Jarig.
Vandaag ben ik jarig.
Bij het ontbijt dacht ik aan mijn ex-schoonmoeder zaliger Annie. Ondanks dat mijn relatie met haar zoon was uitgegaan, bleef ik haar op haar verjaardag bellen. Annie was lief en had een rauw, Rotterdams randje.
‘Wat ga je doen vandaag?’ vroeg ik haar dan.
‘Twee minuten stilte houden,’ was steevast het antwoord.
Met verzamelde vrienden en familie blikken we op verjaardagen altijd even terug, en kijken we even vooruit. Wat heeft het afgelopen jaar gebracht. Wat gaat het nieuwe levensjaar brengen?
Zo ook gisteren.
‘Op mijn verjaardag vorig jaar was Saïd net drie weken dood,’ zei ik tegen mijn huisgenoten. ‘En het was drie weken voordat mijn hoofdredacteur zou worden gearresteerd. We konden die avond met heel veel coronabeperkingen voor vier personen een tafeltje reserveren in een restaurant in Made, weet je nog? En in de ochtend had ik in Hilversum de allereerste bespreking om de documentaire ‘Mans genoeg’ door te nemen.’
Een jaar.
Er zijn jaren die stil lijken te staan.
Er zijn jaren waarin alles samen lijkt te komen.
In een jaar tijd ben ik hoofdredacteur van Gaykrant geworden, heb ik me – net als iedereen – door corona heen geworsteld, hebben we ons bedrijf verkocht, heb ik een boek geschreven, heb ik mensen en een uitgeverij verloren en heb ik mensen en een uitgeverij erbij gekregen.
‘The times they are a-changing,’ zong Bob Dylan ooit.
En sommige dingen veranderen nooit,
Twee dagen voor mijn verjaardag is mijn jeugdvriend Michel jarig. Zelfde bouwjaar. Zelfde bouwmaand. Hij zeven juni. Ik negen juni. We zijn de allerbeste vriendjes, maar soms zijn we o zo verschillend. Hij is hetero, vader van drie zonen, Rotterdammer en de grootste Feyenoordfan die ik ken.
Er is de laatste tijd veel te doen over de (non-) acceptatie van homoseksualiteit in het betaald mannenvoetbal. Het is goed dat daar meer en gedurende langere tijd aandacht aan wordt besteed. Op zijn manier besteeddeMichel daar altijd al aandacht aan. En zal dat blijven doen.
‘En nu gaan we vooruitkijken,’ zeiden mijn huisgenoten.
Oh ja.
Corona loopt ten einde. Ik heb mijn draai binnen Gaykrant inmiddels wel gevonden. Het is een voorrecht met zo veel kundige, enthousiaste, humoristische en vooral lieve mensen samen te mogen werken. Het stof is inmiddels op het graf van Saïd neergedaald, en begint inmiddels rondom de verkoop van de zaak neer te dalen. De Saïd Penning wordt deze Pride voor de eerste keer uitgereikt. De nieuwe uitgever leest mijn script. En Michel zal mij weer berichtjes en foto’s sturen als er ergens in Rotterdam naast een Feyenoordvlag een regenboogvlag wappert.
Een jaar.
Er zijn jaren die stil lijken te staan.
Er zijn jaren waarin alles samen lijkt te komen.
Er zijn levensjaren waarin je even omkijkt naar het afgelopen jaar, met enige nostalgie er afscheid van neemt, twee minuten stilte houdt en vervolgens met opgeheven hoofd het nieuwe jaar tegemoet treedt.
We gaan ervoor.
*
Rick van der Made (Breda, 1968) is hoofdredacteur van Gaykrant. Hij is ook dichter en columnist. Rick woont met zijn huisgenote Pascale en hun twee katten Boris en Klaas in Hooge Zwaluwe.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
