‘Mijn moeder zei dat ik het huis uit moest.’

Ik was zestien. Ik vertelde aan mijn ouders dat ik een jongen was, en geen meisje, zoals ze mij zestien jaar gekend hadden. Zij accepteerden het niet. Vooral mijn moeder niet. Twee jaar later werd ik het huis uitgezet.

Het was mijn moeder die de mededeling maakte dat ze me liever niet meer in huis had, maar doordat mijn vader er niet tegenin ging, gebeurde het ook daadwerkelijk. Nadat mijn moeder zei dat ik het huis uit moest, kon ik nog een week thuis blijven wonen.

Ik moest een maand eerder beginnen met het huren van mijn kamer in Haarlem. En dat lukte gelukkig. Het betekende dat ik nog een week bij mijn ouders in Rotterdam moest blijven. Die week was heftig. Voor mijn gevoel woonde ik niet meer thuis. Ik overleefde. Ik kreeg geen eten meer, ik mocht niet meer in de woonkamer komen en ik moest mijn moeder zoveel mogelijk vermijden. Het was na mijn diploma-uitreiking. Mijn moeder was al dagen niet naar haar werk gegaan. Ze was thuis en lag huilend in bed.

Op de derde dag van de laatste week bij mij. ouders zat ik om negen uur ‘s ochtends beneden in de huiskamer, met de zekerheid dat het nog zeker twee uur zou duren voor mijn moeder naar beneden zou komen. Ik hoorde de kamerdeur open gaan. Mijn vader was al aan het werk, mijn broer was op school, dus moest het mijn moeder zijn.

Toen ik haar voor het eerst in drie dagen weer zag, was het alsof we vreemden voor elkaar geworden waren. Ze was gebroken. Ik zag het in haar gezicht. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ze. ‘Ik wil je niet meer zien, ga weg.’

Ik stond op van de bank, verliet de woonkamer en ging mijn slaapkamer weer in.

Af en toe als mijn vader had gekookt, bracht mijn broer een bord met eten naar mijn kamer, en haalde het daarna weer op.

Ik verhuisde naar Haarlem. Op het moment dat de eerste spullen de auto ingingen, zei mijn moeder tegen zei: ‘Je hebt je broer en je vader gemanipuleerd, bij mij gaat dat je niet lukken, want je blijft een leugenaar en een psychopaat.’

Dat waren haar laatste woorden.

Ik heb altijd nog hoop gehad, dat het beter zou worden. Dat ik een moeder zou krijgen waarmee ik al mijn zorgen kon delen, tegen beter weten in. Ik wilde het zo graag. En ik hield zoveel van haar, dus waarom niet? Ondanks alle pijn en verdriet, heb ik haar vanaf mijn zestiende totdat ik het huis uitging  in alle gesprekken altijd verdedigd.

Pas toen ik op kamers ging werd dat anders. Het verdriet uitte zich in woede. Ik heb boosheid altijd als een nutteloze emotie gezien, want wat doe je met woede? Over verdriet kan je praten. Maar over woede? Daarmee doe je alleen maar mensen pijn.

Pas toen ik een eerlijke brief naar mezelf schreef ebde de woede weg. Het hielp ook mee dat mijn moeder niet dichtbij me woont en ik haar nooit tegenkom. Dat maakt afstand nemen en afstand bewaren minder moeilijk.

Maar nu, na anderhalf jaar op mezelf en na heel veel denken, zie ik dat mijn ouders niet per se ‘tegen’ mij waren. Of maak ik mezelf wijs dat zij dat niet waren. In elk geval is er wel de band met mijn vader, al is deze nog niet zoals hij zou moeten zijn. Met mijn moeder heb ik nog steeds geen contact. En dat is oke. Het is voor ons beiden beter.

Ondanks het feit dat zij mij misschien nooit gaat accepteren, kan ik niet vergeten dat zij de moeder is die mij heeft grootgebracht. Het was thuis, ondanks de ruzies, niet altijd slecht. We hebben met zijn vieren mooie herinneringen gehad: mooie vakanties, mooie momenten, verjaardagen en mooie, gedeelde momenten van liefde gehad. Dat is iets wat ondanks alle pijn nooit vergeten mag worden. Ondanks de pijn zal ik altijd van mijn moeder blijven houden.

Ook al is het moeilijk en pijnlijk, en in sommige ogen onvergetelijk: wonden helen.

Ook al blijven er littekens achter, uiteindelijk heelt de huid altijd.

Dus ik ook.

*

Nick is een trans man en is negentien jaar. Hij werd in 2001 geboren, enkele minuten na zijn tweelingbroer. In zijn pubertijd had hij het gevoel dat het lichaam dat hem was meegegeven niet bij hem paste. Eind 2017 kwam hij op de wachtlijst voor transitie van het VUMC in Amsterdam. Na anderhalf jaar begonnen de gesprekken. Begin 2020 kreeg hij de borstverwijderende operatie. In augustus van dat jaar begon hij aan hormonen. 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!