Hij wordt geboren in Nijmegen waar hij ook zijn jeugd doorbrengt. Na de middelbare school gaat Thomas Olde Heuvelt (38) Amerikanistiek studeren. Van jongs af aan wordt hij getriggerd door fantasy. Hij leest veel en op de vraag wat hij zoal leest is het antwoord: ‘Alles wat vervreemding in zich draagt’. Op zijn negentiende verschijnt zijn debuutroman die inslaat als een bom. Zijn naam is opeens gevestigd. In China en Amerika is hij inmiddels een fenomeen voor wie mensen uren in de rij staan om een glimp van hem op te vangen. Onlangs is zijn nieuwste boek Orakel verschenen. Gaykrant spreekt met hem.
Tekst: Paul Hofman
Wat inspireerde jou bij het schrijven van Orakel?
Hij brandt direct los: De vrijheid en onbevangenheid van zorgeloos een heerlijk spannend verhaal te kunnen vertellen. Na het succes van HEX heb ik lang op slot gezeten. Het boek ging de hele wereld over en dat legde een enorme druk op mijn creativiteit. Die heb ik volledig los kunnen laten toen Orakel al voordat ik begon te schrijven werd verkocht aan de VS. Dat schepte een soort bevrijding: financieel, maar vooral ook in mijn hoofd.
Staat dit verhaal dicht bij jou?
Niet op autobiografische manier; het is pure spannende fictie. Maar daar hou ik juist van, dus in die zin is het een direct verlengde van mezelf. Een aantal naar school fietsende kinderen vinden op een mistige ochtend in een bollenveld nabij Noordwijk een enorm schip, waarvan een luik openstaat. Ze gaan naar binnen en keren niet meer terug.
Het politieteam dat ze gaat zoeken ook niet. Luca, de 13-jarige hoofdpersoon, die dit alles heeft zien gebeuren en die tot overmaat van ramp zijn vader in het schip ziet verdwijnen, wordt algauw, samen met zijn moeder, opgesloten door de geheime diensten, zodat hij zijn mond zal houden. Dat is het begin van een meeslepend en af en toe nogal griezelig avontuur.
Hoe heb je het afgelopen jaar doorgebracht?
De lockdown viel precies samen met het schrijfproces, wat voor mij betekende dat ik ongestoord kon schrijven. Dat proces was heerlijk: ik ben zelden zo productief geweest. Hoe voorzichtig ik ook was, vlak voor kerst kreeg ik zelf corona. Gelukkig een milde vorm. Mijn vriend en ik wonen in het bos bij de Mookerheide, en ik heb een mooi schrijfhuis in de tuin staan. Daar bracht ik kerst in quarantaine door, mijn vriend (die het niet kreeg, maar wel in quarantaine moest) en ik hebben samen via FaceTime het kerstdiner gedaan. Toch best gezellig nog.
Kun je de titel Orakel toelichten voor onze lezers?
Orakel is de naam van het schip dat opduikt in het boek: het is een 18e-eeuws fluytschip, een Oostzeevaarder, genaamd de Orakel. Maar natuurlijk heeft het een dubbele betekenis: algauw begint Luca dingen te ‘zien’ die niet kunnen, en wordt er een voorspelling gedaan die de hele Nederlandse westkust bedreigt…
Welke rol speelt de wereld van vandaag in je boek?
Ik heb de pandemie bewust uit het boek gelaten: volgens mij zijn we er allemaal aan toe om even niet met corona bezig te zijn en gewoon in een lekker boek weg te duiken. Toch zijn er wel paralellen te trekken: het schip de Orakel is in de 18e-eeuw ingezet tijdens een pokkenepidemie om zieken op zee te brengen en daar overboord te dumpen, en het gegeven van de geheime diensten die iets groots aan het zicht onttrekken roept associaties op met hoe complotdenkers ook vandaag de dag de wereld zien.
Heb je veel research voor Orakel moeten doen?
Ja, altijd een erg leuk proces. Orakel speelt zich grotendeels af in het hier en nu, maar grijpt terug naar Doggerland, het verzonken land dat tot 8.200 jaar geleden in de Noordzee lag tussen Groot-Brittanië en Nederland. Juist als je een verhaal vertelt waar elementen in voorkomen die in het werkelijke leven niet kunnen, dan wil je dat het compleet is getest aan de werkelijkheid. Alles moet kloppen. Een lezer accepteert zonder meer een schip dat uit het niets verschijnt, of mensen die uit de dood terugkeren, maar één fout historisch feit en je krijgt mails.
Spelen er LHBT-personages een rol?
Orakel heeft een ontzettend diverse ‘cast’. Gekleurde personages, sterke vrouwen, jongeren – een hele mix. LHBT-thema’s spelen niet zozeer een rol (zoals wel in mijn vorige boek Echo, dat twee gay protagonisten had). Robert Grim, het personage uit HEX dat terugkeert, is niet gay. Het is een oudere, grumpy man die zijn hart op de goede plek heeft.
Na de gebeurtenissen in HEX is hij door de geheime dienst op goedbetaald pensioen gezet, eigenlijk om zijn zwijgen te kopen. Hij kampt met trauma’s na wat hij heeft gezien… maar raakt ook geïntrigeerd door het mysterie dat nu op zijn padkomt, en raakt verwikkeld in een strijd tussen goed en kwaad: zowel menselijk, als bovennatuurlijk.
Is het een klassiek spookverhaal of is het sciencefiction?
Eigenlijk geen van beide. Orakel heeft de elementen van een klassiek spookverhaal, maar is eigenlijk veel meer een soort meeslepende thriller, of Spielberg-achtig avontuur. Er zit ontzettend veel actie in, en ook humor. Scifi schrijf ik eigenlijk nooit, ik hou er niet eens van, hoewel ik gek genoeg in de VS wel de Hugo Award heb gewonnen, de grootste prijs voor scifi literatuur. Die community heeft me blijkbaar ook omarmd.
Je wordt omschreven als een literaire rockster (Humo) en cultheld (Volkskrant). Wat doet dat met je?
Vroeger meer dan nu. Het zijn juist de dingen die je van je af moet laten glijden, waardoor je de vrijheid in je hoofd schept om goede verhalen te vertellen. Een reactie van een lezer die na mijn vorige boek Echo prettiger met zijn homoseksualiteit kon omgaan, of die na HEX niet meer kon slapen zonder het licht aan te houden, doen mij net zo veel goed.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
