Deze maand is het een jaar geleden dat de horeca in Nederland voor het eerst de deuren sloot vanwege de komst van het coronavirus. Voor Mayday betekende dit dat ze haar pruik op een piepschuimen hoofd kon zetten, en haar jurken in de kast kon laten hangen. De nachtkoningin werd zonder nacht een koning zonder rijk.
Tekst: Ricardo Brouwer
Foto: Ronn/Wikimedia Commons
Nu het uitgaansleven al een tijdje net zo stil is als de Drentse hei vraag ik me af hoe het is met Mayday. De Amsterdamse drag queen zit al meer dan vijfentwintig jaar in het vak, is regelmatig te zien op televisie en had minstens drie boekingen per week. Ik besluit haar te bellen en voordat ik het weet, neemt ze op en schalt haar stem in mijn oor: ‘Mayday! Mayday!’ Onmiskenbaar. Alsof ik weer even in een kroeg sta.
Mayday! Hoe gaat het met je?
Afschuwelijk. Echt afschuwelijk. De coronakilo’s vliegen eraan, ik groei helemaal dicht en pas inmiddels m’n eigen handdoek niet meer.
Haha! Is het zo erg, ja?
Nou was ik natuurlijk al dik voor de coronacrisis, maar het helpt niet echt, nee. Ik sta op, ga van mijn bed naar m’n bank en ga daar verder liggen. Ik ga nog wel eens fietsen, want ik vind het belangrijk om wel in beweging te blijven. Dan fiets ik door de stad en denk ik na een half uur: ‘Waar fiets ik nu eigenlijk naartoe?’ Alles is immers dicht. Er is helemaal niets open. Dus dan ga ik maar weer naar huis.
“Ik pas inmiddels m’n eigen handdoek niet meer!”
Behalve liggen en fietsen, doe je écht niets anders in je leven nu?
Vlak nadat ons land voor het eerst in een soort van lockdown ging ben ik begonnen met vrijwilligerswerk. Ik breng soep en maaltijden naar eenzame ouderen. Dat doe ik op de fiets. Ik vind soms dat ik het zwaar heb, maar zij hebben het pas echt zwaar. Ze durven de deur niet uit, zitten erg verlegen om een praatje en dit is gewoon belangrijk voor ze.
Dat lijkt mij een verschil van dag en nacht met het leven waar je zo gewend aan bent.
Mijn identiteit hangt samen met de nacht. Ik leefde ’s nachts, haalde er al mijn energie vandaan. En ook mijn applaus. Het voelt toch alsof dat leven nu ingestort is. Ik weet niet beter dan dat. Ik had tussen de 150 en 200 boekingen per jaar. Vorig jaar had ik er vier, dit jaar slechts twee. Voor deze crisis had ik dus niet echt een dagleven. Mijn vrienden en de rest van mijn omgeving ook niet. Ik probeer positief te blijven hoor. Het is alleen wel lastig.
Via de gemeente maak ik nu gebruik van de tijdelijke overbruggingsregeling voor zelfstandige ondernemers (Tozo). Hier kan ik net de vaste lasten van betalen, maar er blijft niets over. Zou ik iets verzinnen om bij te verdienen, dan kan dat ook niet echt, want dan moet ik alles weer terugbetalen.
Dus online evenementen zitten er wat dat betreft niet in, lijkt me.
Ik zet thuis nog wel eens een make-upje, hang een doek achter mezelf en zet een lamp op m’n gezicht. Maar ’t interesseert niet veel mensen meer. Men is wel een beetje uitgekeken op die bingo’s enzo. Die zag je nog wel veel in de eerste lockdown, maar de lol is er wel vanaf. Dat snap ik ook wel. De spanningsboog is er gewoon helemaal af.
Nu er dus niets meer is: maak jij je zorgen over de dragscene in Nederland?
Sowieso is er niet voor iedere queen een carrière weggelegd in entertainment. Ik gun het ze wel, hoor! Want het is gewoon heel leuk om te doen. Sommige meiden zijn echt helemaal beeldig, helemaal famous op Instagram, maar zet ze op een podium en ze vallen keihard door de mand. Voor sommigen gaat de lol er dan ook weer vanaf. Er komen altijd queens bij, er gaan er ook altijd weer een aantal weg. Wat dat betreft maak ik me over het aantal niet bijzonder veel zorgen. Er zijn een aantal meiden die nieuwe dingen proberen qua werk en dat soort dingen. Ik durf wel te stellen dat door corona nog geen drag is omgevallen.
“Ik durf wel te stellen dat door corona nog geen drag is omgevallen.”
Ik maak me wel zorgen om de plekken. De kroegen, de clubs. Als die het niet overleven verdwijnen er wel podia voor de meiden. Dat heeft zeker weerslag. Voor de drags vervelend, maar heel erg voor de eigenaren van die kroegen. De angst zit er bij de ondernemers wel goed in. Ze zijn vooral bang dat wanneer ze weer open mogen en de steun die ze overeind houdt wegvalt, dat ze dan door gebrek aan toeristen in combinatie met schulden die ze door corona hebben toch zullen omvallen. Ik denk dat het klopt wat ze zeggen. De harde klappen moeten nog komen.
Spreek jij andere queens nog regelmatig?
Jawel. Ik kom nog wel eens samen met een aantal meiden. Niet te veel hoor, want dat mag natuurlijk niet. We drinken dan een borrel en bespreken hoever we zijn met een serie als Homeland. Zo supporten we elkaar een beetje, want een aantal hebben het mentaal wel zwaar. Zowel meiden als barpersoneel. Er valt zoveel weg. Sommigen zijn bezig met het opzetten van projectjes, maar die kunnen pas van de grond wanneer alles weer open kan. En met de persconferenties van nu? Tja. Alles wordt iedere keer weer verlengd. Er is tot nu toe voor ons geen licht in deze tunnel.
“Er is tot nu toe voor ons geen licht in deze tunnel.”
De Drag Race-meiden willen ook graag touren. Ze willen showen wat ze kunnen. Ik heb zelf ook een concept voor een feest klaarliggen. Een niet al te groot feest, misschien zelfs wat exclusiever te noemen. Sowieso denk ik dat de tijd van grote feesten met 1400 personen wel een beetje voorbij is. En het is hoog tijd dat het nachtleven weer begint en we mensen kunnen opvoeden. Want nachtleven is gewoon ook een beetje opvoeding. We leren mensen hoe ze uit moeten gaan. Ik heb serieus eens iemand weggestuurd die met een tas van Dirk van den Broek de club in wilde.
Het klinkt alsof je in ieder geval in de startblokken staat!
Ja, ik mis het nachtleven ook echt! Hoog tijd om binnenkort weer iets te kunnen doen. Afgelopen week had ik opnames voor NPO Cultuur bij een zwembad in Alphen aan de Rijn. Dat was hilarisch. En het is een hele eer dat ze mij gevraagd hebben. Het programma laat zien hoe kunst- en cultuurmakers de coronatijd doormaken. Anderen die ze hebben gevolgd zijn Karin Bloemen en Tineke Schouten. Dat ze mij, als drag queen, ook hebben opgenomen vind ik tof. Supertof dat ze drag ook zien als cultuur, naast bijvoorbeeld theater. De uitzending zal ergens in de komende weken zijn.
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
