Als ik aan Marnix denk en ik blader door zijn plakboeken, denk ik nog steeds: ‘Wat vreemd toch dat hij er niet meer is.’ In mijn geheugen is het nog zo kort geleden dat we hoorden dat Marnix overleden was, maar dit jaar wordt het alweer vijf jaar.
In mijn jeugd was hij al op tv te zien in Kunt u me de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer. En wie van mijn generatie is er niet groot geworden met het titellied: Toet Toet Boing Boing, Peppi en Kokki dat door Marnix gezongen werd?
Later zag ik hem in het theater bij het cabaret van Ivo de Wijs, en in De Jantjes, Up on the roof, Heerlijk duurt het langst en Telkens weer het dorp.
Marnix Kappers werd geboren in 1943 in Zwolle. Hij deed in zijn Gymnasiumschooltijd al aan cabaret en kwam in 1962 naar Amsterdam om daar aan de Vrije Universiteit Frans te studeren. Zijn diensttijd onderbrak deze studie, maar zijn cabaretavontuur ging daar verder. Hij werd één van de leden van ‘De Foekepot’ een cabaretgroepje dat in het leger geformeerd was, en dat in de weekenden optrad in boerderij Sonsbeek. Marnix werd in het leger gekscherend ‘de grenadiercabaretier’ genoemd. Tijdens zijn dienstijd werd hij ook gevraagd om tijdens het lustrum van de V.U. op te komen treden. Het bewijs dat Marnix talent had.
Hij trok de stoute schoenen aan en ging solliciteren bij de grote Wim Kan. Hij werd aangenomen voor het programma Hop, hop, hop, maar deed ook nog even mee aan het ICC concours voor jonge cabaretartiesten en won er de eerste prijs. Duizend gulden. In het juryrapport werd Marnix geprezen om zijn timing en om zijn zelfgeschreven teksten.
Inmiddels woonde Marnix met zijn vriend Jan Westerman samen in Amsterdam op de Prinsengracht. Die relatie hield echter geen stand.
Tijdens zijn werk bij Wim Kan, viel zijn talent op en werd hij gevraagd voor diverse tv-stukken. Maar je kon hem ook zien in bioscopen en op televisie in een reclamespot waar hij chocoladesticks naast een fraai gevormd vrouwenbeen neerzette. En in het theaterprogramma En ik, zei Seth nam Seth Gaaikema Marnix over van Wim Kan.
Marnix vond dat hij nu zelf wel een show kon dragen en met eigen teksten werd zijn onemanshow Tismaarniks een feit, maar nog wel in de kleine zalen.
Het seizoen erna werd hij gevraagd om in De Corrie Brokken Show te komen werken. Dit gaf hem de kans om met zijn eigen cabaretteksten in grotere zalen te spelen.
In 1971 leerde hij danser John Kuipers kennen. Zij kregen een relatie en gingen samenwonen. Samen hadden ze het fijn. Beiden hadden dezelfde interesse, namelijk: toneelspelen. Deze interesse ging soms ver. Zelfs op vakanties maakten ze speelfilms, waarin ze de enige acteurs en dus hoofdrolspelers waren. Films die ze zelf opnamen.
Hierna ging het snel met Marnix. Lurelei, Poëzie Hardop en Cabaret Ivo de Wijs. Seizoenen lang trad hij in theaters op, maar ook op tv was hij veel te zien, bijvoorbeeld als quizmaster. Dat bleek toen (nog) geen succes, waarna de Tros de stekker uit het programma haalde.
Maar Marnix bleef op tv te zien. In een reclame voor de Staatsloterij en in de programma’s De Poppenkraam, Snotneus Ahoy, De Zandbakshow en De Familie Knots. Programma’s die zijn komische en kinderlijke kant naar boven haalden.
In De Familie Knots bracht hij samen met goede vriend Jan-Simon Minkema en Hetty Heyting vele jaren tv-plezier voor jong en oud. En wie ‘Neefje Herbert’ zegt, zegt ‘Speledingetje’ en denkt onmiddellijk aan Marnix.
Niet alleen zijn talent om voor kinderen te werken ontpopte zich, maar ook voor mensen met een beperking. Knoop in je zakdoek, dat hij samen met Sylvia Millecam presenteerde, werd een groot succes, Dat programma bewees hoe gemakkelijk en natuurgetrouw Marnix met iedereen om kon gaan.
Achter elke theaterproductie en aan elk televisiestuk waaraan hij meewerkte, zat een succesformule. Dit kwam zeker toe aan Marnix’ talent om typetjes te spelen, zoals de rol van Michiel in de tv-serie Zonder Ernst, mede geschreven door Jan-Simon Minkema.
Na het overlijden van Marnix Kappers in 2016 gaf zijn familie een korte verklaring uit:
‘Geschokt door de dood van John in 2013 en getroffen door ernstige en toenemende gezondheidsproblemen besloot hij nieuwe slagen van het noodlot niet langer lijdzaam af te wachten.’
Marnix had het tijdstip van zijn overlijden zelf uitgekozen. Hij leeft verder in onze herinnering. En in vele harten. Van zijn familie, van dierbare vrienden en van zijn vele fans.
*
Mari Kant (1962) is in 1977 na een bezoek aan de musical Foxtrot begonnen met het verzamelen van alles wat met Nederlands theater te maken heeft. Een verzameling die – met name door het enthousiasme van theatermensen zelf – uit de hand liep en uiteindelijk ‘Het Theaterarchief’ is geworden. In 2002 is van de verzameling een stichting gemaakt, vanwaaruit tentoonstellingen en lezingen gegeven worden en bijdragen geleverd worden aan media en onderzoek.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Marnix Kappers: neefje Herbert en zijn speledingetjes”