Gaykrant besteedt regelmatig aandacht aan nog onbekende boeken, kunstenaars, auteurs en acteurs. Dit keer een gesprek met schrijver Henk Murraij (56) van het boek Durven zijn. Wat is de les van zijn reis? “Ik leef met lef”
Tekst: Paul Hofman
Wat was de aanleiding dit boek te schrijven?
“Dat was mijn pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostela. Het was een spirituele reis waarin Blooms mee onderweg mocht. In mijn boek onthul ik op het einde dat Blooms niet fysiek maar spiritueel aanwezig was. Ik heb zijn aanwezigheid heel sterk onderweg gevoeld. Dit verhaal was te mooi om niet te beschrijven. Hij heeft niet alleen mij, maar ik ook hem hogerop geholpen, daar ben ik van overtuigd.”
Kun je iets vertellen over Blooms en Flower?
“Blooms en Flower zijn twee broers met sterke overeenkomsten in hun DNA en hebben dezelfde discipline. Allebei van de “mannen”. Twee getalenteerde kinderen zoals hun moeder hen zo vaak noemde. Flower net tegen het randje van zweverig aan, wat hij overigens van zijn moeder geërfd heeft. Flower wist overigens allang dat zijn pelgrimstocht gepland was, zelfs geschonken door de Kosmos, daar is hij van overtuigd.”
Dan: “Beiden geloven dat er leven is na de dood en in het Boeddhisme. Daarin kunnen zij hun ei kwijt. Zij zijn zich bewust dat volgens het principe van Boeddha, je de geest door alle positieve kwaliteiten kunt ontwikkelen en door alle negatieve aspecten van onze eigen geest te verwijderen.
Zij zijn als het ware aldoor aan het werk om het lijden van ons voelende wezens op te heffen. Waar Blooms veel meer zijn hart volgt en wel ziet waar hij uitkomt is Flower wat behoudend en heeft meer houvast en controle nodig.”
Rollen
“Blooms heeft zijn dromen achterna gejaagd en zijn avonturen geleefd. Flower kleurt veelal binnen de lijntjes en is nog steeds bezig zijn plekje te veroveren in de wereld. Blooms is de liefde zelf en geeft zijn laatste dubbeltje nog weg als dat nodig is. Flower houdt het laatste dubbeltje voor het geval dat….. Tja, waarvoor eigenlijk?
Onderweg is Flower in gesprek met zijn broer Blooms en bespreken ze de highlights van het leven. Dan ontdekt Flower dat hij eigenlijk nooit zichzelf is en altijd maar bezig is met zijn rollen die hij “speelt” in het leven en die in de lucht te houden.”
Kan alles anders zijn?
“Door te kijken naar wat er wel in plaats van niet is. Dankbaar zijn voor de kleine dingen in het leven. Ik heb dit geïntegreerd in mijn leven door ‘s morgens voordat ik opsta vijf dingen te benoemen om dankbaar voor te zijn. Op het einde van de dag kijk ik terug op de dag en benoem vijf hoogtepunten om dankbaar voor te zijn.”
Vervolgt: “Wanneer je dit zo een tijdje volhoudt dan ontstaat er steeds meer positiviteit en verdrijft als het ware de negativiteit. Logisch eigenlijk want wanneer je tijd besteedt aan positieve dingen is er binnen die tijd geen ruimte voor het negatieve.”
Wat is jouw boodschap?
Durf te zijn wie je werkelijk bent, met al je plussen en je minnen. Zie hoe uniek je bent. Gebruik je talenten en kwaliteiten en sla je vleugels uit. Mensen vinden al gauw ergens iets van, dat is helemaal niet erg als jij maar je hart, je eigen pad en je eigen waarden leeft: durven zijn.
Hoe is jouw pelgrimsreis verlopen?
“Mijn pelgrimsreis was een avontuur, een aaneenschakeling van dankbaarheid, tranen van heling, blijdschap en ontroering. Onderweg had ik enorm veel vertrouwen. Vaak gebeurde het dat ik in een plaats aankwam en me gevraagd werd of ik al een slaapplek had voor de nacht. Even later arriveerde ik dan opnieuw op een bijzondere slaapplek. Dagen werden gevuld met mooie verhalen, verbinding met mensen die ik daarvoor nooit had gezien. Die mij aanmoedigden om onderweg te gaan. En niemand zei dat ik iets niet goed deed of het op een andere manier moest doen.”
Wat heb je geleerd van de reis?
“Dat het leven in feite één lange reis is. Een groot pad, bezaaid met avontuur. Het is de kunst om onderweg te leven met lef en vertrouwen. Niet het aankomen telt, maar het onderweg zijn. Als ik binnen een bepaalde tijd ergens moet aankomen dan heb ik die tijd er in het leven aan weten te hangen. Dat is mijn waarheid geworden.
Maar dat is helemaal niet waar.
Waarheid is wel dat we allemaal onderweg zijn en aankomen bij de dood. In de tussentijd hebben we één bak met tijd en daarin mogen we van alles doen. Onderweg zag ik dat ik degene ben die elke dag, elk uur, elke minuut mag beslissen of ik van koers verander of te blijven waar ik nu ben. Het is de kunst zoveel als mogelijk af te stoten wat je energie kost om ruimte te creëren voor wat je energie brengt. Het belangrijkste wat ik van mijn pelgrimsreis heb geleerd is van mezelf te mogen zijn wie ik ten diepste van binnen ben, met al mijn plussen en minnen. Deze waarde te leven en dat uit te stralen. Mensen die stralen trekken stralende mensen aan. Onderweg leerde ik opnieuw te vertrouwen in mijzelf, in mijn droom en mijn talenten.
Welke rol speelt Conny Vandenbos voor mij in dit boek?
“Mijn broer en ik zongen samen vaak teksten van Conny. Uit het leven gegrepen. Zoals het nummer paleis met gouden muren. Dat wordt toch nooit mijn huis. Koningin van alle buren, maar de koning is nooit thuis. Vrij vertaald: Je kunt nog zoveel bezitten maar als het leeg van binnen is, heb je eigenlijk niets.”
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
5 thoughts on “Durven zijn: de bloemenkinderen en de pelgrimsreis”