Wendy Moore: ambassadeur van Pride at the Beach

Wendy Moore is ambassadeur van Pride at the Beach. Deze 22-jarige singer-songwriter uit Zandvoort schrijft Engelstalige gitaar/pop muziek met lyrics die ergens voor staan. Wendy is zowel een ambitieus persoon als een dromer: relaxed en ‘laid back’ terwijl ze iedereen probeert op te vrolijken. Dat vind je ook terug in Moore’s muziek. Haar nummers – ook die met wat zwaardere teksten – geven een positieve draai aan elke situatie.

Tekst: Wesley de Ridder

Je hebt al verschillende songs uitgebracht, de nieuwste is een remix van een song uit 2019. Had het een specifieke noodzaak om opnieuw dit nummer, dan wel in een nieuwe stijl, op te nemen en uit te brengen?

Ja. Toen ik ‘So over fake friends’ uitbracht, was ik net pas begonnen met muziek en ik moest nog veel leren. Nu ik het later terugluister, is het nog steeds mijn favoriete nummer tot nu toe, alleen kon ik het niet helemaal loslaten dat het stemmetje in mijn hoofd zei: “Als ik hem nu had opgenomen, zou ik dingen dan anders doen”. En toen dacht ik: “Waarom doe je dat dan niet gewoon?”

Aangezien dit mijn debuut was en het precies twee jaar geleden is dat ik het heb uitgebracht, vond ik het zeer gepast om deze remix uit te brengen op 29 maart. Zo had ik de knoop doorgehakt en ben ik aan de remix begonnen. Het nummer is nu veel meer pop met elektrische gitaar en knallende percussie.

Je songs zijn tekstueel, volgens mij, redelijk autobiografisch. En ondanks dat er een positief randje aan de songs zitten, zijn de teksten soms behoorlijk zwaar of verdrietig. Zit dat in jou?  Zo ja, waar heb je mee geworsteld?

Ik ben nooit echt open geweest over hoe ik me voel en ik was vooral bezig met hoe anderen zich voelen. Maar ik heb mij gerealiseerd dat ik de nummers inderdaad meestal schrijf om mijzelf ergens bovenop te helpen. En uiteindelijk breng ik het uit omdat ik hoop dat ze hetzelfde kunnen doen voor andere mensen.

De tijd waar ik echt worstelde met mijzelf was rond mijn zeventiende. In die tijd reed ik op een heel hoog niveau dressuur (paardrijden) en had ik een olympische droom. Die kwam ook steeds dichterbij toen ik in het Nederlands talententeam werd opgenomen. Rond die leeftijd begon ik ook met gitaar spelen en al snel kwam ik in een dilemma terecht. Sport- of muziekcarrière? Ik wilde niemand om mij heen teleurstellen, dus ik heb heel lang in een soort zwart gat gehangen. Te bang om los te laten wat ik had opgebouwd.

Diezelfde periode realiseerde ik me ook dat ik op vrouwen viel, dus dat was een extra last op mijn schouders. Thuis ging het niet goed, op school ging het ook niet goed. Maar muziek sleepte mij erdoorheen en dat doet het nog steeds. Ik houd mijzelf ermee boven water. Daarom denk ik dat de nummers positief klinken maar een zwaardere binnenkant hebben. Ik wil nooit het gevoel van ‘opgeven’ hebben in mijn muziek. Voor mij is het altijd “Okay dit is wat er nu is, maar als je dit doet of hiernaar streeft, dan kom je er wel.”

Je bent zoals je zelf zegt erg ‘vocal’ over je seksuele oriëntatie. Wat maakt dit gedeelte aan jouw artiest zijn zo belangrijk? En heeft het ook invloed op je muziek?

Mijn doel is vooral om het verder te normaliseren in de muziekindustrie. Vooral in de mainstream-genres mis ik zelf nog veel ‘LGBT-exposure’ en had dat mij vroeger als jongere heel veel kunnen helpen. Ik ben dat taboe gewoon spuugzat. Als ik een nummer schrijf over liefde, dan gaat het over een meisje. Ik zou niet anders kunnen en willen. Maar verder ben ik een muzikant die toevallig ook gay is. Het is deel van mij maar het is niet het enige wat mij ‘mij’ maakt 🙂 Maar ik ben er hierdoor wel heel open over en als ik ook maar één iemand zou kunnen helpen die met zichzelf worstelt, dan ben ik blij.

