Knuffeltekort: een rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 12 door Pepijn Stoop.
Foto: Cottonbro/Pexels
Een jaar geleden was ik op een dixo op de sociëteit. Het was na drieën, altijd een wat magisch moment. De energie stroomde als een golf door het pand en maakte zich van iedereen meester. De dj zette ‘België’ van het Goede Doel aan, een klassieker op de vereniging. Ik keek opzij naar de jonge, mooie mensen om mij heen en voegde mij met mijn gezang bij hen: “Is er leven op Pluto, kun je dansen op de maan, is er een plaats tussen de sterren, waar ik heen kan gaan?”.
Het is weer na drieën. Ik fiets met een vriendin van me over de grachten naar huis. De drukste straat van de stad is al maanden leeg, maar ’s nachts al helemaal. Zelfs de stoep voor Minerva is uitgestorven. We praten over een vriend van ons. Hij zou uit elkaar gaan met zijn vriendje, maar ze hebben toch besloten om bij elkaar te blijven. “Want met corona kunnen ze toch geen scharrel vinden”, zegt die vriendin. Een jaar geleden had ik dat belachelijk gevonden. Kom op, je bent jong, waarom blijf je plakken bij iemand als het niet werkt?
Nu verbaast niks me meer. Single zijn levert je op dit moment niets op. Wij, mijn vrienden en ik, blijven op dit moment bijna allemaal bij iemand die een beetje middelmatig is. Sneu natuurlijk, maar wat moet je dan? Matige knuffels en matige seks zijn nog steeds beter dan niets.
Soms heb ik het gevoel dat de muren op me afkomen. Voor mijn studie zit ik louter achter mijn laptop. Nachten als deze trekken mij er doorheen. Ik zet die vriendin af voor haar deur. We geven elkaar een knuffel. Niet dat het mag, maar we smachten er allebei naar. Warmte. Aanraking.
Op de fiets naar huis denk ik weer aan die avond een jaar geleden. Neem me voor om morgen ergens anders te gaan studeren. En ik neurie zachtjes: “Is er leven op Pluto, kun je dansen op de maan…”
“Is er een plaats tussen de sterren… waar ik heen kan gaan?”
*
Knuffeltekort verschijnt elke zaterdag. Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze rubriek? Mail dan naar redactie@gaykrant.nl
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
