Knuffeltekort: een rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. We sluiten deze rubriek af met een vierdelig feuilleton van Sascha Cokljat, vandaag deel 3.
Foto: Cottonbro/Pexels
8. De terugkeer van de mensheid
En wat gebeurt er nu? Noodzakelijke emoties keren terug naar het hart en het bewustzijn van de mens. Communicatie keert terug naar ons, connectiviteit keert terug. Vervreemding sterft. De angst om te geven en de angst om te ontvangen sterven. Liefde wordt opnieuw geboren, zoals een nieuwe lente wordt geboren. En ik ruik de zomer al in de lucht. Overal. Hier, daar, zuid, noord. Want als jij en ik samen zijn, zijn er geen belemmeringen. En er zijn geen grenzen. Alles is slechts één groot universum.
Onzekerheid door nieuwe vaccins. Of we het nu accepteren of niet. Twee kanten, twee groepen mensen. Meningen komen niet overeen. Sommigen twijfelen, anderen zijn eindelijk opgelucht. Tegenstellingen.
Maar je hoeft niet bang te zijn. Het gesprek komt terug, zelfs over de ergste dingen ter wereld. Het heeft geen zin om uren voor de tv te zitten en naar de gerichte problemen van anderen te kijken. Wat er op zo’n manier voor de camera gebeurt, is niet echt. Of urenlang videogames spelen. Het is zinloos. Mensen hebben er tijd aan verspild. Ik merk steeds minder apps voor online games. Oppervlakkige vragen zoals: “Schrijf ons uw naam en geboortedatum en u zult ontdekken wat u in een vorig leven was. Napoleon of Cleopatra”. Of zinloze dingen zoals: “Kies je sterrenbeeld om te zien hoeveel partners je dit jaar zult hebben”. Oppervlakkig, grappig en eng.
Ja, mensen praten over corona, over complottheorieën of samenzweringen, over de angst voor nieuwe ziekten. Corona 1.0, 1.2, 1.3 enz.
Maar het leven gaat door en we doen onze mond open. Mensen praten openlijk over problemen. Waarom zijn winkelcentra gesloten? Is avondklok niet verboden? En toch is het geïmplementeerd. Er is een groeiende groep mensen, die zich als een stortvloed verspreidt en op een dag onvermijdelijk zal ontploffen. Ik denk erover na. Maar elke dan explosie doodt minder destructief dan zelfs de geringste constante en aanhoudende stilte. Misschien gebeurt er toch niets. Misschien zal alles spontaan worden opgelost en zal er vrede in de wereld heersen. Zoals het hoort in het Aquariustijdperk. Het kan nog steeds uitmonden in grote onrust. Maar wat ik uit ervaring weet, is dat zelfs na de ergste storm de zon komt.
We kunnen nog steeds reizen. Ja, we hebben een mondkapje nodig, maar dan doen we het af en we praten, lachen en kussen. Laten we profiteren van kostbare momenten, want vandaag heb je alles, morgen verlies je misschien alles en dan is het zinloos om te treuren om de verlorenen. Kansen moeten worden aangegrepen. In de meest positieve zin.
9. Ruzies.
Weet je nog dat ik je ooit vertelde dat Mario ruzie had met Erik?
Erik was niet thuis en ik vroeg Mario waar Erik was. Hij haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op en mompelde : “Ik heb geen idee.”
Ze maakten ruzie over onzin, dus ineens praatten ze niet, maar woonden ze samen. Alleen was elk van hen in zijn eigen kamer.
Toen ik hem vroeg hoe je door het appartement loopt, denk ik dat je elkaar af en toe tegenkomt, soms… ik bedoel, in de hal of in de keuken en hoe ziet het eruit? Is dat niet raar? Als jullie twee langs elkaar lopen, kijken jullie dan allebei naar de muren, naar het plafond, misschien moeten jullie allebei achteruitlopen? Vliegen jullie twee over elkaar heen?
Hij antwoordde me niet. Stilte is duidelijk zijn antwoord op alles. Voor jou een totaal onbegrijpelijke keuze. Voor ons allebei.
Ik vertelde hem: “B.J. zou een manier vinden om in contact te komen, me te vinden, me op te vrolijken en elke woede hilarisch te maken.” Ik zei hem ook: “Ik zou hem vinden tussen de verste duinen in de Sahara. In de dichtste toendra van Siberië. Ik zou hem daar indien nodig naar Alaska volgen, dus ik zou een veerboot nemen naar Japan of naar het schiereiland Kamtsjatka. Overal ter wereld zou ik mijn man vinden! Is het soms een probleem om je hoofd te laten zakken, op je tong te bijten en te beseffen dat het gaat om de man van wie je houdt? Man, ik kan gewoon niet begrijpen dat je niet weet waar Erik is.” Hij zweeg nog steeds, alsof het een leegte was. Zijn vreemde waardering van liefde, in die zin – minder dan nul.
Ik ben blij omdat er geen stilte is tussen jou en mij. Nooit. In feite, zelfs als we zwijgen, zwijgen we niet. We communiceren met blikken, gedachten. We communiceren met muziek. Ik voel het. Jij voelt het ook. Alles bestaat, maar stilte niet.
Er zijn ook geen ruzies.
Ja, je zei me ooit: “En dan, op een dag, komt er een grote tekst met de titel -” De eerste ruzie “”. Haha. Je lachte toen. Het zou geen ruzie zijn, het zou gewoon een gesprek zijn.
Soms zijn er gedachtewisselingen. En die lach van jou. Je blik onder je wenkbrauwen. Zelfs als ik alles in deze wereld zou verliezen, zou jouw blik voor altijd in mijn hersenen blijven.
Door de manier waarop je je hoofd een klein beetje opzij draait, buig je je beschaamd op de bank en verstop je je met je handen.
Dan kijk ik naar jou. Ik kijk en probeer niet te lachen, maar je weet dat ik op deze manier alleen maar liefde voor jou uit.
Daarom is het mij nog steeds niet duidelijk hoe Mario niet wist waar Erik was verdwenen.
En dan bellen ze me allebei op en zuchten wat ze moeten doen. Praat met elkaar, niet met mij!
*
Sascha Cokljat (Graz, 1968) komt uit Kroatië en schrijft in deze feuilleton over en aan zijn liefde (BJ) die hij in tijden van corona heeft leren kennen. Zijn woorden zijn als monologen in een toneelstuk. Het zijn korte scènes met titels die apart toch een geheel vormen. Het geheel van een man die verliefd is op een andere man. In tijden van corona.
Volgende week deel 4!
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