Daarover gesproken: wat maakt een Wendy Moore-song een Wendy Moore-song. Wanneer draagt het jouw signatuur?

Mijn tracks zijn altijd gitaardominant. Ik ben zelf gewoon gek op die sound. Mijn gitaar is mijn beste maatje als ik schrijf en optreed. Zelf houd ik vocaal van leven en een beetje attitude in de nummers. Dat hoor je ook zeker terug in elke track.

En toen kwam corona. Heeft dit invloed gehad op je artistieke proces het afgelopen jaar? Heeft het je ook kunnen helpen? Of was het alleen kommer en kwel? Optreden zat er natuurlijk niet in.

Het virus was een complete herstart voor mij. Ik had grote plannen voor 2020 en die konden niet doorgaan. Hierdoor zat ik er vorig jaar erg doorheen en begon ik steeds dieper te zinken. Het song-writen wilde niet meer, ik werd stil , onzeker over mezelf en had het gevoel dat ik opgesloten zat in mijn eigen hoofd. Ik ben nooit echt een vocaal persoon als het om mijn eigen gevoelens gaat, dus deelde ik dit verder niet.

Ik stond zelfs op het punt om te stoppen met muziek. Maar er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Eind 2020 schreef ik uit boosheid op mezelf opeens weer een nummer. Ik ben nooit een opgever geweest en daar ging dat nummer dan ook over (deze komt later dit jaar uit). Sinds die dag schrijf ik elke dag weer. Uiteindelijk heeft het me allemaal goed gedaan. Door deze herstart heb ik mijn sound, mijn visie en vooral mezelf gevonden.

Nu breng je deze plaat uit en hopelijk wordt hij overal gedraaid en blijft een deel van het festivalseizoen overeind. Waar zien we jou komende zomer?

Ik hoop natuurlijk dat dingen weer open kunnen gaan. Als dat het geval is kun je mij zeker op diverse podia en festivals vinden. Aangezien ik ambassadeur ben van Pride at the Beach zie je mij ook op pride verschijnen. Gaat dit allemaal niet door? Dan kun je me vinden online. Ik wil lekker veel livestreams gaan doen deze zomer. Optredens, hang outs, noem maar op!

Dat zijn mooie plannen voor komend jaar. Ik ben benieuwd: waar zie je jezelf over 10 jaar?

Gelukkig. Ik heb veel van de wereld gezien en ontzettend veel geleerd. Op muzikaal gebied hoop ik dat ik iets voor mensen heb kunnen betekenen in die tien jaar en dat ik een community heb opgebouwd om mij heen waarin mensen zichzelf kunnen zijn en zich veilig voelen. Ik heb een aantal albums uitgebracht, op mooie podia gestaan over de wereld en met vele leuke mensen samengewerkt.

Nog even over je seksuele oriëntatie: hoe is het in de liefde? Kunnen we op je toekomstige EP ook vrolijke liefdesliedjes verwachten?

De liefde gaat super. Ik ben nu al weer bijna anderhalf jaar samen met mijn vriendin en we wonen ondertussen samen. Liefdesliedjes? Misschien wel. Maar reken er niet te veel op voorlopig hahaha. Geen idee waarom, maar om de een of andere reden worden het toch altijd een soort van ‘sad bops’.  Misschien niet deze EP, maar ik heb wel een leuke single klaarliggen voor de studio.

Wat mogen we sowieso verwachten van je komende EP?

De EP volgt een grote verhaallijn. Ik kan er nog niet veel over kwijt maar ik kan je wel vertellen dat mijn nieuwste nummer het eerste hoofdstuk is van dat verhaal. Verder kun je verwachten dat mijn sound enorm gegroeid is. In het begin wilde ik vaak te veel, aangezien ik naar zoveel verschillende genres luister. Hier is eindelijk doorheen geprikt en je gaat nu echt horen wie ik ben. Verwacht vooral lekkere catchy gitaar/popnummers.

Laatste grote vraag (en uitermate belangrijk deze komende maand: het blijft toch ‘Gaykrant’, nietwaar?): wie gaat het songfestival dit jaar winnen?

Ik vind de inzending van Finland echt tof dus daar ga ik voor (sorry Nederland). Dat metal tintje. Mijn innerlijke ‘emo’ komt dan wel weer even uit de dieptes van mijn jeugd gekropen, ja.

*