Knuffeltekort: een nieuwe rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 8 door Albert Roele.
Foto: Cottonbro/Pexels
Over knuffelen bestaan vooral veel meningen. Maar, wat is knuffelen eigenlijk? “Iemand liefdevol tegen je aandrukken”, zegt Van Dale. “Knuffelen is hartstikke goed voor je, behalve als je het verkeerd doet want dan werkt het precies tegenovergesteld”, lees ik op assertief.nl. Maar: wat is verkeerd? En: wie bepaalt dat?
Zijn er regels voor knuffelen? Jazeker, denk niet dat je dit zó maar kunt. Wij hebben in Nederland overal regels voor, dus ook voor knuffelen. Let op: hier komt de cursus Knuffelen in vijf seconden. Doe het met diegene(n) die je het meeste na staat(n). Doe het alleen mits ‘de ander’ aangeeft ervoor open te staan, want anders werkt het averechts.
Oh, wacht even, en dat is dus verkeerd?! Maar: hoe dan? En waarin uit dat verkeerd zich dan? OK, staat er niet bij; we gaan verder. Hoe check je dat, of ‘de ander’ het ook wil? Dat staat nergens. Kan ik het ruiken? Zien? Voelen? Geen idee. Oh ja, en dan staat er ook: doe het minsten 20 seconden. Maar dat doet me dan weer denken aan ‘was je handen stuk’, en daar wilde ik het nu vooral even niet over hebben.
Kan je knuffelen leren? Ja hoor, natuurlijk, in Nederland kan je immers alles wel ergens leren, toch? Er bestaan uiteraard knuffelcursussen, voor het geval je bang bent dat je het verkeerd doet. Daar moet je dus weer geld voor neertellen, maar goed, als je dat wilt moet je dat zeker doen.
Maar wat doet knuffelen eigenlijk met een mens? Nou, volgens een artikel in het blad Happinez vemindert het stress en geeft het een rustig en relaxed gevoel. En daarnaast wordt je door knuffelen vriendelijker, socialer, minder agressief, ja zelfs vrediger. En dat allemaal dankzij het hormoon oxycotine. “Goh”, denk ik dan, “waarom vaccineren we dan niet de hele wereldbevolking met dit hormoon? Dat zou toch een hoop narigheid schelen, of niet soms?”. Als het zulke positieve effecten met zich meebrengt.
Tegelijkertijd denk ik “er is vast een groot tekort aan oxycotine”. Als ik om me heen kijk zie ik toch echt heel veel mensen met haast, met ‘ik ben druk’, met korte lontjes, met vooroordelen, met een groot ego, en ga zo maar door. Die hebben helemaal geen tijd voor oxycotine. Daaronder ook heel veel bekende mensen schiet me ineens te binnen, ver weg én dichtbij. U kent er vast een paar van: Trump, Poetin, Erdogan, Zuckerberg, Musk, Órban, Morawiecki, Wilders, Baudet, Engel, Van den Oever. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Kan je ook verslaafd zijn aan oxycotine? Ja, vast wel. Misschien ben ik het het zelf wel. Maar persoonlijk ‘lijd’ ik daar graag aan dan dat ik er een tekort aan heb. Knuffelen? Ik ben er gek op! Ik doe het elke dag. Hoe dan? Gewoon: met de mensen om me heen waar ik om geef. Zelfs nu kan dat volledig ‘coronaproof’, geheel volgens de regels. Dus: ik houd m’n oxycotine gewoon lekker op peil. En nee, daar heb ik geen training en cursus voor nodig. Ik volg gewoon mijn gevoel!
*
Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze nieuwe rubriek? Mail dan naar gaykrantredactie@gmail.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
