’ noemen – deinzen er soms niet voor terug die duidelijkheid met geweld op te eisen. Je hebt dat nu zelf aan den lijve moeten ondervinden, en dat is hartverscheurend.

Het doet mij niet enkel pijn, het verbaast mij ook elke keer weer als ik lees hoeveel onbegrip, haat, afwijzing en agressie de niet-begrensde, waaronder ik jou maar even schaar, oproept bij hen die zich in het leven zo stevig vast moeten houden aan vastomlijnde, statische en herkenbare patronen.

En dat ze dat voor zichzelf wensen is nog tot daaraantoe – immers, jij mag zijn wie je wil zijn – maar dat ze die patronen aan anderen met geweld opdringen, is uiteraard niet alleen te triest voor woorden, maar ook onbegrijpelijk. Vandaar altijd mijn verbazing.

Je reactie na de mishandeling verbaast me dan weer minder, want ook hierin laat je zien hoe het moet: dat je zelf geen monster hoeft te worden om het begrenzende monster van onbegrip en agressie te verslaan. Je laat zien hoezeer je begaan bent met het lot van de dader. De verdachte hoeft van jou geen straf te krijgen. En je voelt mee met diens ouders. ‘Die zitten nu ook thuis en weten dat hun kind in de cel zit. Dat lijkt me ook een heel naar gevoel om te hebben,’ zeg je.

En: ‘Ik snap de woede wel van andere mensen, want dit hoort niet te gebeuren. Maar ik vind woede overbodig.’

Woede is ook overbodig, Frédérique, want woede is altijd overbodig. Woede hoort bij het onbegrip van hen die begrenzing zoeken. Bij mensen die niet begrijpen wat er om hen heen gebeurt, hoe de wereld verandert en hoe onze wereld altijd aan dynamiek onderhevig is.

Daarentegen zijn jouw inzicht, je tolerantie en je levensmotto nimmer overbodig, want zij zijn de enige manier waarop wij in dit land harmonieus met elkaar kunnen samenleven. Je weigert de weg van woede, onbegrip, vergelding en haat in te slaan en daar zul je mij altijd aan je zijde vinden.

Woede, onbegrip en haat komen voort uit angst voor het onbekende. En door die angst bij jezelf af te leggen – ik ben wie ik ben – roep je bij begrensden al snel angst op. En nee, die angst – in welke vorm deze zich ook uit – bestrijd je niet met woede. Die bestrijd je alleen door jezelf te blijven. Door te zeggen: ‘Ik ben wie ik ben, en jij mag zijn wie je wil zijn.’

Woede bouwt grenzen op.

Jij breekt grenzen af, Frédérique.

*

Rick van der Made (Breda, 1968) is hoofdredacteur van Gaykrant. Hij is ook dichter en columnist. Rick woont met zijn huisgenote Pascale en hun twee katten Boris en Klaas in Hooge Zwaluwe.

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.