Francis van Broekhuizen: ‘Ik heb altijd twee rollen willen spelen: Tosca en Moeder Overste.’

Francis van Broekhuizen (Den Haag, 1975) is de spontane sopraan die in de nieuwste versie van The Sound of Music de rol van Moeder Overste zal vertolken. Soms serieus, soms – naar eigen zeggen – lichtelijk hysterisch, maar altijd professioneel en veelzijdig is zij inmiddels een veelgevraagde BN-er. Bovendien is ze ambassadrice van Pride Amsterdam. Hoogste noot en tijd voor een gesprek.

Tekst: Floor Brands
Foto’s: Merlijn Doomernik en Martje van der Heijden

Laten we bij het begin beginnen, waar komt die liefde voor opera vandaan?

Mijn vader zong vroeger opera, en repeteerde ook veel thuis. Binnen de familie waren we ook altijd met muziek bezig. Naast dat er veel gezongen werd, werd er ook veel naar muziek geluisterd. Zo raakte ik ook in aanraking met Christina Deutekom en vond het altijd wonderlijk hoe hoog zij kon zingen.

Ik speelde altijd al graag toneel, maar toen ik vijftien was zong ik mee met de cd van Christine Deutekom. Ik snapte ineens hoe het werkte en hoe ik hoog in mijn kopstem moest zingen. Ik heb het een keer voorgezongen aan de zangpedagoge van mijn vader, en iedereen was helemaal verbaasd dat ik die moeilijke aria uit Die Zauberflöte kon zingen.

Een jaar later zag en hoorde ik Maria Callas, en dat vond ik zo mooi. Haar heel mooie stem en voorkomen. Ik heb me daarna jaren in haar ondergedompeld, kocht cd’s en boeken over haar. Zij sprak zo tot de verbeelding: ik wilde Maria Callas zijn. Nu heb ik dat niet meer zo natuurlijk, maar ik heb nog wel posters van haar op mijn kamer hangen.

Door Callas groeide die liefde voor opera. Met zingen kun je soms dingen zeggen die je normaal niet goed kunt vertellen. Hoewel ik met praten ook geen moeite heb hoor.

En dan nu The Sound of Music.

Ik heb altijd twee rollen op mijn verlanglijstje gehad: Moeder Overste en Tosca. Nou, Moeder Overste is nu gelukt, dus ik hoef nog maar één rol en dan kan ik dood. Nee gekheid, maar dit is wel echt een droomrol. Overigens ook een droomcast. Nandi (Maria) is echt een soort Julie Andrews, alleen dan met donker haar. We hebben een paar scenes samen natuurlijk en ze speelt zo goed dat ik gewoon alleen maar hoef mee te spelen. Het gaat zo natuurlijk en dat is heel mooi als dat lukt. Stefan Rokebrand speelt de kapitein. Als je hem ziet vergeet je Christopher Plummer meteen. En in de film vond ik de barones een moeilijk personage, maar Belinda van der Stoep speelt het zo overtuigend dat ik haar ineens wel leuk vind.

We worden geregisseerd door Carline Brouwer en Stanley Burleson en die mensen zijn steengoed. En dat ik in de nonnengroep samen met jonge professionals sta die allemaal enig zijn maakt het repeteren tot een feest.

Jullie zijn op dit moment net een week aan het repeteren, toch?

Ja klopt. Dat was wel even wennen hoor, zo na een jaar niets doen was de conditie ook weg. Maar die komt langzaam weer terug gelukkig. Zoals het lijkt zijn wij de een van de eerste grote producties die weer gaat draaien straks na corona.

Hoe doen jullie dat nu dan?

We worden elke dag voor de repetities getest. Of een sneltest of een officiele PCR test. Ik vind het wel wat veel, maar goed, we willen ook allemaal graag weer aan het werk, dus we doen het gewoon. Hopelijk zijn we snel allemaal gevaccineerd dan kunnen de testen misschien achterwege blijven.

Je hebt niet echt stil gezeten het afgelopen jaar.

Ik kon ineens dingen doen waar ik anders helemaal geen tijd voor had. Dat begon natuurlijk met De slimste mens, ik kwam in de finale terecht dus ik was vaak op televisie en toen kwamen ze erachter dat ik het best aardig deed op televisie. Ineens bleek ik naast de koddige sopraan uit Maestro ook best slim te zijn. Sindsdien werd ik veel gevraagd voor verschillende programma’s. Je kan heel veel kanten met mij op en dat sprak mensen van de televisie wel aan denk ik.

 

Je werd uitgenodigd voor verschillende programma’s.

Ik vind tv ontzettend leuk om te doen. Daarnaast kan ik zo ook wat bijverdienen, want door corona viel heel veel werk in het theater weg. Na De slimste mens kwam al snel De Verraders. En voor Corona was ik al te zien bij All Together Now met Chantal Janzen. Met haar klikte het heel goed, dus toen ze me vroeg of ik mee wilde doen met Beat the Champions hoefde ik daar helemaal niet over na te denken.

Je speelde ook voor dakloze regenboogjongeren die eigenlijk tussen wal en schip zijn beland.

