Na zesenveertig jaar mag Nederland, na een jaar extra vertraging, het Eurovisiesongfestival weer organiseren. Natuurlijk besteedt ook Gaykrant aandacht aan dit grootse liedjesfestijn dat zo onlosmakelijk met onze community is verbonden. Om alvast in de stemming te komen verzorgt Wesley de Ridder de komende tijd interviews met songfestivalprominenten, van oud-deelnemers, tot kenners en fans. Vandaag: Koos van Plateringen.
Tekst: Wesley de Ridder
Foto: Koos van Plateringen
Koos kennen we van zijn werk als programmamaker, presentator en verslaggever van SBS Shownieuws. Aan dat programma was hij vijftien jaar verbonden, en daarvoor deed hij elk jaar live verslag van het Eurovisie Songfestival. Hij is daardoor vaker bij het songfestival aanwezig geweest dan Mr Songfestival Johnny Logan himself. Sinds begin 2020 werkt Koos ook voor de NPO waar hij deze week alle persconferenties van het festival zal leiden. Een spannende week maar vooral ook een droom die uitkomt. Ik vroeg hem naar zijn songfestivalfavorieten.
Wat is jouw vroegste songfestival herinnering? Wie deed er mee? Hoe werd er gekeken?
Dat waren The Herreys in 1984, die meededen met ‘Diggiloo Diggiley’. Wij keken dat thuis met de familie. Zelfs opa en oma kwamen langs. Het songfestival was altijd een echt bijzondere avond. En ik weet nog goed dat toen The Herreys wonnen, zij weer het podium opkwamen met de accreditaties van het Eurovisie Songfestival nog om hun nekken en dat ik dacht: ‘Die wil ik ook ooit een keer om. Ik wil ook naar het songfestival’. In 2009 was het dan ook wel een bijzonder momentje dat ik voor het eerst, met accreditatie om, daar aanwezig was. Toen als verslaggever van shownieuws bij de deelname van de Toppers. En sinds dat jaar ben ik elk jaar meegeweest tot en met de winst van Duncan.
Zijn er in al die jaren favoriete momenten?
Elk jaar brengt een andere sfeer met zich mee. Dat komt door de verschillende artiesten en landen. Maar er is geen enkele editie die minder leuk was. En in 2019 was het natuurlijk heel bijzonder dat we meededen voor de winst. Die spanning ook. Ik zat in de Greenroom en heb alles van dichtbij gezien en meegemaakt. Dat zal ik nooit vergeten.
Traantje gelaten?
Pas later! Het gekke is, ik ben dan natuurlijk aan het werk, dus er gaat dan gewoon een knop om. Ik was euforisch maar op dat moment sta ik daar niet als fan maar sta ik daar vanuit mijn professie. En dan ben ik bezig met: ‘Wat gaan we doen? Wat gaan we vragen? Wie gaan we vragen?’ De emoties kwamen pas later toen ik het nog eens terugkeek en de puntentelling terugzag. Toen kwam het los, kwamen de tranen en dacht ik wel: ‘Wow, wat te gek eigenlijk allemaal.’
En dit jaar doe je er nog een schepje bovenop. Jij mag de persconferenties van het Eurovisiesongfestival gaan presenteren, samen met Hila Noorzai en Samya Hafsaoui. En help me even, ik wist niet dat daar presentatoren voor nodig waren, dus wat is jullie taak precies?
Je moet het zo zien: na elke repetitie – de landen repeteren twee keer – is er een persconferentie. Na de eerste is er echt een online talkshow waarbij we praten met de artiesten over hun ervaringen van die repetitie, het in Rotterdam zijn, en er kunnen vragen gesteld worden door wat pers en online. Na de tweede is het al wat formeler. Dan zitten de artiesten dus achter zo’n welbekende lange tafel en dan is er al meer pers omdat we dan dichter op de daadwerkelijke shows zitten. We stellen dan zelf vragen en laten de pers vragen stellen. En we hosten natuurlijk de grootse persconferenties na de twee halve finales en de grote finale op de zaterdag.
Dus de hele wereld gaat jou straks ook zien.
Ja, dat is heel spannend. Ik mag nu alles van zo dichtbij meemaken. Hoe Ahoy wordt opgebouwd, de besprekingen met het team van persconferenties met eindredactie, regisseurs en producers. Het is zo’n grote operatie. En het is zo leuk om daar na al die jaren als pers nu echt zelf onderdeel van te zijn.
Het zijn toch ook een soort van ‘Olympische Spelen van het programma maken’ lijkt me?
Ja inderdaad.
Ik ga je in die rol niks vragen naar je mening over de liedjes van dit jaar dus dan wil ik graag nog weten: wat is nou jouw favoriete songfestivalnummer aller tijden?
‘Euphoria’ van Loreen. Vanaf het begin was dat zo fantastisch. Het nummer heeft ook een grote rol gespeeld op mijn bruiloft met mijn man. Het werd meerdere keren gedraaid en Lone van Roosendaal zong het tijdens de ceremonie in een akoestische versie.
Lone! Oud deelneemster van de nationale songfestival finale in 1998!
Klopt!
Koos, ik wens je in ieder geval heel veel succes en plezier de komende week! Maar dat moet vast goedkomen.
Zeker, ik heb er zin in!
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
