Beste Alexander Ceferin van UEFA,
‘UEFA respects the rainbow’ stond er in een door u uitgegeven verklaring. De verklaring kwam een dag nadat u geweigerd had het stadion van München in de regenboogkleuren onder te dompelen.
In de verklaring schrijft u dat sommigen uw weigering tot regenboogverlichting als ‘politiek’ bestempelden en dat in uw ogen niet uw weigering maar het verzoek tot verlichting politiek was.
‘Schud maar in mijn pet’, zou ik zeggen.
Ik ben homo.
Ik ben niet politiek.
Ik ben gewoon mens.
Een mens die er mag zijn, met al zijn goede en slechte kwaliteiten, gebreken, hoop, tekortkomingen, humor, boosheid, liefde, voor – en afkeuren. Een mens die toevallig en door geboorte (en dus niet door keuze) tot de regenbooggemeenschap hoort en die net als alle andere mensen recht op bestaan heeft.
Daar is helemaal niets ‘politiek’ aan.
Echter, de bestuurspolitiek van uw organisatie is wel degelijk een keuze. En deze kent een jarenlange geschiedenis van toxisch machismo en door teveel testosteron ingegeven geldingsdrang die het voor – met name mannelijke – voetbalspelers ronduit onmogelijk maakt uit de kast te komen.
Ik leg u de resultaten voor van het onderzoek dat de John Blankenstein Foundation onlangs uitvoerde onder betaalde voetbalspelers in Nederland:
“Onder mannelijke betaald voetbalspelers in Nederland bestaat veel draagvlak voor het bespreekbaar maken en het vergroten van homo-acceptatie. Zo vindt meer dan de helft van de profvoetballers het belangrijk dat de acceptatie van homo- en biseksualiteit in het betaald voetbal wordt vergroot. Er is zeker ruimte voor verbetering, want zeven op de tien betaald voetbalspelers beoordelen de algemene acceptatie van homo- en biseksualiteit met een onvoldoende. Zesenveertig procent van de spelers geeft aan dat het moeilijk is om als profvoetballer openlijk homoseksueel te zijn.”
En dit onderzoek is gedaan in Nederland.
U zult vast ook heel benieuwd zijn naar de resultaten van zo’n onderzoek in landen als Italië, Spanje, Portugal, of – ietsje buiten uw invloedssfeer wellicht – Rusland, Turkije of Qatar.
Ja. In tegenstelling tot mijn geaardheid is uw machistische bestuurspolitiek wel degelijk een keuze. En daarmee is de weigering het stadion te verlichten uiteraard een politieke keuze.
Niet internationaal.
Niet landelijk.
Niet regionaal.
Maar van uw achterhaalde, mensonterende, regenboogvijandige, bestuurlijke bekrompenheid.
Vriendelijke groet,
Rick van der Made
Hoofdredacteur
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
