Afgelopen vrijdag nam Nederland via de tv afscheid van Liesbeth List. Bijna een jaar na haar overlijden op 25 maart 2020. De tv-uitzending die door Elisah Braaksma, de dochter van List, is gemaakt deed tranen in mijn ogen prikken. Tijdens het eerbetoon vertelden bekende en onbekende Nederlanders over de betekenis van List.
Ik was vrijdagmiddag op Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied geweest. Daar stond ik oog in oog met de beeltenis van List. Ik dacht terug aan mijn magische ontmoeting met deze ‘Grande Dame van het Nederlandse Lied’.
Haar muziek leerde ik kennen door haar samenwerking met Ramses Shaffy. Ik denk dat Pastorale het eerste nummer is dat ik van hen hoorde. Mijn moeder bracht mij deze muziek. Later ben ik mijzelf in hun muziek gaan verdiepen. Zo vond ik parels als ‘Hoog in de hemel’ en Lists Nederlandse vertolking van de liederen van Mikis Theodorakis, de Griekse componist en actieleider tegen het kolonelsregime en diens rechtse junta in Griekenland.
Ik denk dat ieder mens weleens een ontmoeting heeft gehad die een elektrisch gevoel gaf. Een ontmoeting waar je nog vaak aan terugdenkt. Voor mij kwam dat moment in 2018. Liesbeth List nam in Barneveld afscheid van haar fans en ik was daar een van. Al klinkt het misschien wat vreemd, ik had Liesbeth nooit live horen zingen. Mijn aanwezigheid bracht de gemiddelde leeftijd flink naar beneden.
Na afloop had ik een korte maar magische ontmoeting met Liesbeth. Ik heb haar bedankt voor alle mooie muziek die zij (met Ramses Shaffy) heeft gemaakt. In dat korte moment heb ik haar proberen te uitleggen dat haar muziek voor mij een grote steun is.
Zo dichtbij List voelde ik me even een klein onderdeel van de mystieke band tussen Liesbeth List en Ramses Shaffy. Even was ik erbij in de rokerige zaal van het Miranda-paviljoen waar de glorie voor deze twee vrije zielen is begonnen. Twee vrije maar getekende zielen: beiden waren door hun geboorteouders overgelaten aan de aandacht en liefde van anderen.
Het is jammer dat er geen goede foto is gemaakt van het moment van de handdruk die mij dit elektrische gevoel bezorgde. Toch ben ik erg blij dat ik er bij was.
Frank Boeijen slaat de spijker op zijn kop als hij zegt dat Nederlanders niet goed zijn in het groots gedenken van culturele grootheden zoals Liesbeth List. In Frankrijk zou er een dag van nationale rouw zijn uitgeroepen om stil te staan bij het heengaan van een dergelijke grootheid.
Wat mij nog rest is nogmaals mijn dank uitspreken.
Dank Liesbeth, dank voor wie je was. Ik draag je altijd bij mij.
*
Het televisie-afscheid van Liesbeth List is hier terug te kijken.
*
Maurits Huijbrechtse (1997) studeert geschiedenis aan de UvA. Voor Gaykrant schrijft hij regelmatig over LHBT+geschiedenis, vaak in samenwerking met IHLIA, neemt hij interviews af en schrijft hij over zijn eigen ervaring als deel van een dubbele minderheid: homoseksueel en lichamelijk gehandicapt. Naast zijn werk voor Gaykrant is hij actief bij Museum Engelandvaarders en binnen D66.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
