Na zesenveertig jaar mag Nederland het Eurovisiesongfestival weer organiseren. Natuurlijk besteedt ook Gaykrant aandacht aan dit grootse liedjesfestijn dat zo onlosmakelijk met onze community is verbonden. Om alvast in de stemming te komen verzorgt Gaykrant de komende tijd interviews met songfestivalprominenten, van oud-deelnemers, tot kenners en fans. Vandaag: Frits Huffnagel.
Tekst: Wesley de Ridder
Frits Huffnagel behoeft bijna geen introductie. Het kan bijna niet anders of je kent deze man. Hij is oud-politicus, ondernemer, presentator, mediapersoonlijkheid en sinds afgelopen jaar ook Koning Willem-Alexander look-a-like. Hij presenteerde zijn eigen talkshow Frits! maar was nog vaker te zien in andere programma’s zoals Wie is de Mol en De Slimste Mens en tegenwoordig schuift hij regelmatig aan bij Shownieuws.
Ook voor de community zet hij zich al sinds jaar en dag in. Zo was hij columist voor Gay&Night, haalde hij de Roze Zaterdag naar Den Haag en was hij zes jaar lang voorzitter van de stichting AGP (Amsterdam Gay Pride). En dan is hij ook nog eens een groot songfestivalkenner en fan. Tjonge. Ik kon haast niet anders dan hem voor deze rubriek uit te nodigen.
Frits, wat is jouw vroegste songfestivalherinnering?
In welk jaar het precies was weet ik niet meer, maar ik liep het Eurovisiesongfestival-virus al jong op. Met natte haartjes na het douchen en in pyjama op de bank. Het was een avond dat ik als kind laat op mocht blijven, maar moest dan na de puntentelling wel meteen naar bed. Die puntentelling duurde ook niet zo lang als tegenwoordig.
Dus geen specifieke editie die is bijgebleven?
Wat ik wel nog goed weet is dat Maggie McNeal in 1980 optrad met het nummer Amsterdam. Wij woonden in Leiden en het Songfestival was in Den Haag, dus voor mijn gevoel kwam het toen heel dichtbij. Ik kon natuurlijk ook niet weten dat het zo lang zou duren voor het weer naar Nederland zou komen! Dat was het jaar waarin Johnny Logan won voor Ierland met What’s another year. Dat vond iedereen een prachtig nummer. Nederland gaf overigens maar één punt aan Ierland dat jaar. Verder hebben de Ieren niet te klagen hoor, want we gaven hun meerdere jaren twaalf punten en zij ons maar één keertje.
Welk jaar was dat?
Dat was in 1998 aan Edsilia met Hemel en aarde. Dat jaar won Dana International als eerste openlijk transgender kandidaat. Het Eurovisiesongfestival leverde daarmee weer een positieve bijdrage aan de emancipatie van onze community.
Je bent zelf ook een aantal keren mee geweest naar het ESF, hoe was dat?
Het Eurovisiesongfestival is volgens mij het meest geslaagde Europese project dat er bestaat. Vanuit heel Europa en tegenwoordig ook daarbuiten, komen fans naar een stad in Europa om gezamenlijk het festival te bezoeken, van de muziek te genieten, elkaar te ontmoeten en ook om elkaar aan te moedigen. Wanneer je in een grote hal zit met voor je Polen, links Noren, rechts Spanjaarden en achter je Oekraïners is de sfeer nog altijd geweldig. Want wanneer je land aan de beurt is krijg je aanmoedigingen en na afloop complimenten. Geen vijandigheid, geen gedoe of rellen. Vergelijk dat maar eens met een Europese voetbalcompetitie.
Wanneer ging je voor het eerst mee?
De eerste keer dat ik het Eurovisiesongfestival bijwoonde was in 2009 in Moskou. Het was het jaar van de Toppers. We kwamen aan op donderdagavond, de avond van de tweede halve finale. Nederland was al uitgeschakeld. René Froger en Jeroen van der Boom vlogen de volgende dag meteen terug. Gordon bleef voor de finale. Met de kinderen van René heb ik tot diep in de nacht gezongen bij een vleugel die in de hal van het hotel stond.
Waarom ging je toen eigenlijk voor het eerst mee?
In april had ik als wethouder Citymarketing van Den Haag samen met de Toppers meer dan twintig delegaties ontvangen in de Nieuwe Kerk in Den Haag. Dat was voorafgaand aan de eerste editie van Eurovision in Concert. Dat werd georganiseerd omdat Nederland voor de vijftigste keer deelnam. Met twee open dubbeldekkers gingen we via het Plein, dwars door de binnenstad naar Madurodam. Het was een mooi staaltje citymarketing met aandacht voor Den Haag in heel Europa en voor mij natuurlijk een hoogtepunt in mijn wethouderschap.
En daarna was je hooked?
Ja, sinds 2009 ben ik alle jaren naar het Festival geweest, behalve in 2011 in Düsseldorf. Ik werkte toen voor BNR Nieuwsradio en het lukte me niet om vrij te krijgen, dat was balen. Maar alle andere jaren was ik erbij. Het mooie is dat je ook heel wat van Europa te zien krijgt; van Kopenhagen en Mälmo, tot Baku en Kiev, van Lissabon en Oslo tot Stockholm en Tel Aviv. Naar Wenen ben ik zelfs op en neer gevlogen voor de halve finale en daarna terug voor de finale. Twee jaar geleden was mijn tiende keer en ook nog eens het jaar dat Duncan voor Nederland won. Dat was natuurlijk het mooiste jaar tot nu toe.
Wat is jouw favoriete songfestivalnummer aller tijden en waarom?
Eres tu van Mocedades. Het was de inzending van Spanje in 1973. Ik kan geen Spaans maar de melodie pakt me elke keer weer. Het werd tweede achter Luxemburg. Ik moest nog vijf jaar worden dus heb geen actieve herinnering aan dat jaar, dus het nummer heb ik later ontdekt. Het beste winnende nummer ooit is volgens mij Euphoria van Loreen. Ik was erbij in Baku en heb haar trofee nog in mijn handen gehad.
En wat vind je, eerlijk en ongezouten, van Birth of a New Age? Maakt Jeangu kans op de winst?
Ik ben heel blij dat Jeangu met een uptempo nummer is gekomen. Grow was ook mooi, maar na dit jaar vind ik een uptempo nummer beter op z’n plaats. Hij is een geweldige zanger en ook nog eens heel sympathiek. Ik ben wel bang dat het voor veel mensen een wat moeilijk nummer is. Ik vrees dus dat we niet zullen winnen dit jaar. Voordeel daarvan is dat we volgend jaar weer naar een stad buiten Nederland mogen afreizen. Hoe gaaf ik het ook vind dat het dit jaar in Rotterdam is, dat geeft toch een extra dimensie.
Dus Jeangu gaat niet winnen… wie moet er dan winnen?
Mijn favoriet is Cyprus. Elena Tsagrinou zingt in het nummer El Diablo over haar liefde voor de duivel. Zorgt natuurlijk meteen voor protesten uit gelovige kringen. Het is een catchy nummer en een goede zangeres. Ik ben ook nog nooit op Cyprus geweest, dus zou een goede reden zijn om het land te bezoeken. Maar de kans dat het wint is klein, al is het maar omdat mijn favoriet bijna nooit wint, behalve twee jaar geleden natuurlijk.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
