Ik was een jaar of vijftien. Het werd tijd voor m’n eigen stereo-installatie. Vond ik. ‘Hartstikke leuk,’ zei mijn vader. ‘Ik weet van een collega dat ze in het ziekenhuis nog schoonmakers nodig hebben. Succes!’
Gedurende drie jaar – tot ik op kamers ging – heb ik op woensdag – en zondagavond een spons en zwabber gepakt en de centrale keuken van het Ignatiusziekenhuis in Breda staan schrobben. Ongeveer een jaar nadat ik er begonnen was, kon ik door zuinig te leven en veel te sparen dan eindelijk mijn eigen Akai kopen.
Een week of wat geleden kreeg ik bericht van de voorzitter van Stichting Roze Zaterdagen Nederland, Simon Timmerman, dat de inschrijving voor Roze Zaterdag 2023 geopend was. In 2021 wordt het Leeuwarden. In 2022 Rotterdam.
Nu woonde ik tot twee jaar geleden in Zaanstad en ik herinnerde me dat deze gemeente in 2014 al eens geprobeerd had Roze Zaterdag binnen te halen.
Ik appte mijn goede Zaanse vriendin Stephanie het bericht van de inschrijving van Roze Zaterdag. Stephanie is fractievoorzitter van de VVD in de Zaanse gemeenteraad.
‘Tip?’ schreef ik onder het bericht.
‘Jaaaaa,’ kreeg ik meteen als antwoord terug. ‘Ik drop ‘m in de fractie.’
Vorige week dinsdag kreeg ik bericht van gemeenteraadslid Anne-Marie van Nieuwamerongen-Oosterkamp. Zij stuurde mij een foto van het agenda-initiatief waarin zeven partijen het college en de andere fracties vragen om Zaanstad voor te dragen als kandidaat voor Roze Zaterdag 2023.
‘Blurry foto,’ schrijft Anne-Marie mij, ‘Maar de meerderheid van de raad steunt het kandidaatstellen van Zaanstad voor Roze Zaterdag 2023. Dank je wel voor de tip.’
Uiteindelijk heeft een zeer ruime meerderheid van 36 van de 39 raadsleden het voorstel gesteund. Van links tot rechts. Van progressief tot conservatief. Afgelopen vrijdag verscheen al meteen het eerste artikel in het Noordhollands Dagblad waarin Frank Vos, voorzitter van de Zaanse Regenboog, pleit voor het binnenhalen van Roze Zaterdag 2023 voor de gemeente Zaanstad.
Ik zag de foto van Frank Vos in de krant en ik dacht aan mijn vader zaliger. Aan mijn eerste stereo-installatie. En aan de keuken van het Ignatiusziekenhuis. Aan de spons en zwabber.
Volgens velen gaapt er een kloof tussen politiek en burger. Tussen bestuurder en inwoner van dit land. Tussen ‘zullie’ en ‘wullie’.
Toch ben ik ervan overtuigd dat er geen kloof zo groot is of deze valt te overbruggen. Maar dat overbruggen moeten we wel willen. En moeten we wel doen.
Je kunt democratie beschouwen als een felbegeerde stereo-installatie in de etalage van een winkel. Iets wat achter glas ligt, wat onbereikbaar is, wat daar maar ligt te liggen. Iets wat statisch is. Misschien vind je dat je recht hebt op deze stereo. Zonder er iets voor hoeven te doen. Misschien vind je dat de stereo alleen weggelegd voor ‘the happy few’ waar jij niet toebehoort.
Maar je kunt democratie ook beschouwen als iets dynamisch. Als iets wat bereikbaar is. Iets waarop jezelf invloed kunt uitoefenen door de juiste keuzes te maken. Iets wat van ons allemaal is en zou moeten zijn. Niet als iets waar je alleen achter glas naar kunt kijken, maar wat je in handen kunt krijgen door er iets voor te doen.
Je kunt een steen pakken en deze naar hulpverleners of door een etalageruit smijten.
Je kunt ook lid worden van een politieke partij. Of van een vakbond. Of van Amnesty International.
Je kunt een agent of een brandweerman uitschelden of een wethouder bedreigen.
Je kunt een gemeenteraadslid ook vragen een keer samen een kop koffie te gaan drinken.
Je kunt vrij gemakkelijk de woorden ‘dictatuur’ en ‘dictatoriaal’ in de mond nemen.
Je kunt ook een geschiedenisboek lezen.
Als je bestuurders, gemeenteraadsleden, wethouders, ministers en kamerleden enkel afdoet als verspreiders van fake news, als bedriegers, oplichters, machtswellustelingen en profiteurs, moet je je misschien afvragen wat je eventueel zelf zou kunnen of moeten doen om bedrog, machtswellust en oplichting tegen te gaan.
Nee. Geen kloof zo groot of we kunt deze overbruggen. Als we van het zelfstandig naamwoord ‘democratie’ een werkwoord durven maken. Als we een e-mail durven te sturen naar een gemeenteraadslid om haar te vragen iets te helpen organiseren.
Als we een spons en zwabber pakken en gaan poetsen.
——————————————————————————
Het agenda-initiatief werd ingediend door: Annemarie van VVD, Romkje van GroenLinks, Nick van CDA, Eylem van PvdA, Roland van SP, Michel van D’66 en Hein van Democratisch Zaanstad.
*
Rick van der Made (Breda, 1968) is dichter, adjunct-hoofdredacteur en columnist bij de Gaykrant. Hij opent voor de lezer de wereld die hemzelf fascineert, ook als deze soms ‘lastig’ wordt. Hij maakt lezers deelgenoot van die (soms alledaagse) wereld, met teksten en gedichten die tegelijkertijd een meer diepgravend beeld geven van die werkelijkheid. En achter die schijnbaar nonchalante beelden liggen grote thema’s: seksualiteit, vluchten, lijden, redding, waanzin. En liefde.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
