Knuffeltekort: een rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 18 door Michel van der Stel.
Foto: Cottonbro/Pexels
*
Zeemanslied 7 maart 2021
Ik plant mijn bomen in de zee
Witte moerbei
Steeneik
Bijenboom
Plaats ze rijen diep
Bossche roede
Stappen van elkaar
Twintig voeten
Meet ik af
Steek spade fier
In scherp zand
Plaats polycarpische
Plant
In zand waar zee
& strand
Strijden om
Hegemonie
& vorm
Een haag
Langs kust
Eerst nog laag
Drie voeten maar
Weldra door zon
Gekust
& na mijn arbeid
-Lieve lust-
Groeit er een woud
Van overblijvende hout
Nabij de boulevard
Ik plant mijn bomen
In de zee
& pluk de vruchten
Zelf niet
Ik wacht tot
Hond of
Wandelaar
De nectarzoete vruchten ziet
Een plas een blik
Een hand die grijpt
& plukt
& als de oogst dan is
Gelukt
En’t sap nog om de
Mondhoek ligt
Zo bij het zachterwordend
Licht
Ga ik voldaan
Schop los het zand
Dat nog aan spade kleeft
Recht mijn hoed van riet
Tevree dat arbeid vruchten
Geeft
& neurie blij een zeemanslied
*
Knuffeltekort verschijnt elke zaterdagmiddag. Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze rubriek? Mail dan naar redactie@gaykrant.nl
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
