Marijn Baggerman: oud-leerling van Gomarus in Gorinchem

De reformatorische  Gomarus  scholengemeenschap in Gorinchem verplichtte leerlingen uit de kast te komen, ook als zij daar nog helemaal niet aan toe waren.   

Redactie: Floor Brands

Marijn (20), is homoseksueel en zat op  Gomarus. Hij volbracht hier zijn Havo tussen 2013 en 2018. Inmiddels studeert hij in Breda en wil hij zich graag inzetten om binnen deze gemeenschap de jongeren bij te staan die in dezelfde moeilijke  situatie hebben gezeten als hij.  Gaykrant spreekt met hem enkele dagen na de verschijning van de verhalen van oud-leerlingen van deze scholengemeenschap in het NRC.   

‘Ik groeide op in de buurt van Gorinchem  en ging net als iedereen van de basisschool waar  ik op zat naar het Gomarus. Dat was heel vanzelfsprekend. Er was geen andere school.  

Toen ik in de eerste klas ‘homo’ werd genoemd, was dat voor mij iets wat volledig onbekend was. Thuis en op school waren de computers ‘beveiligd’ en het enige wat ik over homoseksualiteit vinden kon, was dat ik het wel mocht zijn, maar niet mocht doen. Verder werd er niet over gesproken. En werden de sites  geblokkeerd.  

In de tweede klas ontdekte ik echter coming-outvideo’s en werd het voor mij duidelijk dat ik die gevoelens ook had. Een schoolgenoot was heel open over haar seksuele oriëntatie en dit stimuleerde mij om hierin mezelf te zijn. Ik had mijn coming-out en vertelde het mijn ouders en familieleden. Mijn ouders vonden het in het begin wel even lastig. Ik vond het eigenlijk wel logisch dat ze aan het idee moesten wennen. Mijn ouders accepteren mij nu volledig.   Enkele dagen voor het artikel in NRC zou verschijnen, vertelde ik mijn ouders wat de inhoud van het artikel werd. Ze waren geschokt over hetgeen er op school gebeurde.   

Op een dag  kwam mijn toenmalige  vriendje mij ophalen van school. De volgende dag haalde de teamleider mij uit de klas en vertelde me dat het niet de bedoeling was dat mijn vriend mij van school kwam ophalen. Het feit dat vrienden en vriendinnen van heterokinderen wel gewoon naar school mochten komen om hun vriend of vriendin op te halen, maakte dat dat mij een uiterst onveilig gevoel gaf. Ik voelde me gediscrimineerd.  

In de tijd die volgde hoorde ik over drie gedwongen  coming-outs. Wellicht zijn dit er meer geweest. Deze gedwongen coming-outs maakten heel erg veel kapot en maakten dat de school voor mij niet meer als een veilige plek voelde. De druk was groot onder de jongeren. Dat ik al out was naar mijn ouders toe, maakte het voor mij minder bedreigend, maar een vriendin van mij werd door deze praktijken ernstig geschaad. Dat maakte het allemaal nog veel heftiger. 

Over de vraag wat ik vanuit de school graag had willen zien toen ik daar op school zat en wat me echt geholpen zou hebben in die periode, hoef ik niet lang na te denken. Ik heb heel veel informatie gemist en ik wist niet eens wat het woord homo inhield. Ik miste ook een positief geluid. Ik miste tolerantie. Tijdens de lessen werd er alleen maar negatief over homoseksualiteit gesproken. 

De vertrouwenspersoon zorgde er uiteindelijk voor dat de gedwongen  comingouts plaatsvonden, waarschijnlijk omdat deze schoolmedewerker hetzelfde geloof als de school en schoolleiding aanhing. Een onafhankelijk zorgcoördinator zou in mijn geval enorm hebben geholpen. Iemand die in alle veiligheid met mij als jongere in gesprek had kunnen gaan. Ik zou zelf ook zorgcoördinator willen worden, al is het alleen maar om datgene wat ik gemist heb aan andere jongeren te kunnen geven.  

Of ik nog geloof, vind ik lastig te beantwoorden. Er zal ongetwijfeld iets zijn, maar ik wil me daar op dit moment niet aan vasthouden. Religie heeft voor mij op dit moment geen voordelen. Ik geloof in het goede. In de liefde. En in mezelf.  

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.