Spring maar achterop

Zo’n drie jaar geleden leidde ik een verkiezingsdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dat doe ik wel vaker. Dat vind ik leuk om te doen.

Na afloop van het debat stonden we met deelnemers en publiek een drankje en een nootje te verorberen. Ik stond te kletsen met een meneer de waarnemend burgemeester en met een mevrouw de staatssecretaris. Toevalligerwijs woonden wij destijds alle drie in dezelfde gemeente.

‘Kun jij mij zometeen misschien een lift naar huis geven?’ vroeg de staatssecretaris op gegeven moment aan de waarnemend burgemeester.

‘Ik ben op de fiets,’ zei de burgemeester.

‘Mag ik dan bij je achterop?’ vroeg de staatssecretaris.

‘Tuurlijk.’

Nu was ik zelf met de auto gekomen, dus bood ik de staatssecretaris aan haar naar huis te brengen. Van dat aanbod maakte ze graag gebruik.

Misschien dat ik binnenkort weer voor een (online)debat gevraagd word. Want middenin coronatijd en door onrust, toeslagenaffaire en rellen heen moet ons avondkloklandje zich ook gaan opmaken voor de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart aanstaande.

Vanaf volgende week – maandag 1 februari om precies te zijn – start Gaykrant met de rubriek ‘Uit de kast, in de kamer’: een reeks van 15 interviews met (aspirant) LHBT+ Tweede Kamerleden. Wie overweegt om op een regenboogkandidaat te gaan stemmen, kan binnen deze rubriek eens rustig gaan grasduinen. Gaykrant heeft alle politieke partijen aangeschreven en alleen van PVV, FvD en DENK is geen reactie binnengekomen.

‘Heb je een stemadvies?’ vroeg een lezer mij vorige week.

Ik antwoordde dat als ik hem was, ik gewoon maar ergens in het (roze) midden van het politieke spectrum zou blijven.

Nu, na de inauguratie van Biden, na de afwikkeling van de toeslagenaffaire en na de trieste resultaten van de avondklokrellen gezien te hebben, zou ik er misschien aan toe willen voegen dat we de komende jaren misschien ietsje minder het flegmatieke, waan-van-de-dag-pragmatisme van afgelopen jaren en ietsje meer een klompen-in-de-klei-visie nodig hebben.

Hoe kleurrijk ik mijn persoonlijk leven ook wil invullen, als het op politiek en besturen aankomt, wil ik de komende tijd toch het liefst een Visie der Saaiheid zien. Een beleid van degelijkheid. Van kleurloze transparantie. Van eindeloze polderlandschappen met in die landschappen zoveel mogelijk mensen en organisaties.

Ik zag Trump in een helikopter stappen en ik dacht: ‘Wij moeten geen land van borstklopperij en van ‘fake news’ willen zijn’.

Ik zag Biden een limousine instappen en ik dacht: ‘Wij moeten geen land van bravoure en overdreven statusgevoeligheid willen zijn’.

Ik hoorde Willem Engel op de radio en ik dacht: ‘Wij moeten geen land van drammers willen zijn’.

Ik hoorde over de illegale knipbeurt van een vriend van Famke Louise en ik dacht: ‘Wij moeten geen land willen zijn dat jongeren en jongvolwassenen tot onverzettelijkheid aanzet’.

Ik las hoe de FNV de plotseling overleden voorzitter van VNO-NCW Hans de Boer omschreef als ‘oprecht, eerlijk en betrouwbaar’ en ik dacht: ‘Wij moeten geen land willen zijn waar vakbonden en werkgeversorganisaties elkaar het licht in de ogen niet gunnen’.

Ik hoorde Pieter Omtzigt en ik dacht: ‘Wij moeten geen bananenmonarchie willen zijn’.

Ik zag hoe Wilders sprak van een ‘anderhalvemeterdictatuur’, en hoe Baudet zei dat gezondheid een ’totalitair begrip’ was en ik dacht: ‘Wij moeten geen politici willen die woorden als dictatuur en totalitarisme te pas en te onpas gebruiken’.

En ik zag, las en hoorde hoe Urker PVV-raadslid (en kandidaat-Kamerlid) Hendrik Wakker de hongerige meute alvast maar een bot toewierp met de woorden dat ‘Wij als PVV er alles aan zullen doen om te zorgen dat de avondklok niet gehandhaafd wordt’

Ik zag Urk. Ik zag de brandende GGD-teststraat. Ik zag Eindhoven. Ik hoorde burgemeester Jorritsma spreken over burgeroorlog. En ik dacht: ‘We zijn geen land van rellen. En wij zijn zeker geen land van burgeroorlog.’

Doe
ff
normaal.

Ik wil graag in het land van de gulden middenweg wonen. Van het fatsoenlijke meningsverschil. En uiteindelijk van het wrijvingsloze compromis.

Ik wil in een land wonen land waarin democratie niet voor lief genomen wordt.

Ik wil in een land wonen waarin een goedwerkende democratie voor alle burgers soms misschien wel een beetje hard werken of studeren betekent.

Er bestaat geen democratisch land waarin de zogenaamde kloof tussen bestuurders en volk niet beslecht kan worden. Door bijvoorbeeld zelf lid te worden van een politieke partij, en zo invloed uit te oefenen op inhoud en beleid. Of door desnoods zelf een politieke partij op te richten.

Democratieën worden gebouwd noch op achteroverleunerij noch op namijdezondvloederij.

‘Doe maar gek dan doe je al gewoon genoeg,’ zei mijn moeder zaliger regelmatig tegen mij. Ik neem haar advies nog steeds graag ter harte.

Maar hoe goedbedoeld ook, met dit advies kan geen land van zeventien miljoen deskundigen bestuurd worden. Dit land kan hooguit bestuurd worden met een, inderdaad, haast kleurloze visie van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.

Van
doe
ff
normaal.

Want hoe je het ook wendt of keert: door alle crises heen zullen wij bovenal het landje blijven van het beminnelijke midden (dat, oké, hier en daar wellicht ietsje meer regenboogkleuren kan gebruiken).

En zullen wij het o zo gewone, platte, grijsgroene polderlandschaplandje blijven van mevrouw de staatssecretaris die bij meneer de waarnemend burgemeester achterop de fiets springt.

*

Rick van der Made (Breda, 1968) is dichter, adjunct-hoofdredacteur en columnist bij de Gaykrant. Hij opent voor de lezer de wereld die hemzelf fascineert, ook als deze soms ‘lastig’ wordt. Hij maakt lezers deelgenoot van die (soms alledaagse) wereld, met teksten en gedichten die tegelijkertijd een meer diepgravend beeld geven van die werkelijkheid. En achter die schijnbaar nonchalante beelden liggen grote thema’s: seksualiteit, vluchten, lijden, redding, waanzin. En liefde.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.