Thorn de Vries is acteur en vertolkt in Spangas de Campus de rol van Lesley. Thorn zal binnenkort in de film Anne+ de rol van Lou vertolken en zal hiermee de eerste Nederlandse, non-binaire acteur zijn die een non-binair personage in een bioscoopfilm gaat spelen. Samen met diens vriendin Mandy heeft Thorn de podcast CoupleGoals, waar ze in gesprek gaan met verschillende stellen. Tijd voor een interview.
Tekst: Floor Brands
Foto’s: Roeltje van de Sande Bakhuyzen
Je bent de eerste Nederlandse non-binaire acteur die in een film gaat spelen die via Netflix gestreamd gaat worden. Nu zal dit ook door mensen bekeken worden die wat conservatiever zijn en genderdiversiteit nog lastig vinden. Wat wil je die mensen meegeven?
Ik zou zeggen, bekijk de film met een open blik. En probeer de mensen erachter te leren kennen. Mensen oordelen altijd zo snel zonder de persoon echt te kennen en zelfs zonder de film te zien. En vooral als die persoon een beetje anders is dan zijzelf zijn. Dus ga met een open blik de film zien.
Je speelt Lesley in Spangas, en je gaat straks in Anne+ spelen. Dit zijn non-binaire rollen en die liggen dicht bij jouzelf als non-binair persoon. Ik kan me voorstellen dat dat soms lastig is.
Nou, eigenlijk helemaal niet zo. Een vrouwelijke actrice die een vrouw speelt staat ook eigenlijk niet automatisch dichter bij het personage dat ze speelt vanwege haar vrouwzijn. Dus op zich is dat bij mij ook zo. Hoewel Lou uit Anne+ dichter bij me staat dan Lesley uit Spangas. Lesley is wel heel anders dan ikzelf ben. Die is meer uitgesproken en vrij op de voorgrond. Ik ben zelf wat ingetogener.
Maar het zijn wel allebei non-binaire rollen. Zou je ook niet een keer een rol willen spelen die meer buiten jouw eigen ‘ik’ ligt?
Natuurlijk zou het leuk zijn om een binaire rol te spelen, of een rol waar de genderidentiteit van het personage er totaal niet toe doet en in het midden gelaten wordt. Het zou me dan wel heel vet lijken om een superheld te spelen in een actiefilm.
Wat ik niet zou willen is een non-binaire rol spelen die heel traumatisch is. Verhalen die enkel gaan over depressie of bijvoorbeeld suïcide vanwege het non-binair zijn, daarin wil ik echt niet spelen. Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk geweest, maar ik wil heel graag een positief voorbeeld zijn. Dat non-binaire mensen zien dat zij ook gewoon mogen zijn wie ze zijn. Als je een enorm drama maakt van het non-binair zijn, dan helpt dat niet echt mee.
De podcast CoupleGoals doen jullie samen. Als je nu jullie allereerste podcast luistert met Arie Boomsma, en nu anderhalf jaar later, wat is er dan veranderd?
Och jeetje, op zich is er wel heel veel veranderd. Eigenlijk te veel om op te noemen. Vooral dat ik toen nog niet acteerde, en nu wel. En op privégebied zijn we verhuisd in de tussentijd. Ik moet wel bekennen dat ik die aflevering eigenlijk nooit meer heb terug beluisterd. Misschien toch maar weer eens doen.
Je wil met die en hen aangesproken worden. Er zijn mensen die het aanspreken van een non-binair persoon lastig vinden. Gendernormativiteit is hardnekkig. Heb je tips?
Oefening baart kunst. Het wordt makkelijker als je actief je best doet. En als iedereen dat nou zou doen, dan wordt het ook voor iedereen makkelijker.
Mandy en jij hebben met de podcast een soort ‘radicale openheid’.
Diversiteit is bij uitstek een onderwerp dat radicale openheid nodig heeft. Je moet dit soort dingen bespreekbaar maken wil je begrip krijgen. En ik denk dat je begrip van anderen alleen krijgt als jezelf die radicale openheid tentoonspreidt.
Wat heeft de meeste aandacht nodig?
Op dit moment mis ik vooral de representatie van bijvoorbeeld non-binaire personen van kleur. We hebben natuurlijk een heel mooi voorbeeld met Nanoah Struik die ook heel open is. Daar zou ik graag meer van zien.
Door Spangas en Anne+ bereik je een jong publiek. Mijn kids zijn 11, 8 en 6 en de twee oudsten zijn trouwe kijkers. Wat zou je hun mee willen geven als het gaat om non-binair zijn en genderdiversiteit?
Kinderen zijn juist kneedbaarder en nemen ook gemakkelijker dingen van je aan. Kinderen begrijpen niet altijd dat ik me niet vrouw of man voel, maar ik leg dan ook uit dat dat niet altijd hoeft. Ik begrijp ook niet zo goed hoe het voelt om een man te zijn. Of een vrouw. Zolang je elkaar maar in elkaars waarde laat. Dat is het belangrijkste. En ik hoop echt dat ik de jonge generatie dat mee kan geven.
Je hebt al veel gedaan op het gebied van genderdiversiteit. Waar ben je het meest trots op?
Toch wel het meest op mezelf, en op hoever ik ben gekomen. Juist doordat ik zo ver ben gekomen, kan ik mezelf actief inzetten voor de community. Ik heb hard gewerkt om mezelf te kunnen zijn, en ik hoop met mijn werk de weg een klein beetje vrij te kunnen maken voor anderen zodat zij hun ruimte kunnen innemen.
Waar staat Thorn over twintig jaar?
Ik hoop dat ik over twintig jaar nog steeds aan het acteren ben, en met volle teugen geniet van het leven. Ook hoop ik dat het voor mijn community makkelijker is geworden en dat diversiteit voor mensen niet meer vreemd is, maar normaal. Dat we allemaal gewoon mens mogen zijn.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