Ja klopt. Ik zou afgelopen december voor deze jongeren zingen en op die manier geld ophalen, maar dat lukte niet vanwege corona. Ik was dus heel erg blij met deze kans zodat ik toch nog wat geld kon ophalen voor deze jongeren.

Ik was erg geschokt over deze jongeren. Ze worden op straat gezet door hun eigen ouders vanwege hun geaardheid, maar ze mogen niet opgevangen worden, omdat de ouders niet uit hun ouderlijke macht zijn gezet. Hierdoor belanden die jongeren tussen wal en schip. Het zijn toch wel vaak jongeren met een geloofsachtergrond. Ik vind dat nog altijd zo naar. Mijn coming out werd door mijn ouders heel liefdevol ontvangen. Ik kom zelf uit een progressief, katholiek gezin, daardoor kan ik het me gewoon niet voorstellen dat je vanwege je geloof je kind op straat zet. Jij hebt kinderen, kun jij je dat voorstellen?

Nee absoluut niet, moet er niet aan denken. Maar goed ik ben niet gelovig, dus kan me er sowieso slecht een voorstelling van maken hoe dat moet voelen voor iemand.

Extreem gelovigen hebben daar nog steeds heel veel moeite mee. Heel jammer en onbegrijpelijk vind ik dat, want voor mij is liefde het belangrijkste gebod. En wie zijn zij om een ander te beoordelen of te veroordelen? De omgeving van die kinderen moet echt veranderen. Educatie is zo belangrijk. Hoe meer bekend over LHBTI, hoe normaler het wordt. Mensen erbij betrekken en luisteren naar hun verhaal vind ik erg belangrijk. Wie zijn wij om een ander te beoordelen of te veroordelen? De acceptatie van diversiteit, daar gaat het om.

The Sound of Music is ook heel divers. Iedereen doet mee, als je maar kunt zingen. Respect voor iedereen is heel belangrijk. En het moet wel heen en weer gaan, waarmee ik bedoel dat het niet geforceerd divers moet zijn, maar dat het gelijkwaardig moet zijn. Dat iedereen gewoon gelijke kansen krijgt hierin en dat het dus niet uitmaakt wat voor kleur je hebt, of wat dan ook. Ik kijk naar hoe iemand is, is iemand aardig of niet? Heb ik een klik met mensen? We hebben allemaal onze oordelen en vooroordelen, de kunst is om dan toch open te staan voor andere meningen en ideeën en dan uiteindelijk niet te veroordelen.

Kreeg je dat ook van je ouders mee?

Ja dat heb ik meegekregen van mijn ouders. Iedereen kreeg van mijn moeder dezelfde behandeling. Of je nu de buurvrouw was of een prinses: ze kregen allemaal dezelfde verhalen te horen, dronken dezelfde koffie en dronken uit dezelfde kopjes en kregen allemaal eenzelfde koekje. Iedereen was en is gelijkwaardig. Mijn vader benadrukte daarbij ook altijd dat we gewoon onszelf moesten zijn. Als je je steeds anders voor moet doen om wat voor reden dan ook, houd je het niet vol.

Mijn moeder zei altijd dat we ons moesten verdiepen in een ander. Nu vertel ik natuurlijk heel veel over mezelf, maar ik ben ook altijd geïnteresseerd in de ander. Zo probeer ik ook in de repetities om te gaan met mijn collega’s: elk radertje in het geheel is belangrijk, of je nu een kleine of een grote rol hebt. En valt een radartje weg, dan valt het hele systeem in elkaar.

Je probeert elkaar naar grote hoogten te stuwen. De mensen in de zaal moeten die saamhorigheid voelen. Ach, en ik ben nu vijfenveertig, dus ik ben wel een beetje een oude rot in het vak inmiddels en ik kan de jongere garde daarmee een beetje op weg helpen.

Je bent zelf ook iemand die zich heel gemakkelijk vormt.

Nou ja, dat komt ook omdat ik heel veel kanten heb waarmee mensen zich kunnen identificeren. Ik ben lesbisch, dus de lesbische vrouwen vinden dat leuk. Ik ben Feyenoordfan, en dat vinden de Rotterdammers dan weer leuk. Ik houd van kloosters en kerken, en dat is ook weer een heel ander publiek. Ik ben natuurlijk dol op opera en klassieke muziek, en ook daar zitten weer andere mensen. Opera en klassieke muziek zijn mijn passie, maar ik heb ook brede interesse in andere muziekstijlen. Ik vind eigenlijk heel veel leuk en heb dus best heel veel dingen die veel verschillende mensen aanspreekt. Vandaar dat ik vrij gemakkelijk de overstap kan maken naar mee kan The Sound of Music.

Wat zou je nog graag willen doen? Naast Tosca dan.

Ik zit inmiddels al twintig jaar in het vak en heb heel veel hele mooie dingen gedaan. Maar wat ik echt nog wel graag zou willen doen, is een mooi tv-programma maken over Maria Callas. Ik weet zeker dat ik mensen hierover kan enthousiasmeren. Dus wellicht, na The Sound of Music, The Sound of Callas.

*